Η αυταρχική Δημοκρατία της αδράνειας

Η αυθεντική καταγωγή του τέρατος είναι η ιδεολογική αδράνεια, ο φόβος και η ησυχία. Η γαλήνη βρικολακιάζει στην εποχή της υβριδικής Δημοκρατίας, που δεν σφραγίζει την ελευθερία αλλά την παραχαράσσει.

Στην Ελλάδα, η ιστορία έχει πάψει να αλληλεπιδρά με την πολιτική. Κυριαρχεί το αέναο παρόν, που ανατροφοδοτεί τη φρίκη. Ακόμα και η αμφισβήτηση γράφεται με δηλητηριασμένα γράμματα, καθώς εκπορεύεται από τη λήθη.

Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι το πολίτευμα που διαρκεί στο χρόνο και μονοπωλεί τον πολιτικό χώρο,επειδή προστατεύει το κεκτημένο των ιστορικών αγώνων της ανθρωπότητας. Όταν αποτυγχάνει, αποσιωπώντας τα ουρλιαχτά πόνου, προκαλεί τρόμο στους ήδη φοβισμένους.

Σήμερα είναι η στιγμή της παραδοχής, του ασύγγνωστου αποτυπώματος, μίας εννοιολογικά ελλιπούς Δημοκρατίας, που προετοιμάζει το έγκλημα ενώ δημιουργεί τις προϋποθέσεις κοινωνικής ανοχής και τον θεσμικό χώρο κανονικοποίησης του αυταρχισμού. Η κυβέρνηση ωθεί μεθοδευμένα στην ιδεολογική ομοιομορφία, ποινικοποιώντας κάθε απόκλιση.

Δεν υπάρχει κεκτημένο χωρίς απώλεια και δεν υπάρχει απώλεια χωρίς δίδαγμα.

Οι συνθήκες γενικευμένης αδιαφορίας που επικρατούν, πρωτίστως στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας, τόσο σε ιδεολογικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, ενισχύουν την τάση του πολιτεύματος στον ολοκληρωτισμό. Η Δημοκρατία παραμένει ασφαλής, όταν διευρύνεται ο ορίζοντας  πολιτικής κατανόησης των κοινωνικών εξεγέρσεων. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε μία απέραντη κοιλάδα βουβών δακρύων.

Εδώ κυβερνά η αδράνεια.

Έγινε η αντίδραση χαλινάρι στα πρόσωπα των απεγνωσμένων και η δυστυχία τροχήλατη να σέρνεται, από οθόνης, σε κάθε σπίτι, σε κάθε συνείδηση. Και όποιος προσπαθεί να διαλύσει τις ψευδαισθήσεις , στραγγαλίζεται στις τοξικές ονειρώξεις της διαφθοράς, που υπόσχεται δικαιοσύνη. Στρεβλοί θεσμοί παράγουν κανονικότητα. Τα δελτία ειδήσεων παράγουν ηγέτες. Ο τρόμος και το μένος παράγουν ηγέτες.

Εδώ κυβερνά ο φόβος.

Με αυτό το άρθρο επισημαίνω την ανάγκη της Δημοκρατίας να επανέλθει εννοιολογικά πλήρης. Ευρύχωρη, ώστε να χωράει εκείνους που υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους για να υπάρξουν, χωρίς να συμβιβάζονται με τις παθογένειες ενός λαμπρού πολιτεύματος που διολισθαίνει. Επισημαίνω την ανάγκη της Δημοκρατίας να αγκαλιάζει όσους τολμούν να εξεγείρονται, έστω και αρειμανίως.

Με αυτό το άρθρο, χαιρετίζω τους «άξεστους των θαυμάτων», τα καταδικασμένα σύμβολα ελευθερίας που δεν υποδουλώνονται, επειδή έχουν μάθει να πεθαίνουν. Ελπίζω σε μία κοινωνία που στέκεται δίπλα σε όλα τα πρόσωπα τα πυρωμένα που μεταβολίζουν τη θλίψη των φοβισμένων και τη σιωπή των απαθών σε φωνή στεντόρεια, ελπιδοφόρα.

Με αυτό το άρθρο χαιρετίζω τους ευγενείς του ονείρου που παράγουν αλληλεγγύη, που καταλαμβάνουν  χώρο, που στέκονται όρθιοι, δακρύζουν και μάχονται στο χείλος μίας εποχής, που κάθε μέρα, γεννιέται νεκρή. Επειδή φροντίζουμε, οι αδρανείς, να την σκοτώνουμε. Το σίγουρο είναι ότι αυτή η εποχή δεν ανθοβολά.

Εδώ κυβερνά η ησυχία.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr