Εθνικός «μάνατζερ και ηγέτης» δηλώνει ο Μητσοτάκης μετά το φιάσκο του ανασχηματισμού

Δεν πέρασαν 24ώρες από το ιστορικό φιάσκο του ανασχηματισμού και ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανιζόμενος στο Bled Strategic Forum 2021, που πραγματοποιείται στο Μπλεντ της Σλοβενίας, δήλωσε ότι «η πολιτική για μένα απαιτεί να είναι κανείς μάνατζερ και ταυτόχρονα ηγέτης ώστε να επιλύει προβλήματα και να διαχειρίζεται σταθερά κρίσεις μικρές και μεγάλες».

Θα μπορούσε κανείς να σχολιάσει ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά οξύμωρη δήλωση, εκτός αν θεωρήσουμε ότι ο Πρωθυπουργός έχει τόσο κοντή μνήμη που ξέχασε ότι μόλις χθες ηττήθηκε και ως μάνατζερ και ως ηγέτης.

Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά. 

Ηττήθηκε ως μάνατζερ μιας που δεν του βγήκε η κουτοπόνηρη σκέψη για μια μεταγραφή κάτω από το τραπέζι, με τον Πρωθυπουργό να βάζει αυτογκόλ από τα αποδυτήρια προτού καν αρχίσει το παιχνίδι. Μάλιστα, πρόκειται για επικών διαστάσεων αυτογκόλ, καθότι όχι μόνο δεν του βγήκε το ύπουλο σχέδιο για να χτυπήσει τον ΣΥΡΙΖΑ «κάτω από την μέση», αλλά κατάφερε να μείνει και με ένα ολοκαίνουργιο Υπουργείο στο χέρι. Τεράστια επιτυχία από τον «Εθνικό μας Μάνατζερ».

Ας μην είμαστε όμως κακοπροαίρετοι, και ας εξετάσουμε αν πρόκειται τουλάχιστον για κάποιο μεγάλο Ηγέτη.

Εντάξει, ας ομολογήσουμε ότι δεν μπορούμε να πούμε και πολλά προς υπεράσπισή του, όταν πρωί μεσημέρι βράδυ τον στηλιτεύουν ακόμα και οι «γαλάζιοι» δημοσιολογούντες που δεν έχαναν την ευκαιρία να υποκλίνονται στον «Μωυσή». Ο Πρετεντέρης δήλωσε ότι ο Μητσοτάκης στραπατσάρισε τον ανασχηματισμό. Ο γνωστός «γαλάζιος» ιστότοπος Antinews, σχολιάζει «Παραιτηθείτε κύριε Μητσοτάκη… ο Αλέξης σε ρεζίλεψε». Και υπάρχουν πολλοί ακόμα. Δεν χρειάζεται λοιπόν να ψάξουμε εξ’ αριστερών. 

Η δεξιά πολυκατοικία βρίσκεται σε κατάρρευση μετά το φιάσκο του ανασχηματισμού και οι «ηγετικές πρωτοβουλίες» Μητσοτάκη σίγουρα δεν αρκούν για να διασφαλίσουν την μακροημέρευση της κυβέρνησης που τόσο αποζητά μετά και την στρατηγική αποτυχία διαχείρισης των πυρκαγιών, της πανδημίας και του Τουρισμού.

Εν τέλει, περί τίνος πρόκειται λοιπόν, αν όχι για έναν εξαιρετικά ικανό Εθνικό μάνατζερ και ηγέτη;

Περισσότερο μοιάζει με έναν πολιτικό σε κατάσταση αμόκ, που προσπαθεί να επιβιώσει ως Πρωθυπουργός ισορροπώντας πάνω σε τεράστια επιχειρηματικά συμφέροντα και ακροδεξιές απόψεις.