ΕΜΠΡΟΣ! Να γκρεμίσουμε τους τσιμεντόλιθους

Οι τσιμεντόλιθοι που χτίστηκαν για να κλείσει η είσοδο του αυτοδιαχειριζόμενου θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ, έχουν τρομερό συμβολισμό. Ας αφήσουμε στην άκρη το κάθε ΤΑΙΠΕΔ. Η συγκεκριμένη ενέργεια δεν έχει να κάνει με καμία διάθεσης αξιοποίησης. 
Εδώ πρόκειται καθαρά για μία συμβολική πράξη, από μία κυβέρνηση που μισεί κάθε ελεύθερη και δημιουργική ανάσα. Το χτίσιμο της εισόδου έχει να κάνει με το καθαρό μήνυμα «εγώ μπορώ και σου κλείνω το στόμα, να! όπως αυτήν την πόρτα». Μία πόρτα απ΄ όπου μπήκε και βγήκε άπειρη ενέργεια, για μία δεκαετία. Πρόκειται για ένα χώρο με πλούσια βιωμένη εμπειρία.

Μιλάμε για έναν πλούτο θεατρικών παραστάσεων, κινηματογραφικών εκδηλώσεων, πολιτιστικών δρώμενων, ποικίλων εκθέσεων και αφιερωμάτων και κυρίως ελεύθερων συζητήσεων για όλα όσα κάνουν καλό να ανοίγουμε κουβέντα. Πρόκειται εν ολίγοις για ένα χώρο δημιουργικής χαράς, χώρος ιδεών και «καταφύγιο» έκφρασης και κοινωνικών απόψεων που δικαιούνται οι πολίτες να έχουν στη διάθεσή τους.

Η παρούσα κυβέρνηση δεν εχθρεύεται μόνο -και με μακάβριο τρόπο- τον πολιτισμό (τσιμέντωμα Ακρόπολης, ξήλωμα αρχαιολογικών ευρημάτων στον υπό κατασκευή μετρό της Θεσσαλονίκης, πλήρη περιφρόνηση των καλλιτεχνών στη διάρκεια της πανδημίας). Μισεί και κάθε εστία όπου ανθεί πολύμορφα κι ελεύθερα η πολιτιστική δράση κι οι ιδέες, χωρίς αυτός να ελέγχεται από κάποιου είδους εξουσία και τίμημα. 

Υπάρχουν και χειρότερα. Όπως αναφέρει και ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης, το αντιφασιστικό κίνημα αλλά και η πολιτική αγωγή, είχε βρει επί χρόνια στον Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζομενο Χώρο του Θεάτρου Εμπρός έναν φιλόξενο χώρο συζήτησης και δράσης. «Αυτοί που υποκριτικά χειροκρότησαν την καταδίκη των ναζιστών ποτέ δεν φιλοξένησαν όσους παλέψαμε γι’ αυτήν, όπως το έκανε το κατειλημμένο Εμπρός». Ένας χώρο στον οποίο το 2018 είχαν επιτεθεί το 2018 μέλη της Χρυσής Αυγής. Ευλόγως τίθεται το ερώτημα: η παρούσα κυβέρνηση έχει τελικά την ίδια δυσανεξία προς τις ελευθερίες και τα δικαιώματα, προς τους ανοιχτούς χώρους δημιουργίας με την Χρυσή Αυγή; 

Οι τσιμεντόλιθοι αυτοί είναι ο ορίζοντας αυτής τής κυβέρνησης. Εκφράζουν τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τις επιθυμίες των ανθρώπων. Μέχρι εκεί είναι. Άντε να φτάσει μέχρι «σκυρόδεμα με περιεκτικότητα σε τσιμέντο 12%», όπως στην Ακρόπολη. Η αισθητική της, ο πολιτικός της λόγος, τα οράματά της δεν είναι παρά  ένα μέρος τσιμέντου και 4 έως 5 μέρη χοντρής άμμου. 

Αυτή η συμβολική γλώσσα,  με την οποία επικοινωνεί η κυβέρνηση, τούτη τη φορά οφείλουμε να μην μείνει αναπάντητη. Οι τσιμεντόλιθοι να γκρεμιστούν, η πόρτα να ανοίξει κι ο χώρος να πάρει ανάσες. Δεν μπορούν όλα να μένουν αναπάντητα και οι ελεύθεροι και «συμβολικοί χώροι» να μένουν ακατοίκητοι και κενοί νοημάτων…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr