Είναι μόλις 8 επεισόδια διάρκειας σχεδόν μισής ώρας (άλλα 25λεπτα άλλα περισσότερο) που αφηγούνται την συνήθη καθημερινότητα μιας γυναίκας στην Στοκχόλμη του σήμερα. Ο 40χρονη Σόφι είναι σύμβουλος επιχειρήσεων, παντρεμένη μητέρα δύο παιδιών που προσλαμβάνεται από ένα μικρό εκδοτικό οίκο προκειμένου να βοηθήσει στο πέρασμα στην ψηφιακή εποχή και να προτείνει την κατάλληλη στρατηγική για την περαιτέρω ανάπτυξη του.
Όλα δείχνουν απλά, στρωτά, προβλέψιμα αλλά όταν από τις πρώτες κιόλας σκηνές που βλέπουμε την ηρωίδα να κλείνεται σε μια τουαλέτα για να φτιαχτεί με μια σκηνή πορνό που παρακολουθεί στο κινητό της, καταλαβαίνουμε ότι αυτή η σειρά έχει πολλά ενδιαφέροντα να μας πει και κυρίως να μας δείξει.
Δεν θα πω περισσότερα για την πλοκή παρά μόνο ότι η Σόφι πιάνεται στα πράσα από τον νεαρό τεχνικό του εκδοτικού οίκου κι ανάμεσα τους δημιουργείται ένα παιχνίδι πρόκλησης που θυμίζει την ταινία «Αγάπα με αν τολμάς» με τους Κοτιγιάρ- Κανέ κι έχει τις εκπλήξεις, τις ανατροπές και πιθανότατα το χιούμορ που φαντάζεσαι.
Μέσα στο χρυσό περιτύλιγμα μιας κοινωνίας όπου βρίσκονται όλα στη θέση τους και οι πάντες υπακούν στα αποδεκτά αλλά δυσβάσταχτα βαρίδια της πολιτικής ορθότητας, η σειρά «Έρωτας κι αναρχία» έχει μερικά χρήσιμα πράγματα να πει πάνω σε αυτό. Από το πως αντιλαμβάνεται κανείς την επιτυχημένη καριέρα και την ευτυχισμένη οικογένεια, μέχρι το ναζιστικό παρελθόν της Σουηδίας, τις φεμινίστριες και τους διανοούμενους. Ακόμη και την αποτυχία της επανάστασης των παλαιών γενιών απέναντι στην ολοκληρωτική κυριαρχία του καπιταλισμού. Και πάνω από όλα έχει ένα θαυμάσιο πρωταγωνιστικό ζευγάρι που αποδίδει μοναδική τη ζεστασιά της οικειότητας και του ερωτισμού που δημιουργείται ανάμεσα σε δύο «ξένους» χαρακτήρες που φαινομενικά δεν έχουν τίποτα κοινό.
