Του Μ.Γ.
Επιτέλους βγάλε λίγο ήλιο
Ανάταση να δούμε στο μυαλό
Τα τελευταία 5 χρόνια μας τσακίσαν
Του χειμώνα οι συννεφιές μας γονατίσαν
Η ελπίδα κάνε να μην στερέψει
Σαν τη βροχής τις στάλες να μας θρέψει
Η θέλησή μας σαν ακτίνα φωτεινή να ‘ρθει και να θεριέψει
Σαν το σκύλο τον ρεμπέτη έχουμε βαρύνει
Λες και η ζωή πια σημασία δεν μας δίνει
Η πορεία μοναχική σε μουσκεμένο μονοπάτι
Επιτέλους βγάλε λίγο ήλιο
Θέλουμε εναγωνίως να ανασάνουμε
Την θηλιά που μας πνίγει να ξεράνουμε
Λίγες ακτίνες σου ζητάμε
Των ανθρώπων τα όνειρα για να πυρώσουν
Με αλληλεγγύη να ‘ρθουν να τα ενώσουν
Στο καραβάνι του φωτός θέλουν να ενδώσουν
Επιτέλους βγάλε λίγο ήλιο!
