Το ευχολόγιο της επανάστασης, το ευχέλαιο και η … γάτα

Είναι γνωστή η ιστορία με τον παππά ο οποίος αφού έκανε το ευχέλαιο για να φύγουν τα ποντίκια από το σπίτι του πιστού, τον προέτρεψε καλού – κακού να πάρει και μια γάτα…      

Αν ψάξει κανείς στο διαδίκτυο θα βρει πάνω από 120 κόμματα, κινήσεις και συλλογικότητες της Αριστεράς, χώρια οι τάσεις, τα ρεύματα ιδεών, και οι ιστοσελίδες που αναφέρονται στην ταξική διάρθρωση της κοινωνίας, στην κοινωνική απελευθέρωση, στην ανατροπή και την επανάσταση, στον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό. Ένα πολύχρωμο μπουκέτο ιδεών – σ’ όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου – ιστορικών αναφορών, φιλοσοφικών και πολιτικών αναζητήσεων και πρακτικών. Ένα “ανειρήνευτο” μπουκέτο τόσο με την σκληρή πραγματικότητα όσο και μεταξύ των διαφορετικών εκτιμήσεων και προσεγγίσεων. Είναι ένα σύνολο μερών που προέρχονται από την ίδια μήτρα αλλά με έντονα φυγόκεντρες δυνάμεις που καθορίζονται από τη διαφορετική ανάγνωση της πραγματικότητας. Είναι το σύνολο εκείνο του οποίου κάθε μέρος αναγνωρίζει για τον εαυτό του αυτό που λέει ο ποιητής, “όμως εγώ Δεν παραδέχτηκα την ήττα. Έβλεπα τώρα Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες”…..  

Αλλά οι ήττες – και ήταν πολλές – έφεραν διασπάσεις, συγκρούσεις, αλληλοκατηγορίες, “αριστερόμετρα” και … εμπλουτισμό του αριστερού λεξιλογίου της απαξίας. Έφεραν επίσης “ιδιοκτήτες” αυθεντικότητας, καθαρότητας και γνησιότητας στη θεωρητική και πρακτική ερμηνεία της επανάστασης … κληρονομικώ δικαίω!!

Και ακόμα, όσο υποχωρεί στην πραγματική ζωή η αποδοχή των ιδεών της Αριστεράς, η γείωση στους ανθρώπους, τόσο περισσότερο “κοκκινίζουν” τα κείμενα της εξέγερσης και τα πύρινα προσκλητήρια για την ολική ανατροπή του καπιταλισμού. Κείμενα που υπερτονίζουν το “σάπιο κόσμο του καπιταλισμού” και τις “ώριμες αντικειμενικές συνθήκες” ανατροπής του, αλλά σκοντάφτουν στην αδυναμία του υποκειμενικού παράγοντα να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Κείμενα που καταλήγουν σε αυτό που κάθε αριστερός, κάθε απόχρωσης, δέχεται. Ότι το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που δρα σα βρικόλακας και ρουφά τη ζωντανή εργασία της τάξης που παράγει τον πλούτο για να αυγατίσει τα κέρδη του κεφαλαίου πρέπει να ανατραπεί. Το μέλλον είναι ο σοσιαλισμός για να μη ζούμε στην εποχή των τεράτων.

Ωστόσο είναι κείμενα που θυμίζουν ευχολόγια, όσο παρηγορητικά κι αν ακούγονται στ’ αυτιά “ιδανικών κι ανάξιων εραστών” του νέου κόκκινου κόσμου που ΠΡΕΠΕΙ και ΘΑ γεννηθεί “έτσι κι αλλιώς” (;)!!! Και το ευχολόγιο συμπληρώνεται με φράσεις όπως “ο λαός πρέπει να πάρει την υπόθεση στα χέρια του” ή “ο λαός πρέπει να αντεπιτεθεί” ή ακόμα “ο λαός δεν θα το επιτρέψει”. Και στο ερώτημα γιατί αυτός λαός που θα κάνει όλα αυτά τα επιθετικά και αποτρεπτικά δεν εξεγείρεται τώρα που κλοιός του επιθετικού αυταρχισμού της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Μητσοτάκη σφίγγει ολοένα και περισσότερο, οι απαντήσεις είναι τόσες όσες και οι συνιστώσες της πολύχρωμης πληθυντικής Αριστεράς… Και το όραμα της κοινωνικής αλλαγής και του σοσιαλισμού ξεμακραίνει όπως η Ουτοπία.   

Ο παππάς της παροιμίας βρήκε λύση για τους ποντικούς. Μαζί με το ευχολόγιο και το ευχέλαιο κόλλησε και μια … γάτα. Η Αριστερά δεν κάνει ευχέλαια, εκ πεποιθήσεως. Το ζητούμενο είναι να πάψει να έχει απόλυτες και μοναδικές αλήθειες και να βρει κοινή περπατησιά σε κοινές αλήθειες, μακριά από τη γνωστή παιδική αρρώστια. Να βρει τη “γάτα” που θα μπορούσε να κάνει τα ευχολόγια αποτελεσματικά ώστε ένα – ένα να εξολοθρεύονται τα “ποντίκια”. Βήμα το βήμα, με τη γάτα δεμένη με ένα κοινό “σπάγκο” ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος να την καταβροχθίσουν τα … καπιταλιστικά ποντίκια… για να πάρουν κάποτε τα όνειρα εκδίκηση… 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr