Πριν την πρώτη άμεση εκλογή των ευρωβουλευτών, όταν ακόμα τα κράτη μέλη διόριζαν του ευρωβουλευτές τους, οι γυναίκες αποτελούσαν μικρή μειοψηφία. Από το 1952 μέχρι το 1979 μόνο 31 γυναίκες κατάφεραν να μπουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Μετά τις πρώτες άμεσες ευρωεκλογές του 1979, ο αριθμός των γυναικών άρχισε να αυξάνεται και η Σιμόν Βέιγ, διετέλεσε πρώτη πρόεδρος του πρώτου άμεσα εκλεγμένου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
«Η δύναμη των γυναικών στην πολιτική αποτελεί την πηγή των δικαιωμάτων για τις γυναίκες, καθορίζει τη δυνατότητα τους να συμμετέχουν και να αποφασίζουν για τη συλλογική διακυβέρνηση των κοινωνιών μας. Πρέπει να συνεχίσουμε να παλεύουμε», τόνισε η επικεφαλής της επιτροπής του ΕΚ για τα Δικαιώματα των Γυναικών, Βίλιγια Μπλινκεβιτσιούτε (Σοσιαλιστές, Λιθουανία).
Η ΕΕ έχει μακρά ιστορία στην υιοθέτηση μέτρων που προωθούν την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Ήδη από το 1957 ενσωματώθηκε στη Συνθήκη της Ρώμης, με το άρθρο 119, η αρχή για την ισότητα των αμοιβών για ισότιμη εργασία.
Το 2012, οι ευρωβουλευτές καλωσόρισαν την ποσόστωση φύλων που θεσμοθετήθηκε σε ορισμένες χώρες της ΕΕ και παρότρυναν και άλλους να εξετάσουν το ενδεχόμενο νομοθεσίας για την επίτευξη της ισότητας των φύλων στη λήψη πολιτικών αποφάσεων.
Στη διάρκεια αυτής της κοινοβουλευτικής θητείας, το Κοινοβούλιο ζήτησε να ληφθούν μέτρα για την αποφυγή και τη καταπολέμηση της σεξουαλικής παρενόχλησης στην πολιτική ζωή και κατά την προσεχή κοινοβουλευτική περίοδο να εστιάσει στην ισότητα των φύλων.
Στην έκθεση που υιοθετήθηκε τον Ιανουάριο του 2019, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπογραμμίζει τη σημασία του να αυξηθεί η εκπροσώπηση των γυναικών στις εκλογικές λίστες και ενθαρρύνει τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα να διασφαλίσουν ισορροπία στα ψηφοδέλτιά τους.
