Κωνσταντίνος Καϊμάκης
Σχεδόν μια δεκαετία μετά από το βραβευμένο με Χρυσό Λέοντα «Λίβανο» ο σκηνοθέτης από το Ισραήλ επιστρέφει στα έντονα, μαύρα κατάστιχα του ισραηλινού στρατού. Η ταινία του όμως αφήνει κατά μέρος την πολιτικολογία (εκείνο το φιλμ όπως δείχνει κι ο τίτλος αφορούσε στην εισβολή στο Λίβανο το 1982 δοσμένη όμως μέσα από το κλειστοφοβικό χώρο και το στόχαστρο ενός τανκ) για να αναδειχτεί μια σύγχρονη ανθρώπινη τραγωδία. Ενώ όμως η συντριβή των κεντρικών προσώπων (οι δύο γονείς) είναι ολική, αδιαπραγμάτευτη και απόλυτη, ο σκηνοθέτης κάνει την μεγάλη ανατροπή και αφήνει το δράμα στην άκρη για να οδηγήσει την ιστορία του σε σουρεαλιστικές – ακόμη και απρόβλεπτα κωμικές- διαστάσεις.
Το υπόγειο μαύρο χιούμορ που δίνει μια κάποια διέξοδο διαφυγής από το μουντό τοπίο της καθημερινότητας των φαντάρων, ο πειστικός κατακερματισμός του φιλμικού χρόνου, τα ιδιότυπα και συνεχή πήγαινε έλα της κάμερας τόσο στο σπίτι των πρωταγωνιστών όσο και στο λασπωμένο φυλάκιο, η αφηγηματική άνεση που δένει εξαίσια το ρεαλισμό με την ποίηση, οι κοφτές σεκάνς που παγώνουν το αίμα, το διεξοδικό όσο και ευφυές animation που δίνει όλο το βάθος στη σχέση πατέρα –γιου με έμφαση στη θρησκεία αλλά και το καταπιεσμένο ερωτικό ένστικτο και, κυρίως, ένας απέραντα μεθυστικός, μαγικός, λυτρωτικός χορός που έχει τη δύναμη να αλλάξει τα πάντα.
Αυτό είναι το «Foxtrot» και ο Μάοζ δεν κρύβει τη θλίψη και την οργή του για το άδοξο φινάλε του. Μπορεί σε μεγάλο βαθμό, σύμφωνα με τον ίδιο, η μοίρα να κάνει τα παιχνίδια της στις ζωές των ηρώων αλλά δεν μπορεί να ανεχτεί με τίποτα το βωβό θρήνο και την αστεία απόδοση τιμών στους πεσόντες που ορίζει το αυστηρό πρωτόκολλο μιας κοινωνίας που αναπνέει στο ρυθμό του πολέμου και καλεί τους πολίτες τους να την ακολουθήσουν στα παράλογα βήματα του θανατηφόρου χορού του. Ενός χορού που όπως δείχνει ο Μάοζ σε οδηγεί πάντα εκεί από όπου ξεκίνησες κάνοντας ουσιαστικά ένα κύκλο ζωής και θανάτου που δεν λέει να κλείσει.
Foxtrot(***)
Δραματική ισραηλινής παραγωγής 2017 (113)
Σκηνοθεσία: Σάμουελ Μάοζ Πρωταγωνιστούν: Λίορ Ασκενάζι, Σάρα Άντλερ, Γιονατόν Σιράι
Πηγή: documento
