«Ήπια κάτι μπύρες το βράδυ… γύρισα σπίτι κι η γυναίκα μου είχε ετοιμάσει τις βαλίτσες να φύγει…και τη χτύπησα». Αυτή ήταν η πρώτη περιγραφή του δράστη, που έσφαξε τη σύζυγό του στο Κουκάκι, την τελευταία από τις κατά συρροή γυναικοκτονίες στην Ελλάδα. Τη χώρα που κρατά ψηλά το σκήπτρο της πατριαρχίας κι ας προσποιείται την πολιτισμένη. Τον τόπο με τους αρσενικούς που δεν ανέχονται την άρνηση γι΄αυτό και «θα σε σφάξω στο γόνατο».
Δεν είναι όμως μόνο η φαμίλια που ανατρέφει «πατριάρχες». Είναι ένα ολόκληρο σύστημα ιδεών που φροντίζει επιμελώς να συντηρείται και να τιμάται ο ναός της πατριαρχίας. Από τη μουσική βιομηχανία που προωθεί παραβατικούς τράπερς με κακοποιητικούς στίχους που υμνούν τη σεξουαλική βία ή και τον βιασμό, μέχρι τα έδρανα της βουλής. Από το «τραγούδι «Στο μο@νί πατάω μπουνίδι» του iLLEOo, μέχρι την Λατινοπούλου που οικοδομεί την πολιτική της καριέρα εκστομίζοντας χυδαιότητες εις βάρος των γυναικών.
Τέτοια διαρκή περιστατικά (αναφέρω τα πλέον πρόσφατα) όχι μόνο δικαιολογούν την αντρική κυριαρχία αλλά παροτρύνουν στον εξαναγκασμό και στην άσκηση βία εις βάρος της γυναίκας. Οπότε μην αναρωτιόμαστε για την κραταιότητα της πατριαρχίας.
Οι έμφυλες διακρίσεις μπορεί να μπαίνουν στη ζωή μας από πολύ μικρή ηλικία αλλά έπεται ένα πολιτικό, θρησκευτικό και οικονομικό σύστημα, μια στρατηγική, που σφυρηλατεί τον έλεγχο της γυναίκας. Ένα έλεγχο που μπορεί να φτάσει ως την αφαίρεση της ζωής της.
Εν ολίγοις ο βιασμός ή και ο φόνος της γυναίκας δεν είναι βιολογικό φαινόμενο αλλά βαθύτατα πολιτισμικό. Ο ανδρικός σωβινισμός δεν είναι στη φύση κανενός. Πρόκειται για μία ιδεολογική κατασκευή που κάθε τρεις και λίγο πέφτει και πλακώνει πότε μια άγνωστη γυναίκα στο Κουκάκι, πότε μια κοπέλα στη Φολέγανδρο, κι άλλοτε μια γνωστή βουλευτίνα του Σύριζα. Και πάει λέγοντας…
Η εμμονή της κυβέρνησης να αρνείται να κατοχυρώσει τον νέο νομικό όρο «γυναικοκτονία», δηλαδή να αναγνωρίσει ότι πρόκειται για ένα διακριτό έγκλημα, είναι μία ακόμα απόδειξη ότι αναγνωρίζει τον εαυτό της ως συντηρητή τής πατριαρχίας. Δεν περιμέναμε κάτι άλλο από τους «παντελονάτους» της βουλής. Καιρός όμως να ασχοληθούμε στα σοβαρά και με όλους αυτούς που ουρλιάζουν: «Καριόλα σε μισώ, να το ξέρεις, σου αξίζει μόνο αυτό, να υποφέρεις» και το κοινό τους βραβεύει…
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
