Επικοινωνία στα χρόνια της πανδημίας

Τον Ιούλιο ανέλαβε την εξουσία ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ξέρουμε όλοι πως έγινε αυτό. Η Νέα Δημοκρατία, είναι ας πούμε ένα μπαλόνι, το οποίο φουσκώνουν καθημερινά τα ΜΜΕ και οι άνθρωποι του κόμματος. Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες θα παρακολουθούσαμε όλο αυτό το σόου ποντάροντας πότε θα σκάσει και ελπίζοντας, βέβαια, η ζημιά που θα έχει προκαλέσει εκείνη τη στιγμή να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη. 

Ωστόσο τα πράγματα άλλαξαν. Δεν μπορούμε άλλωστε να τα προβλέψουμε και όλα. Το βόλεμα των φίλων και όσων βοήθησαν να στηθεί η σκηνή για να παιχτεί το γνωστό τραγούδι ήταν αναμενόμενο. Όπως και η διάλυση των μερισμάτων, το κόψιμο της 13ης σύνταξης, η απελευθέρωση των πλειστηριασμών α’ κατοικίας, η κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης και πολλά άλλα. Όσο κι αν αναρωτιόμαστε γιατί δεν τα έβλεπαν οι άλλοι, δεν ήρθαν ξαφνικά.

Όμως τώρα δεν μπορούμε να μιλήσουμε για αυτά, γιατί τώρα βρισκόμαστε εν μέσω πανδημίας. Θα περίμενε κανείς, ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης έδειξαν πρόθυμα να αφήσουν στην άκρη κάθε κόντρα, πως ο κ. Μητσοτάκης θα μπορούσε έστω και σε μία τέτοια κρίσιμη στιγμή να συμπεριφερθεί ως πρωθυπουργός ή έστω σαν πολιτικός. Αδύνατον.

Η Νέα Δημοκρατία ήταν ανέτοιμη παρόλο που είχε δίπλα  της την τραγωδία της Ιταλίας. Τελευταία στιγμή τρέχει για μάσκες, τελευταία στιγμή τρέχει για νοσηλευτές, για γιατρούς, για νοσοκομεία, για ΜΕΘ, για μέτρα. Για άλλη μια φορά βλέπουμε το σόου να στήνεται με κούφια διαγγέλματα που θα δείξουν σε όλους πως ο πρωθυπουργός είναι παρών, με πανηγυρισμούς για τα μέτρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως «επιτυχία του Κυριάκου», με ουρλιαχτά για το πόσο γρήγορα ήρθαν τα μέτρα (και για να το ξεκαθαρίζουμε, θα ήταν όντως γρήγορα τα μέτρα αν δεν υπήρχε δίπλα μία Ιταλία που σου φώναζε να τα πάρεις νωρίτερα), με την τραγική καθυστέρηση στο θέμα των εκκλησιών να παρουσιάζεται σαν την μεγάλη αποφασιστική κίνηση του ηγέτη, με μία χώρα παραδομένη στα καπρίτσια της τηλεόρασης όπου οι καταγγελίες των γιατρών για τρομερές ελλείψεις παίζονται με τίτλο «χειροκροτούμε τους ήρωες όπως μας είπε η Μαρέβα».

Την στιγμή λοιπόν που όλος ο κόσμος παρακαλά να περάσει όλο αυτό με όσο το δυνατόν μικρότερες ζημιές και απώλειες, η Νέα Δημοκρατία αγωνία μην καταρρεύσει η εικόνα της. Αυτή η εικόνα που έχτισαν τα ΜΜΕ και που συντηρείται χάρη σε όσα παρέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν πειράζει, άσε το τι παρέδωσε ο Τσίπρας, αυτό το βλέπουμε μετά. Θα μπορούσαν έστω να το χρησιμοποιήσουν σωστά, αλλά ούτε αυτό μπορούν ή μάλλον δεν θέλουν, γιατί δεν έχει σημασία.
Η χώρα είναι θωρακισμένη, το είπε ο υπουργός, το είπαν και στις ειδήσεις, το υπενθυμίζει καθημερινά και ο κύριος Τσιόδρας. Τι κι αν δεν έχουμε ιδέα για τα κρούσματα; Τι κι αν τα νοσοκομεία μπαίνουν σε καραντίνα; Τι κι αν οι υπουργοί κάνουν παρέλαση σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα όχι για να απαντήσουν αλλά για να πετάξουν πυροτεχνήματα. Τι κι αν ακολουθούμε την τακτική της Ιταλίας; Τι κι αν τα οικονομικά μέτρα είναι ελλιπή; Τι κι αν τα 2 δις που δίνει το κράτος δεν φτάνουν; Ακόμα και ο λοιμωξιολόγος, Σωτήρης Τσιόδρας, μοιάζει εγκλωβισμένος στις τακτικές της κυβέρνησης. Πως αλλιώς να ερμηνεύσουμε το γεγονός πως τονίζει ότι το σωστό σχέδιο είναι να γίνονται τεστ για τον κορωνοϊό μόνο στις ευπαθείς ομάδες, τη στιγμή που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κάνει έκκληση για ασταμάτητα τεστ σε όλους; 

Τέλος πάντων, ας έρθουμε στην ουσία η οποία είναι πως σε τέτοιες στιγμές δεν χωρούν πολιτικές αντιπαραθέσεις. Και άλλωστε δεν μπορείς να αντιπαρατεθείς πολιτικά με την ομάδα του Κυριάκου διότι δεν λειτουργεί πολιτικά αλλά με όρους ριάλιτι. Ο κόσμος κάνει κριτική γιατί φοβάται για την ζωή του και το μέλλον του και επειδή για άλλη μια φορά βλέπει τι έρχεται και αναρωτιέται πως γίνεται να μην το βλέπουν οι άλλοι. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση απαντά για να κρατήσει τους τηλεθεατές της. Σε τέτοιες στιγμές πρέπει να είμαστε ενωμένοι και προφανώς να μην κινδυνολογούμε, αλλά αυτό που δεν πρέπει να είμαστε είναι τηλεθεατές. Αυτό που δεν πρέπει είναι παγιδευτεί το βλέμμα στα χέρια που κυματίζουν στα μπαλκόνια για να κρύψουν την αγωνία των γιατρών και των νοσηλευτών. Γιατί η πανδημία κοστίζει ζωές και γκρεμίζει όνειρα.

Η πανδημία  δεν είναι μακεδονικό, να καβαλάς το άλογο ή να ανεμίζεις την μάσκα και να προσεύχεσαι ότι ο κόσμος δεν θα δει πίσω από τον τοίχο που υψώνει η φασαρία, κύριε Γεωργιάδη.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr