Του Άγγελου Προβολισιάνου
Το αυτονόητο έγινε νόμος του κράτους, αφού το σύμφωνο συμβίωσης πλέον αφορά και τα ομόφυλα ζευγάρια. Σε μία κοινωνία, όμως, που ισορροπεί μεταξύ πουριτανισμού και εθελοτυφλίας, ο χήρος του Μήτσου -όπως είπε από το βήμα της Bουλής ένας νεοφασίστας- έχει πολλή δουλειά, μέχρι να αντιμετωπίζεται ως ίσος μεταξύ ίσων.
Σόκαρε πολλούς η εικόνα γκέι διαδηλωτών που ντύθηκαν παπάδες και φιλιόντουσαν έξω από τη Μητρόπολη. Περαστικοί τους «στόλιζαν» επειδή η κίνησή τους προσέβαλε τα όσια, πόσο μάλλον έξω από την Ιερά Μητρόπολη. Ωστόσο, για τα «Θεία Πάθη» που βλέπουν –ενίοτε- το φως της δημοσιότητας για όσα λαμβάνουν χώρα εντός της εκκλησίας ή σε ιδρύματα που εποπτεύει, συνυπολογίζοντας τους σκανδαλώδεις εκκλησιαστικούς τεχνοκρατισμούς, ποτέ και κανείς από τους θιγόμενους δεν θέλησε να διαμαρτυρηθεί.
Στη βουλή μετά το χρυσαυγίτικο οχετό ρατσισμού και μισαλλοδοξίας, περί πλεούμενων που κουνιούνται (σ.σ. Κουκούτσης), περάσαμε στην προσωπική υπόθεση, όπως ονόμασε τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις το ΚΚΕ, καταψηφίζοντας το νομοσχέδιο. Οι ΑΝΕΛ θεώρησαν το νομοσχέδιο «κερκόπορτα» της υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, ασχέτως αν ο υπουργός Δικαιοσύνης αποσαφήνισε τρεις -τουλάχιστον- φορές ότι η επέκταση του συμφώνου δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την τεκνοθεσία. Από την άλλη, η κ. Γεννηματά πανηγύριζε για ένα νόμο που δεν ψήφισε, ενώ στην αξιωματική αντιπολίτευση, η γραμμή ήταν να ψηφιστεί κατά συνείδηση, αφού προεκλογική περίοδος είναι, ο καθένας μετράει τα κουκιά του.
Ο χήρος του Μήτσου, λοιπόν, έκανε ένα βήμα προς την ισότητα, αλλά γνωρίζει καλύτερα πως έχει πολύ δρόμο να διανύσει μέχρι την ισονομία, ζώντας σε μια χώρα που «Άγιοι Πατέρες» χτυπούν πένθιμα τις καμπάνες της υποκρισίας και που θεωρείται προτιμότερο παιδιά να μεγαλώνουν μέσα σε ορφανοτροφεία και ιδρύματα, επειδή δεν θα λάβουν τα απαραίτητα (;) πρότυπα της πυρηνικής οικογένειας.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
