Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες κατέγραψε την συγκινητική ιστορία της κυρίας Παναγιώτας, που γνωρίζει από πρώτο χέρι τι σημαίνει αδικία: «Ήμουν επτά χρονών όταν μας έκαψαν το σπίτι. Δεν είχαμε τίποτα, ούτε κουτάλι, ούτε πιρούνι, ούτε ψωμί, ούτε ρούχα. Μόνο τις νυχτικές που φορούσαμε… Πέντε παιδιά…», λέει αναφερόμενη στην γερμανική κατοχή.