Περνάς τα 40 κύματα, πληρώνεις τα “κέρατά” σου για να φύγεις από μια πατρίδα μπας και γλιτώσεις από τον πόλεμο, τη φτώχεια, την ανέχεια. Φτάνεις σε μια άλλη χώρα, σε φυλακίζουν μέσα σε ένα θερμοκήπιο, δουλεύεις 15 ώρες την ημέρα για ένα ξεροκόμματο. Σου χρωστάνε το ξεροκόμματο για ένα εξάμηνο, σου λένε “έλα να το πάρεις” τελικά μια μέρα και μετά σου λένε “όχι, αύριο”. Διεκδικείς το ξεροκόμματο και σε πυροβολούν. Νοσηλεύεσαι και κάποιοι διαμαρτύρονται που νοσηλεύεσαι τσάμπα. Και ενώ νοσηλεύεσαι, σε συλλαμβάνουν και σε πάνε για απέλαση.Γίνεται η δίκη και ο… ένοχος είσαι εσύ!Δεν είναι απλά ρατσισμός. Δεν είναι απλά αδικία. Δεν είναι απλά η άτιμη η κοινωνία. Δεν είναι μόνον ο πόλεμος, η κακιά η μοίρα που σε έκανε μαύρο, φτωχό, μουσουλμάνο, οτιδήποτε.Είναι το σύστημα. Το λένε καπιταλισμό.Κάθε μέρα, η Ευρώπη-φρούριο, η Ευρώπη της ισλαμοφοβίας και του ρατσισμού δημιουργεί και συντηρεί συνθήκες που στρέφονται ενάντια στους πιο ταλαιπωρημένους αυτού του κόσμου. Δομεί ένα καθεστώς παρανομίας και εξαίρεσης που είναι ιδανικό για δημιουργία φθηνών εργατικών χεριών, χρησιμοποιεί επικοινωνιακά τεχνάσματα για να νομιμοποιήσει κοινωνικά την αναβάθμιση της καταστολής απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Κάθε μέρα, οι πολιτικές των ευρωπαϊκών κρατών προσθέτουν και από ένα κομμάτι στο ρατσιστικό τους οικοδόμημα μετατρέποντας τους πρόσφυγες και τους μετανάστες σε απόβλητους των κοινωνιών, σε αναλώσιμους και αόρατους εργαζόμενους.Ας αφήσουμε τους joy division να μας θυμίσουν πως ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης δεν χρειάζεται τον ναζισμό για να δημιουργηθεί.Χρειάζεται απλώς τον καπιταλισμό.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
