Οι ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Φλόριντα, με επικεφαλής τον Τζιμ ΜακΝάλτι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κοινωνικής ψυχολογίας “Journal of Personality and Social Psychology”, παρακολούθησαν στενά 233 νιόπαντρα ζευγάρια για διάστημα έως 3,5 ετών, καταγράφοντας οτιδήποτε συνέβαινε στις σχέσεις τους, με έμφαση στην ικανοποίηση από το γάμο και στις εξωσυζυγικές «περιπέτειες». Παράλληλα, οι ψυχολόγοι έκαναν πειράματα με τους εθελοντές, δείχνοντάς τους φωτογραφίες όμορφων ανδρών και γυναικών και αξιολογώντας τις αντιδράσεις τους.
Η μελέτη βρήκε ότι μεγαλύτερη ροπή στην απιστία έχουν οι νεότεροι, οι λιγότεροι ικανοποιημένοι με τον γάμο ή τη σχέση τους, όσοι έχουν πιο ικανοποιητική σεξουαλική ζωή και όσες είναι πιο άσχημες. Αντίθετα, αυτό δεν ισχύει για τους άσχημους άνδρες, που είναι πιο πιστοί. Όμως οι άνδρες είναι πιθανότερο να απιστήσουν, αν έχουν άσχημη σύντροφο.
Επίσης, το προγαμιαίο ιστορικό παίζει ρόλο: Οι άνδρες που είχαν περισσότερες σύντομες σχέσεις πριν το γάμο τους, είναι πιθανότερο να είναι άπιστοι μετά το γάμο. Το αντίθετο ισχύει για τις γυναίκες, οι οποίες είναι πιο πιθανό να κάνουν απιστία, αν πριν το γάμο τους είχαν ελάχιστες σύντομες σχέσεις, ενώ αν είχαν πολλές «περιπέτειες» πριν παντρευτούν, μετά είναι πιο απίθανο να κάνουν απιστίες. Τη μεγαλύτερη πιθανότητα απιστίας φαίνεται να έχει μια όχι ιδιαίτερα εμφανίσιμη γυναίκα με μηδαμινές σεξουαλικές εμπειρίες πριν το γάμο.
Μία βασική διαπίστωση είναι ότι όσο πιο γρήγορα ένας άνθρωπος -άνδρας ή γυναίκα- αποστρέφει το βλέμμα και την προσοχή του από τον γοητευτικό «πειρασμό» του αντίθετου φύλου, τόσο μικρότερη είναι η πιθανότητα να απιστήσει. ‘Ανδρες ή γυναίκες που κοιτάζουν αλλού μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου, είναι περίπου 50% λιγότερο πιθανό να κάνουν απιστία, σε σχέση με όσους και όσες κρατάνε περισσότερο το βλέμμα τους πάνω στο όμορφο πρόσωπό του άλλου. Όσο πιο πολύ χρόνο «κολλάει» κανείς στο να κοιτάξει ένα «πειρασμό», τόσο αυξάνει ο κίνδυνος απιστίας και τελικά διαζυγίου.
Παράλληλα, ορισμένοι άνθρωποι είναι αρκετά καλοί στο να υποτιμούν νοητικά την ομορφιά, ακόμη κι ενός άκρως ελκυστικού προσώπου, πράγμα που τους βοηθά να μείνουν πιστοί. Οι άνθρωποι που δύσκολα κάνουν απιστίες, είναι αυτοί που τείνουν να «βαθμολογούν» στο μυαλό τους πιο αρνητικά τις εναλλακτικές «λύσεις».
Ο συνδυασμός αυτών των δύο παραγόντων -να αποστρέφει κανείς μακριά την προσοχή του και να υποβαθμίζει νοητικά τον πειρασμό- είναι το «κλειδί» για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος απιστίας, αν βέβαια κανείς θέλει να τον ελαχιστοποιήσει…Συχνά, κατά τους ψυχολόγους, οι αντιδράσεις ενός ανθρώπου απέναντι σε ένα πειρασμό είναι αυτόματες και όχι συνειδητές, αλλά μπορεί κανείς επίσης να «εκπαιδεύσει» κατάλληλα τον εαυτό του.
