H απάντηση είναι ΟΧΙ

«Όχι». Χωρίς πολλά-πολλά.

Η «συμφωνία του αιώνα» του Τραμπ και του Νετανιάχου δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα προεκλογικό τους κόλπο. Φτηνό κόλπο μάλιστα, με πληρωμένο κοινό τις αραβικές χώρες που… «βοήθησαν» στην κατάρτισή του.

Η «συμφωνία του αιώνα» ήταν τελικά απλώς η «παραγγελία του αιώνα». Όλα όσα το Ισραήλ φαντασιώνεται τις τελευταίες επτά δεκαετίες και που δεν μπορούσαν να τα ικανοποιήσουν ούτε καν οι αμερικανικές κυβερνήσεις και μάλιστα σε περιόδους που οι ΗΠΑ μεσουρανούσαν ως η απόλυτη κυριαρχική δύναμη του κόσμου, έρχεται σήμερα να τα αυτοϊκανοποιήσει ο Ντόναλντ Τραμπ.

«Όχι» λοιπόν! Οι απαιτήσεις του Μπίμπι που σαν πιτσαδόρος σπεύδει να παραδώσει ο Τραμπ δεν νοείται να εγκλωβίσουν ολόκληρο τον πλανήτη και να καταδικάσουν στην ανυπαρξία έναν λαό με ιστορία αιώνων. Δεν νοείται να υποχρεώσουν ολόκληρο τον πλανήτη να αναγνωρίσει τις σοβαρές παρανομίες του Ισραήλ που δημιουργεί εποικισμούς σε κάθε γωνιά της Παλαιστίνης που «λιγουρεύεται», αλλά δεν έχει προσαρτήσει. Όχι, επειδή όποιο κράτος τολμήσει να αναγνωρίσει τους εποικισμούς του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη, καθίσταται συνειδητά συνένοχο σε μια διεθνή παρανομία. Μάλλον γι’ αυτό και οι έξυπνες ΗΠΑ φροντίζουν να δηλώσουν «έτοιμες να αναγνωρίσουν» την προσάρτηση των εποικισμών, αλλά… να μην το κάνουν στην πράξη, ποντάροντας ίσως και στην αποτυχία του ίδιου του σχεδίου τους.

Διπλό «όχι» από την Ελλάδα, γιατί αν οι παράνομοι ισραηλινοί εποικισμοί αναγνωριστούν από την Ελλάδα, τότε θα έχει διαπράξει έγκλημα απέναντι στην Κύπρο, αναγνωρίζοντας το «δικαίωμα» χωρών να επιτίθενται, να κατακτούν και να προσαρτούν εδάφη που δεν τους ανήκουν, λες και ζούμε στον 15ο αιώνα. Ή στο 1940… «Όχι», κι ας ζητάει διακαώς τα τελευταία χρόνια την προέγκριση του Τελ Αβίβ στην… ευφυή της «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική.

«Όχι», ακόμη και αν μείνουμε στον κόσμο ελάχιστοι «ρομαντικοί» που ελπίζουμε σε μια ελεύθερη Παλαιστίνη που θα χωράει Εβραίους, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους όπως συνέβαινε για αιώνες πριν το 1947.

«Όχι», γιατί δεν μπορούν οι Παλαιστίνιοι να πληρώνουν διαχρονικά τα κρυφά ενοχικά σύνδρομα των Ευρωπαίων που για χρόνια έκαναν τα στραβά μάτια την ώρα που στη Γερμανία συντελούνταν το μεγαλύτερο έγκλημα της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας: το αναμφισβήτητο Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τη ναζιστική Γερμανία.

«Όχι», κι ας αναδεικνύει αυτή η «πρόταση» με τον πιο ηχηρό τρόπο την αραβική ανεπάρκεια δεκαετιών για μια συνεκτική «γραμμή» σε ό,τι αφορά το παλαιστινιακό ζήτημα. Το Ομάν, το Μπαχρέιν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με τη στάση τους έδειξαν αυτό που είναι από χρόνια γνωστό: Ότι οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να στηρίζονται σε κανέναν άλλο παρά στην αλληλεγγύη των λαών του κόσμου που πηγάζει όχι από συμπάθειες και αντιπάθειες, αλλά από το ίδιο το δίκαιο του παλαιστινιακού αγώνα και από το πανανθρώπινο διαπολιτισμικό εγγενές αίσθημα περί δικαίου.

Απέναντι σε κράτη που δολοφονούν λαούς με σκοπό τον ολοκληρωτικό αφανισμό τους, έχοντας ως κριτήριο τη θρησκεία και την εθνοτική ή τη φυλετική καταγωγή, η απάντηση είναι πάντα «όχι».

Όποια κι αν είναι η ερώτηση… 

Όποιες κι αν είναι οι συνέπειες από αυτή την άρνηση…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr