Εξωτερική πολιτική όπως… εσωτερική

Η γειτονική χώρα πραγματοποιεί ένα έγκλημα αυτήν την στιγμή. Πρόκειται για γενοκτονία, ο εκκαθαρισμός των Κούρδων, η βάρβαρη επίθεση εναντίον τους έχει τα χαρακτηριστικά γενοκτονίας. Όχι ότι η Τουρκία τους συμπεριφέρθηκε και ποτέ καλά, ωστόσο τώρα  ανέβασε την ένταση της επίθεσής της στο υψηλότερο δυνατό. Μισθοφόροι σκοτώνουν αμάχους, παιδιά πέφτουν νεκρά. Συντελείται δολοφονία.

Κι η ελληνική κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα. Απολύτως αδιάφορα. Βλέπετε, οι βλέψεις της σε σχέση με την Τουρκία δεν είναι παρά οφελιμιστικές: Ό Χρυσοχοϊδής έχει ήδη ανακοινώσει αστρονομικό αριθμό επαναπροώθησης (επί της ουσίας, απέλασης) προσφύγων προς την Τουρκία, ο δε Νίκος Δένδιας σχολίασε την εγκληματική Τουρκική επίθεση ως εξής: “Η επιδίωξη της Τουρκίας να δημιουργήσει μια ζώνη με την μετακίνηση προσφύγων από τη Συρία και την μετεγκατάστασή τους εκεί, ως ζώνη απέναντι στο κουρδικό στοιχείο, είναι παράνομη” και τόνισε ακόμα ότι καταπατά με αυτόν τον τρόπο τα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων.

Τα οποία, φαντάζομαι, είναι δικαιώματα όταν τα επωμίζεται άλλη χώρα, έτσι;

Να’ χαμε να λέγαμε. Η σιωπή της κυβέρνησης, ή τα μεμονωμένα τσιτάτα για τη στάση της Τουρκίας, αλλά όχι για τους Κούρδους, δεν είναι καθόλου ύποπτη, ούτε μη αναμενόμενη είναι. Αντιθέτως, πρόκειται για ό,τι μας είχε προεκλογικά προετοιμάσει: Πρόκειται για μία πλήρη απαξίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία -όπως φαίνεται- επεκτείνεται και εκτός συνόρων.

Βέβαια, σε ό,τι έχει σημασία, να μην ξεχνάμε το εξής. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι κεκτημένα. Οπότε, όταν επιλέγεις να μη σε αφορούν, η εγκληματική αυτή επιλογή βγαίνει κι εκτός συνόρων.
 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr