Ένοχα μυστικά και ισορροπία τρόμου στη ΝΔ: Ο Σαμαράς επιδιώκει διαγραφή, αλλά ο Μητσοτάκης «δεν τόχει»

Δυο ξένοι στο ίδιο κόμμα, με μια πολύ αμαρτωλή ιστορία μεταξύ τους. Με ένοχα μυστικά και ανάρμοστες σχέσεις πίσω τους  Αυτό είναι πλέον ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Αντώνη Σαμαρά.

Το 1993, όταν ο Μεσσήνιος πολιτικός -που πέρασε από την προστασία του Αβέρωφ στην εύνοιά του πατρός Μητσοτάκη – ανέτρεπε τον πατέρα του, κανείς δεν ξέρει αν ο Κυριάκος ήθελε να μπει στην πολιτική.

Η οικογένεια στήριζε στην αδελφή του μεγάλες προσδοκίες. Η μητέρα του πάντως δεν το ήθελε: «Είναι πολύ ευαίσθητος για αυτό» είπε σε μια συνέντευξη.

Επίσης κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τα υπόλοιπα: ότι ο Σαμαράς , μετά την πολιτική δολοφονία του πατέρα του, θα τον χρησιμοποιούσε για να καταστρέψει και τη Ντόρα: η υποψηφιότητα του Κυριάκου για την αρχηγία  της αμφισβητούσε το δικαίωμα στη δεύτερη ευκαιρία.

Προηγουμένως  ο ίδιος είχε παραβιάσει τα ιερά και τα όσια της οικογένειας μπαίνοντας στην κυβέρνηση του  ανατροπέα. Έτσι έκοψε και την πιθανότητα να μπει η αδελφή του.

Τα χειρότερα ακολούθησαν. Ο Σαμαράς τον βοήθησε να γίνει αρχηγός -χωρίς να φαντάζεται προφανώς ότι θα μπορούσε να γίνει και πρωθυπουργός. Ως παρένθεση για την επιστροφή του τον έβλεπε. Ότι έγινε ήταν ένα ατύχημά που βρίσκει σήμερα μπροστά του.

Αλλά και ο Κυριάκος χρησιμοποίησε τον Σαμαρά. Ανέβηκε πολιτική βαθμίδα με το υπουργείο – που δεν του έδωσε ποτέ ο Καραμανλής. Και βρήκε υποστήριξη στον κομματικό μηχανισμό,  όταν δεν έβρισκε ούτε έναν βουλευτή να υπογράψει την υποψηφιότητά του.

Ο Σαμαράς του προσέφερε ότι του έλειπε εναντίον των Καραμανλικών και του υποψηφίου τους-που υποστήριξε και η Μπακογιάννη.

Τον αντιμετώπισε σαν μέντορά του -η έτσι έδειχνε, αλλά δεν σκόπευε να του δώσει τα πάντα, ως αντάλλαγμα για την υποστήριξή του. Και βεβαίως δεν είχε διάθεση να τσακωθεί με τους Ευρωπαίους κάνοντάς τον Επίτροπο.  Η να «βάλει κεχαγιά στο κεφάλι του», προτείνοντας τον για Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Εκεί τέλειωσαν μεταξύ τους. Αυτό που ξεκίνησε το 2010 κράτησε μια δεκαετία. Τώρα οι δυο άνδρες είναι απέναντι με σχέση του τύπου: φοβάται ο Γιάννης το  θεριό…

Ο Σαμαράς θέλει να τον τιμωρήσει, όχι μόνο γιατί τον «έριξε» αλλά και για  να του δείξει ποιος  είναι ο σερίφης σ’ αυτή τη παράταξη. Αλλά δεν ξέρει αν έχει στην ΚΟ της δυνάμεις που θα χρειαστούν για να τον στείλει  άκλαφτο όπως τον πατέρα του.

Μια δεύτερη ανατροπή κυβέρνησης της ΝΔ -έστω και αν πρόκειται απλώς για τον δεύτερο Μητσοτάκη- θα γίνει θηλιά στο δικό του λαιμό.

Γι’ αυτό προτιμάει τη διαγραφή, που θα του δώσει άλλοθι και ηθική βάση, για ένα καινούριο «πατριωτικό» κόμμα, απέναντι σε «έναν ακόμη ενδοτικό Μητσοτάκη».

Αλλά και ο Πρωθυπουργός δεν είναι σίγουρος για το εαυτό του,  έχοντας  να αντιμετωπίσει έναν γνωστό ιντριγκαδόρο, που δεν τα παρατάει ποτέ.

Η ανατροπή μπορεί να είναι μάνα εξ ουρανού, έτσι όπως πάει η κυβέρνηση του. Αλλά μπορεί να αποδειχθεί και η απόλυτη καταστροφή.

Είναι δύσκολο να πάει σε εκλογές με απλή αναλογική έχοντας τον Σαμαρά  ανταγωνιστή, με ένα άλλο κόμμα στο μαλακό υπογάστριό της ΝΔ. Οι σκέψεις να  ιδρύσει και αυτός ένα κεντρώο κόμμα είναι ουτοπικές. 

Δεν τον θέλει μέσα στη ΝΔ να τον αποσταθεροποιεί διαρκώς. Αλλά δεν θέλει και να του κάνει και δώρο την έξοδο. Άλλωστε όπως λένε στη ΝΔ  «δεν τόχει» να αναμετρηθεί μαζί του. Προφανώς το παρελθόν δεν συνηγορεί’.

Το έκανε βέβαια το 2008 ο Γ. Παπανδρέου με τον Κώστα Σημίτη, κάτω από ανάλογες συνθήκες: ήταν προκάτοχός του και τον πατρονάριζε. Βρήκε μια ασήμαντη αφορμή -την κύρωση διεθνών συνθηκών- και τον πέταξε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα- και στη συνέχεια δεν τον συμπεριέλαβε στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ.

Αλλά οι αφορμές που δίνει ο Σαμαράς αφορούν βαριά θέματα που άπτονται της εθνικής υπόστασης και της κοινωνικής συνοχής. Αν τον διαγράψει για τις διαφωνίες του στη Χάγη, τις Πρέσπες ή το μεταναστευτικό, θα νομιμοποιήσει την πλατφόρμα του.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και για τους δυο. Αλλά στο τέλος όπως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αναγκαστικά ο ένας θα διαλέξει τον γκρεμό  και ο άλλος το ρέμα.

Και δεν αποκλείεται η κρίση που ακολουθεί τις αγάπες, να κορυφωθεί με  εκατέρωθεν «ξεκατίνιασμα» -για τα παλιά και ανεξήγητα που τους συνέδεσαν για χρόνια.

Πηγή: anoixtoparathyro.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr