Αφηγείται μεγάλες ιστορίες για ανθρώπους που οι ζωές τους είναι ολοφάνερα μικρές. Μιλάει για οικογενειακές οδύνες, για τη φτώχεια, την ασθένεια και τα γηρατειά, για τις συζυγικές, χαώδεις και όμως αναγκαίες, απιστίες, για τη σεξουαλική επιθυμία, για το διαζύγιο, για τη μητρότητα, τη σφραγισμένη από αμφιθυμία.
Με τον τρόπο της, επιμένει ότι η ιστορία μιας δυστυχισμένης μεσήλικης νοικοκυράς είναι εξίσου σημαντική με την εξιστόρηση της αναζήτησης της λευκής φάλαινας από τον Άχαμπ. Και αδιάκοπα μας υπενθυμίζει την κλίμακα και τον σκοπό του διηγήματος: να αναμετρηθεί με το περιττό και να το κατατροπώσει, να αποκαλύψει το μυστήριο των πραγμάτων.
Στο βιβλίο περιλαμβάνεται συνέντευξη της συγγραφέα με αφορμή τη βράβευσή της με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2013.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Όταν διαβάζω Munro μπαίνω σ’ αυτή την κατάσταση στοχασμού, όπου σκέφτομαι τη δική μου ζωή: τις αποφάσεις που πήρα, τα πράγματα που έκανα και που δεν έκανα, το είδος του ανθρώπου που είμαι, την προοπτική του θανάτου. Ανήκει σ’ εκείνη τη χούφτα συγγραφέων τους οποίους έχω στο μυαλό μου όταν λέω ότι η πεζογραφία είναι η θρησκεία μου. Γιατί όσο είμαι βυθισμένος σε ένα διήγημα της Μunro, αποδίδω σε έναν απολύτως φανταστικό ήρωα τον ευλαβικό σεβασμό και το ήρεμο, βαθύ ενδιαφέρον που αποδίδω στον εαυτό μου, στις καλύτερες στιγμές μου ως ανθρώπινου όντος”.
(Jonathan Franzen)
H αγάπη μιας καλής γυναίκαςΣυγγραφέας
Alice Munro
Εκδότης
Μεταίχμιο
Μεταφραστής
Τρισεύγενη Παπαϊωάννου
Η Alice Munro (1931) μεγάλωσε στο Οντάριο του Καναδά. Έχει εκδώσει κυρίως συλλογές διηγημάτων. Έχει διακριθεί τρεις φορές με την υψηλότερη λογοτεχνική διάκριση στον Καναδά, το Governor General’s Literature Award. Έχει επίσης βραβευτεί από την Ένωση Κριτικών ΗΠΑ κι έχει λάβει το βραβείο Rea για τη συνολική προσφορά της στο διήγημα. Το 2009 της απονεμήθηκε το Man Booker International, για το οποίο ήταν ξανά υποψήφια και το 2007. Το 2013 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
