“Ο λύκος κι αν εγέρασε…” λ
Πολλοί λένε ότι εικόνα αυτής της κοινωνίας είναι οι εκπρόσωποί της. Τα ακροδεξιά φυντάνια, οι λογής-λογής τυχοδιώκτες τηλεπωλητές νανογιλέκων και “επιστολών του Ιησού”, οι αργυρώνητοι γραφιάδες, οι άριστοι αγύρτες και κλέφτες στην εξουσία. Μιλούν για μια κοινωνία που ρέπει στη μισαλλοδοξία, στο ρατσισμό, στον εθνικιστικό παροξυσμό, στην τυμβωρυχία, που καλλιεργούνται άλλοτε ανοιχτά και άλλοτε συγκαλυμμένα από τους “νοικοκυραίους” της δεξιάς.
Από αυτούς που έχουν κάνει την υποκρισία επιστήμη, που θυμούνται και “κλαίνε” για τους νεκρούς στο Μάτι και στη Μαρφίν αλλά ξεχνούν τις δεκάδες των νεκρών της μεγάλης πυρκαγιάς στην Ηλεία, στο Πολυτεχνείου, ξεχνούν τον Γρηγορόπουλο, τον Τεμπονέρα, τον Κουμή και τη Βασιλακοπούλου, τον Παύλο Φύσα.
Από αυτούς που θέλουν να ξεχάσουμε ποιος έριξε τη χώρα στα βράχια στην τελευταία οικονομική κρίση και ποιος μοιράζει κρατικό χρήμα από τον ιδρώτα των φορολογουμένων σε κολλητούς και κουμπάρους της δεξιάς πολυκατοικίας με αφορμή την πανδημία……και πού είσαι ακόμα!!!!
Κάποιοι απαισιόδοξοι λένε ότι η εθνική νόσος είναι το αλτσχάιμερ. Ότι ξεχάστηκαν οι ανθρώπινες αξίες, δεν υπάρχουν πια νοηματοδοτήσεις, κυριαρχεί το χρήμα, η ατομική βόλεψη, και εν τέλει η βαρβαρότητα του καπιταλισμού
Κι όμως αυτός ο λαός, σε δυσκολότερες συνθήκες, στάθηκε όρθιος. Στην Κατοχή, στην Αντίσταση, στους δημοκρατικούς αγώνες του 1-1-4, στις κινητοποιήσεις για ειρήνη και αφοπλισμό, στο Πολυτεχνείο για ψωμί, παιδεία και ελευθερία!!! Αυτά θέλει να σβήσει η δεξιά από τη συλλογική μνήμη. Αυτό εκφράζει ο σημερινός πρωθυπουργός όταν λέει “τι το ενδιαφέρει ένα παιδί 17 χρονών τι έγινε το 1963;” αναφερόμενος στη δολοφονία Λαμπράκη από τους ιδεολογικούς πρόγονου
Τους άλλους, τους πολλούς φοβούνται, “τους νέους με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες”, αυτούς που ψάχνουν το βηματισμό τους σε καθαρούς “ουρανούς”, που καλούνται να σηκώσουν στους ώμους τους τον τροχό της ιστορίας στις πλατείες, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στους τόπους δουλειάς, στους κοινωνικούς αγώνες. Αυτούς που δε συμμετέχουν στις χαζοχαρούμενες φιέστες του Μητσοτακαίϊκου, αυτούς που κυνηγάνε οι πραιτοριανοί του συστήματος. Αυτούς των οποίων η διαρκής κίνηση δεν επιτρέπει στασιμότητα και άρα την …. “ανακαίνισή” τους κατά τα γούστα των κυβερνώντων. Αυτούς που αναζητούν τη θρυαλλίδα της μεγάλης αφύπνισης ….. περιμένοντας ποιος θα δώσει πρώτος το έναυσμα……. πριν είναι αργά για όλους.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr