«Το νόημα παραμένει το εξής» είπε αρχικά ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ από το περιστύλιο της Βουλής και πρόσθεσε ότι «πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά λόγω της κρίσης για να αντιμετωπίσουμε την κρίση».
Ο κ. Ξυδάκης προέτρεψε να μην «δαιμονοποιούμε πνευματική έρευνα και συζήτηση και πρέπει να έχουμε στα μάτια μας μπροστά τις νεότερες γενεές». Και κατέληξε λέγοντας: «Πώς θα πάμε καλύτερα με μικρότερα βάρη, με μια στάλα αισιοδοξίας για το μέλλον».
Το πρωί στον ΣΚΑΪ υποστήριξε ότι «δεν υπάρχουν ταμπού όταν κουβεντιάζουμε για τη μοίρα του λαού, το 1910, το 1912, 1930, το 1960 κάτι έκανε μια χώρα, κάπως ζούσαμε», προκαλώντας ποικίλα σχόλια.
«Εχουμε φτάσει σε ένα σημείο που δεν υπάρχουν άλλες φυσικές αντοχές ενός πληθυσμού. Εγώ νομίζω ότι θα πρέπει να γίνει μια συζήτηση επί της ουσίας πολιτική και εθνική που δεν έχει γίνει τα τελευταία 7 χρόνια. Και φυσικά πρέπει να ξεκινήσει η συζήτηση από τη Βουλή. Τα περασμένα χρόνια δαιμονοποιήθηκε μια κουβέντα, εγώ είχα πει ότι και επί δραχμής η Ελλάδα μεγαλούργησε» σημείωσε.
Μετά ακολούθησε η παρακάτω δήλωση από τον κ. Ξυδάκη:
Επαναλαμβάνω αυτό που λέω όλο το τελευταίο διάστημα: Είμαστε υποχρεωμένοι να συζητάμε δημόσια, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, τις ιστορικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός, αναζητώντας τις πιο πρόσφορες συνθέσεις. Να συζητάμε δημόσια, δηλαδή θεσμικά — ούτε στα καφενεία, ούτε στα παρασκήνια. Σε αυτό ακριβώς το πνεύμα υποστήριξα ότι καμία συζήτηση δεν πρέπει να δαιμονοποιείται, ώστε οι πολίτες να έχουν ξεκάθαρη εικόνα που να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Ποτέ δεν υποστήριξα επιστροφή στη δραχμή, όπως εξάλλου βεβαιώνεται σε εκατοντάδες δημόσιες παρεμβάσεις μου, γραπτές και προφορικές, όλες διαθέσιμες στο διαδίκτυο.
Και αυτό ακριβώς επειδή γνωρίζουμε ότι μια άτακτη μετάβαση θα απέβαινε εις βάρος του ελληνικού λαού. Κανείς δεν ξέρει πώς θα είναι η ευρωζώνη σε μερικά χρόνια από τώρα. Ωστόσο, η έξοδος από την ευρωζώνη αποτελούσε το σχέδιο Σόιμπλε που απορρίφθηκε το καλοκαίρι του 2015 .
Θα εξακολουθήσω να υποστηρίζω ότι οι Έλληνες πολίτες, και οι αιρετοί ακόμη περισσότερο, θα πρέπει με παρρησία και ευθύνη να εξετάζουν όλα τα ενδεχόμενα, ακόμη και για να τα απορρίψουν. Καθήκον μας είναι να ορίζουμε τη μοίρα μας, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
