Οι Αμερικάνοι δεν παίζουν με τα σύμβολα και –πρωτίστως- δεν αστειεύονται με τους θεσμούς.
Γνωρίζουν καλά ότι για να λειτουργεί αποδοτικά και αενάως το σύστημα, πρέπει οι ατμομηχανές του να τυγχάνουν της γενικής αποδοχής (παρά τις όποιες σοβαρές αντιρρήσεις, μπορεί να εκφράζονται, ως προς την κατεύθυνση που ακολουθούν) προκαλώντας όχι απλά τον σεβασμό, αλλά το δέος.
Φυσικά ο πρόεδρος των Η.Π.Α. είναι ο υπέρτατος θεσμός.
Ακόμα και μετά την ταινία «Να είσαι εκεί κύριε Τσανς (1980)» (όπου παρουσιάζεται ένας άδολος κηπουρός, ο Πίτερ Σέλερς, να κατακτά την Αμερική με τη βλακεία και να βρίσκεται ένα βήμα πριν την απόκτηση του τίτλου του προέδρου των Η.Π.Α.), αλλά και μετά την εκλογή του Τζόρτζ Μπους (του νεότεροου) το 2000 ή του Ντόναλτ Τραμπ το 2016, εξακολουθεί να προστατεύεται ο θεσμός με «νύχια και με δόντια», διότι γνωρίζουν –οι πέραν του Ατλαντικού «φίλοι» μας- ότι αν επιτρέψουν να ξεβρακωθεί ο θεσμός, θα αποκαθηλωθεί και το σύστημα.
Στην Ελλάδα όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα.
Αίφνης ο ΠτΔ βάλλεται όχι μόνο από την Ζωή Κωνσταντοπούλου (που θεωρείται σχεδόν must), αλλά από το ΚΙΝΑΛ όταν έξι βουλευτές του επισκέφτηκαν την Ξένη Δημητρίου και ζήτησαν έρευνες σχετικά με την υπόθεση του C4I (καταγγέλλοντας τον Καραμανλικό –τότε- υπουργό, και νυν πρόεδρο κ. Παυλόπουλο) και από την σημερινή ΝουΔου που καταγγέλλει το Μαξίμου, επειδή υπερασπίζεται τον ΠτΔ, και όχι το ΚΙΝΑΛ που του επιτίθεται.
Για τις υβριστικές επιθέσεις στον πρωθυπουργό ας μην μιλήσουμε καλύτερα.
Να μιλήσουμε για τους πρώην «συντρόφους» Λαφαζάνη και Κωνσταντοπούλου που δηλώνουν “ο κ. Τσίπρας εκτελεί συμβόλαιο θανάτου της χώρας”;
Να μιλήσουμε για την αμετροεπή Φώφη που χυδαιολογεί -με ακραίες και αγοραίες εκφράσεις- για τον πρωθυπουργό;
Να μιλήσουμε για την Σαμαρική ΝουΔου (στην οποία –απλώς- προεδρεύει ο Κούλης) με τους Αδώνηδες, τους Αυγενάκηδες, την εκπρόσωπο Σπυράκη και τον «έκθετο» Κυρανάκη.
“Προδότης”, “Μειοδότης”, “Μπαχαλάκης”, “Ηθικός αυτουργός της τρομοκρατίας”, “Πιο έμπειστος για συνομιλητής ο Ερντογάν παρά ο Τσίπρας”, κ.λ.π., κ.λ.π. «γλαφυρά», «ιβουάρ» κι «εμπριμέ» είναι στην ημερήσια διάταξη.
Από την άλλη βέβαια υπάρχει και (όπως την περιέγραψε εύστοχα ο μεγάλος παιδαγωγός Παπανούτσος) η «εθελούσια κατάρρευση».
Κορυφαίο παράδειγμα των ημερών αποτελεί ο «πολύς» Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Στουρνάρας.
Ο «κορυφαίος» Τραπεζίτης της χώρας, ως ανεξάρτητη αρχή, απέδειξε (για άλλη μια φορά) πόσο λίγος και πόσο εξαρτημένος είναι, εκτός βέβαια από εκδικητικός.
Όταν οι συστημικές τράπεζες έχουν απορροφήσει σε ανακεφαλαιοποιήσεις (με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου) περισσότερα από 130 δις και έχουν μετατρέψει τον ιδιωτικό δανεισμό σε δημόσιο, όταν αυτό έχει γίνει χωρίς καμία διασύνδεση τους με τα «κόκκινα δάνεια» και –σήμερα- οι τράπεζες κουρεύουν τεράστια ποσά από (μη εξυπηρετούμενα) δάνεια «φίλων» τους, ενώ –την ίδια στιγμή- βγάζουν στο σφυρί «το αρνί του φτωχού» και εσύ κ. Στουρνάρα σφυρίζεις αδιάφορα, τότε έχουμε «εκγύμνωση» του θεσμού.
Όταν τα εκατοντάδες εκατομμύρια μη εξυπηρετούμενων δανείων (φίλων και κομματικών σου φίλων) δεν σε ενοχλούν, ενώ σε ενοχλεί το εγγυημένο και εξυπηρετούμενο δάνειο (των 100.000) του Πολάκη, δικαιούμαι να μιλώ για εκδίκηση (λόγω των αναφορών του Πολάκη για την εμπλοκή σου με την NOVARTIS και της συζύγου σου με το ΚΕΕΛΠΝΟ).
Δικαιούμαι να μιλώ για ανθρωποφαγία.
Γιατί όπως έλεγε και ο Ζώρζ Φεϋντώ:
“Δεν υπάρχουν πια ανθρωποφάγοι σ’ αυτή τη χώρα, από τότε που φάγαμε τον τελευταίο.”
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
