Χαφιέδες με μικρόφωνα, μπάτσοι με πληκτρολόγια

Εκείνος που μας δείχνει τον παππού στην ουρά της τράπεζας με τη μύτη ακάλυπτη από τη μάσκα, που σταματάει τον οδηγό και τον ρωτάει αν έχει συμπληρώσει το sms, που επιτίθεται στον νεαρό γιατί δεν του απαντάει πόσο μακριά βρίσκεται το σπίτι του και την ίδια ώρα δε μας δείχνει τους χιλιάδες ανθρώπους που πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ, που δεν αναφέρει ότι στους μαζικούς χώρους δουλειάς δεν πραγματοποιούνται τεστ, που αποσιωπά ότι αν αρρωστήσει κάποιος και δε νοσηλευθεί αναγκάζεται να μην το ανακοινώσει για να μη χάσει τη δουλειά του, που δηλώνει ασφαλής με τις προσλήψεις χιλιάδων αστυνομικών και δεν ανησυχεί καθόλου για την εξουθένωση (χωρίς νέες προσλήψεις) των υγειονομικών, δεν είναι δημοσιογράφος. 

Είναι χαφιές με μικρόφωνο.

Εκείνος που ενσαρκώνει την διαπίστωση που έκανε ο -καθηγητής ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών- Γιώργος Πλειός “αστυνομικό ρεπορτάζ είναι εκείνο το ρεπορτάζ που το γράφει η αστυνομία και το υπογράφει ο ρεπόρτερ”, δεν είναι δημοσιογράφος.

Είναι μπάτσος με πληκτρολόγιο.

Το σύνθημα «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι» είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, όχι γιατί ενοχλεί και θίγει το επάγγελμα του δημοσιογράφου, ούτε γιατί τσουβαλιάζει τους πάντες χωρίς να διαχωρίζει «την ήρα από το στάρι», αλλά κυρίως γιατί καταγράφει το τεράστιο έλλειμα στην ενημέρωση και στην αποκάλυψη της αλήθειας, γιατί φωνάζει πόσο απροστάτευτοι είμαστε απέναντι στην αυθαιρεσία των εξουσιών.

Το σύνθημα αυτό είναι σήμα κινδύνου, είναι το Amber Alert της δημοκρατίας.

Το πρωινό της περασμένης Κυριακής με την απρόκλητη, απροκάλυπτη, και χουντικού τύπου επιδρομή πάνοπλων αστυνομικών, στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, απέναντι σε γονείς με μικρά παιδιά και σε νέους που τόλμησαν να ρωτήσουν “γιατί;” (και ξυλοκοπήθηκαν βάναυσα) και ενώ videos καταγράφουν τα γεγονότα, ενώ περίοικοι φωνάζουν, διαμαρτύρονται, γιουχάρουν, ενώ ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου (που Συριζαίο δεν τον λες) ξεμπροστιάζει την κυβέρνηση για τα γεγονότα στην πόλη του, ξέρετε τι έγραψαν τα «έγκριτα» πετσοταϊσμένα και κωλοπετσωμένα sites;

“Επεισόδια στην Νέα Σμύρνη – Επίθεση κατά αστυνομικών”  (in.gr).

“Ένταση στην πλατεία Νέας Σμύρνης: Αστυνομικοί δέχτηκαν επίθεση από 30 άτομα – Δέκα προσαγωγές” (iefimerida).

“Επεισόδια στην Νέα Σμύρνη: Επίθεση 30 ατόμων κατά αστυνομικών της ΔΙΑΣ” (ΘΕΜΑ.gr).

“Επιτέθηκαν σε αστυνομικούς της ΔΙΑΣ στην Νέα Σμύρνη” (Athens Voice).

“Νέα Σμύρνη: Επίθεση 30 ατόμων κατά αστυνομικών της ΔΙΑΣ” (Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

“Επίθεση 30 ατόμων σε αστυνομικούς. Τραυματίστηκε ένας αστυνομικός” (ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΑΘΗΝΑΪΚΟ – ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ).

Ακούς την κυβέρνηση που εξαναγκάζεται να μιλήσει για διενέργεια ΕΔΕ που θα εξετάσει αν στα γεγονότα της Νέας Σμύρνης ασκήθηκε “πιθανή και υπέρμετρη αστυνομική βία” και λες οι δημοσιογράφοι την ξεπέρασαν.

Ακούς τον συνδικαλιστή των αστυνομικών Στράτο Μπαλάσκα (αυτός ντε που δήλωνε περήφανος γιατί οι συνάδελφοι του φέρουν μεταλλικό πτυσσόμενο γκλοπ, που αποκάλεσε τον απεργό πείνας και δίψας Δημήτρη Κουφοντίνα «σκήνωμα») να μιλάει για τα επεισόδια της Κυριακής και μπερδεύεσαι. 
Ποιος τελικά είναι ο «μπάτσος» και ποιος ο «δημοσιογράφος»;

Ακούς τους βουλευτές της Ν.Δ. Μπάμπη Παπαδημητρίου, Κωνσταντίνο Μπογδάνο, Δημήτρη Μαρκόπουλο, Γιάννη Λοβέρδο και αναρωτιέσαι. 
Τι διαφορετικό έλεγαν ως δημοσιογράφοι;

Τελικά την απάντηση δίνει ο Καναδός επικοινωνιολόγος Μάρσαλ Μακ Λούαν:

“Αν θες να μάθεις για το νερό, μη ρωτάς τα ψάρια”.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr