Η απάντηση είναι απλή. Η ευθύνη για το πρωινό ξύπνημα προτού το προκαλέσει οποιοσδήποτε εξωτερικός, τεχνητός και προγραμματισμένος ήχος, βαραίνει το εσωτερικό ρολόι του οργανισμού σου.
Αν διατηρείς μια συγκεκριμένη ρουτίνα ύπνου, ο κιρκαδικός ρυθμός σου συμπεριφέρεται ανάλογα, κι έτσι ακολουθεί το προβλεπόμενο μοτίβο ύπνου και αφύπνισης.
Χρησιμοποιεί μια πρωτεΐνη η οποία ονομάζεται PER και ρυθμίζει την πίεση του αίματος και καρδιακό ρυθμό, αλλά και τον κύκλο του ύπνου σου, ώστε να νυστάζεις όταν πλησιάζεις η ώρα που πρέπει να πέσεις στο κρεβάτι. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και τα πρωινά, προκειμένου να ξυπνήσεις.
Όπως λέει το Mental Floss, “το σώμα σου μισεί το ξυπνητήρι. Είναι τραγικό και αγχωτικό”. Προκειμένου, λοιπόν, να αποφύγει τη διακοπή του ύπνου σου από το μισητό ξυπνητήρι, ο οργανισμός σου προπορεύεται και βάζει μπρος τη διαδικασία αφύπνισης από μόνος του.
Περίπου εξήντα λεπτά πριν την ώρα που είναι προγραμματισμένο να ξυπνήσεις, το σώμα σου απελευθερώνει ορμόνες στρες, όπως η κορτιζόλη, ώστε να σε βγάλει από τον βαθύ ύπνο. Έτσι ξυπνάς σιγά σιγά, αντί να τρομάξεις από τον ήχο του ξυπνητηριού σου.
