To ερώτημα που διατύπωσε στα τέλη του 19ου αιώνα ο Χαρίλαος Τρικούπης παραμένει ακόμη αναπάντητο (ή μήπως όχι;).
Στις 29 Ιουνίου 1874 δηµοσιεύτηκε στην εφηµερίδα «Καιροί» το περίφηµο άρθρο του Χαρίλαου Τρικούπη µε τίτλο «Τις πταίει;». Το άρθρο ασκούσε κριτική στον βασιλιά Γεώργιο Α΄ κατηγορώντας τον ότι εφάρµοζε καθεστώς απόλυτης µοναρχίας επειδή διόριζε πρωθυπουργούς από τα κόµµατα της µειοψηφίας, παρακάµπτοντας τα αποτελέσµατα των βουλευτικών εκλογών. Η παρέµβαση του Τρικούπη οδήγησε ένα χρόνο αργότερα (1875) στην άτυπη «αρχή της δεδηλωµένης», που σηµαίνει ότι οι κυβερνήσεις θα χαίρουν της εµπιστοσύνης της απόλυτης πλειοψηφίας της Bουλής.
Το ερώτηµα του Τρικούπη, απαλλαγµένο από την ηχητική ευπρέπεια του πολυτονικού, απογυµνωµένο από το αισθητικό κάλλος της καθαρεύουσας, έχοντας χάσει τους αστικούς χυµούς του στο υπεραιωνόβιο ταξίδι του, επιζήσαν παγκόσµιων πολέµων, δικτατοριών, οικονοµικών και υγειονοµικών κρίσεων, ασφυκτιώντας στα χείλη σαρδελοποιηµένου επιβάτη αστικού λεωφορείου ο οποίος εξαντλώντας την ύστατη εναποµείνασα ανάσα του και λίγο προτού εκπνεύσει φωνάζει στο εδώ και τώρα: «Ποιος φταίει;».
Ποιος φταίει για τα χαµένα µας χρόνια, τις φρούδες ελπίδες, την εξαπάτηση; Ποιος φταίει για τα ράντζα, τις ΜΕΘ, την έλλειψη γιατρών και νοσηλευτών; Ποιος φταίει που αγόρασαν περιπολικά αντί για ασθενοφόρα; Ποιος φταίει για τις κλειστές δουλειές, την ακρίβεια, τους ανέργους, τις µίζες, τα εξοπλιστικά, τη λίστα Πέτσα, τη λίστα Λαγκάρντ, τα Pandora Papers, τα golden boys, τις offshore, τις απευθείας αναθέσεις… και η λίστα τελειωµό δεν έχει.
«Και πεθαίνω και φταίω;» αναρωτιέται ο σαρδελοποιηµένος επιβάτης αστικού λεωφορείου 150 χρόνια µετά τον Χαρίλαο. Αµήν!
