Στον τίτλο θα διαβάσατε σε παρένθεση σε ποιο …πουλί αναφέρομαι …αλλά η έμπνευση ήρθε από ένα διαφορετικό … πουλί και φυσικά το ανέφερε γυναίκα…
Τώρα το μυαλό σας πήγε στο πονηρό… και έχετε δίκιο ..όμως τελικά οι γυναίκες κάθε μέρα με εκπλήσσουν και εννοώ ότι αν και λένε ΟΛΕΣ τα ίδια πράγματα, τελικά μας γοητεύει ο τρόπος που τα λένε. Όπως ο… νταλικέρης που γνώρισα σήμερα… Τώρα θα μου πείτε που κολλάει ο νταλικέρης, το Twitter, το «πουλί» αλλά και το «Όν » γυναίκα … Θα σας εξηγήσω παρακάτω…
Όλα ξεκίνησαν από το «πουλί» (twitter) από το οποίο γνώρισα (πάντα ηλεκτρονικά) τον έτερο Ζεν εκ Ξάνθης, την μαγείρισσα από την Κρήτη, την κατέχων εξοχικό στη Σαντορίνη, από το οποίο μας φέρνει κρασί (με το οποίο όλοι είχαν βρέξει το λαρύγγι τους , μέχρι σήμερα, εκτός από μένα) και φυσικά δεν μπορώ να παραλείψω την όμορφη και κοκκινομάλλα των 12……(Δεν αναφέρομαι στην… «έμπνευση» γιατί και αυτή είναι κοκκινομάλλα )… Αλλά και πολλους άλλους με τους οποίους κατά καιρούς ανταλλάσαμε απόψεις αλλά το κυριότερο την ΚΑΛΗΜΕΡΑ….Άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους που μέσα σε 140 χαρακτήρες καθημερινά διατυπώναμε την άποψη μας, από τον καιρό, μέχρι και την πολιτική κατάσταση στην….Μποτσουάνα … Κάποιοι εξ αυτών, λοιπόν, πήραν την πρωτοβουλία και συναντηθήκανε και μάλιστα αρκετές φορές και αν και ήμουν καλεσμένος, κάθε φορά για κάποιο λόγο δεν μπορούσα να πάω…. Ώσπου σήμερα το ….. Κάρμα, αποφάσισε ότι ήρθε και η ώρα μου…. Πήγα και αυτό που συνάντησα αλλά πάνω απ’ όλα αισθάνθηκα, είναι ότι τελικά τα Social Media , ότι και να λένε οι «ειδικοί», τελικά φέρνουν τον κόσμο ποιο κοντά….Ίσως περισσότερο κοντά από ποτέ άλλοτε, άνθρωποι φαινομενικά άσχετοι μεταξύ τους, Οικονομολόγοι, Φαναρτζήδες, υπάλληλοι, άνθρωποι διαφορετικών επιπέδων μόρφωσης ήταν εκεί και είχαν ήδη γνωριστεί από προηγούμενες συναντήσεις και βρήκανε κοινά ενδιαφέροντα αλλά και κοινα σημεία επαφής . Επαφής ανθρώπινης αλλά ακόμα και διεύρυνσης του κοινωνικού ή και επαγγελματικού τους περιβάλλοντος . Ο σκοπός λοιπόν δεν έχει καμία σημασία , σημασία έχει το αποτέλεσμα και αυτό που είδα, αλλά κυρίως αισθάνθηκα, ήταν οικεία και μάλιστα με κάποιους που σίγουρα δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να μιλήσω ή να γνωρίσω…. Και δεν είμαι από τους ανθρώπους που είμαι δύσκολος στις γνωριμίες…. Γι αυτό λοιπόν αν ποτέ σας έρθει μια πρόσκληση για συνάντηση ( σε δημόσιο χώρο εννοείται) σκεφθείτε το …ίσως εκπλαγείτε ακόμα και με τον εαυτό σας….. Δεν είμαι ούτε κοινωνιολόγος, ούτε ειδικός γράφω μόνο ότι είδα …..και ένοιωσα….
…Και λίγα λόγια για τον «νταλικέρη» κ εμπνευστή αυτού του μικρού σχολίου…..Ξεκινησε το παιχνιδι των ερωτήσεων , με στρίμωξε και μάλιστα άγρια και φυσικά όταν φθάσαμε στο επίμαχο θέμα του «πουλιού» μου έδωσε την χαριστική βολή με το σφύριγμα και την απόσταση….Τα θελα και τα παθα αλλά πήρα την εκδίκηση μου….Δεν της εδωσα το τηλ μου….Για να μάθει……:)))
