Εύα να ένα μήλο

Η αποστασία του 1965, είχε γίνει από τα βαριά ονόματα της πολιτικής την εποχή εκείνη. Φαίνεται πως κάθε εποχή, έχει τους ήρωες που της αξίζουν. Και στην “αποστασία”. Παρακολουθώ την κυρία Εύα Καιλή, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ εκ Θεσσαλονίκης, να εξηγεί στο καλά προστατευμένο περιβάλλον των καναλιών, τις θέσεις της για το δημοψήφισμα και την κυβερνητική πολιτική. Αν πραγματικά έχω καταλάβει καλά, τόσο η κυρία Καιλή, όσο και η κυρία Μιλένα Αποστολάκη, θεωρούν κακό πράγμα το δημοψήφισμα. Σίγουρα πιο κακό από το ΔΝΤ, την τρόϊκα και το Μεσοπρόθεσμο τα οποία ψήφισαν. Γι’ αυτό και μπαίνει γι’ αυτές ένα συνειδησιακό πρόβλημα που αγγίζει την κόκκινη γραμμή πέρα από την οποία δεν πρέπει να υπάρχει κυβέρνηση. Μια τέτοια κυβέρνηση.

Είναι δεδομένο, πως από όλα τα μαθήματα που όφειλε να δώσει μπροστά στα μάτια των σχεδόν ισοπεδομένων ελλήνων η πολιτική, διάλεξε αυτό της πολιτικής αλφαβήτας.”Εύα να ένα μήλο” ή αν θέλετε “να μια επιστολή”. Και της πολιτικής θρησκευτικότητας. Μόνο που σε αυτή, δίπλα στην Εύα και το μήλο υπάρχει και ένας καταραμμένος όφις.

Η κυρία Καϊλή, η οποία ξεκίνησε την σχέση της με την πολιτική ως μικρή τυμπανίστρια σε μια εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ,μπήκε στον σκληρό πολιτικό στίβο με την βοήθεια του Ευάγγελου Βενιζέλου αλλά απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής. Έγινε έτσι αυτομάτως παρουσιάστρια του Μεγάλου καναλιού μετά από εντατικά μαθήματα και ξαναδοκίμασε, επιτυχώς πια, για δεύτερη φορά την τύχη της στις εκλογές. Σήμερα από το ωραίο βλέμμα της κυρίας Καϊλή εξαρτάται η τύχη της κυβέρνησης και δυστυχώς όχι από τις ειλικρινείς εκείνες ζυμώσεις που μεταφέρουν τα μηνύματα της κοινωνίας.

Η κυρία Μιλένα Αποστολάκη από την άλλη, επέλεξε την ανεξαρτητοποίηση δίνοντας το δικό της μάθημα πολιτικής ηθικής. Μόνο που για την κυρία Αποστολάκη το ελληνικό κράτος έχει καταδικαστεί στα ευρωπαικά δικαστήρια, γιατί η ελληνική Βουλή, αυτή η “εύθικτη” Βουλή, αρνήθηκε να άρει την ασυλία της προκειμένου να δικαστεί για υπόθεση που προέκυπτε μετά τον χωρισμό της. Αυτή είναι η ειλικρίνεια όχι τόσο της κυρίας Αποστολάκη όσο του πολιτικού συτσήματος.

Τα γράφω αυτά όχι για να κατακρίνω τις δύο κυρίες ή το δικαίωμά τους στη διαφωνία, αλλά γιατί αναρωτιέμαι όπως όλη η Ελλάδα νομίζω, ποιοί και πώς κυβερνούν αυτό τον τόπο.

ΕΚΔΟΡΟΣΦΑΓΕΑΣ