Είπε ο Μητσοτάκης διά του ήσσονος εκπροσώπου Οικονόμου -ο μείζων κορδακίζεται ως γνωστόν από τον ΣΚΑΪ- ότι «Η κυβέρνησή μας διακηρύσσει κατηγορηματικά ότι για τέτοια φρικτά εγκλήματα, σαν και αυτά του Κολωνού, κάθε απόπειρα εργαλειοποίησης, είτε με ταξικό, είτε με φυλετικό, είτε με πολιτικό πρόσημο, είναι χυδαία και απαράδεκτη». Και με την ηθικοπλαστική και οργίλη αυτή διακήρυξη αποστόμωσε κατηγορηματικά (!) τον Τσίπρα, που διαπίστωσε σε άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών ότι «η Πολιτεία τα τελευταία χρόνια είναι απασχολημένη περισσότερο στην εμπορία ανθρώπων, παρά στην προστασία τους».
Για να ξέρουμε τι λέμε. Ο δράστης του «φρικτού εγκλήματος» είναι μέτοχος του καθεστώτος – μικρομέτοχος έστω. Με διαπιστευτήρια εντιμότητας και φιλαλληλίας από υψηλά πρόσωπα της εξουσίας. Το θύμα, το κορίτσι που πουλήθηκε στην κρεαταγορά, είναι ένα από τα οκτώ παιδιά πάμπτωχης οικογένειας. Αστυνομία, Εκκλησία, τοπικές Αρχές ήταν πολύ απασχολημένες με άλλα, πιο σοβαρά για να δουν το δράμα που συντελέστηκε κάτω από τα μάτια τους. Συνιστούσαν τον δράστη ως φιλεύσπλαχνο προστάτη παιδιών και του άνοιγαν τις πόρτες στη μαστροπεία. Αλλά το φρικτό έγκλημα δεν έχει πρόσημο πολιτικό. Ούτε ταξικό.
Η Πολιτεία επίσης δεν είναι απασχολημένη περισσότερο με την εμπορία ανθρώπων, παρά με την προστασία τους. Δεν παραδίδουν τα νέα παιδιά στο εμπόριο των πτυχίων και το παραεμπόριο του ρουσφετιού. Δεν επιδίδονται σε κατασκευή και εμπορία συνειδήσεων με εργαλείο την ενημέρωση 108, τα κατηχητικά, το χυδαίο life style, για την παραγωγή φτηνών χεριών χωρίς κεφάλι. Δεν έχουν σχέση η φτώχεια, η ανεργία, η εχθρότητα για κάθε δομή κοινωνικού κράτους, ακόμα και προστασίας των παιδιών, με τα εγκλήματα. Έτυχαν το έγκλημα στον Κολωνό, ο βιασμός σε αστυνομικό τμήμα, ο Γεωργιάδης, ο Λιγνάδης.
«Ήρθε η εποχή που όλα, ακόμη κι εκείνα που τα θεωρούσαν οι άνθρωποι σαν αναπαλλοτρίωτα (…), έγιναν αντικείμενο ανταλλαγής, αντικείμενο αισχροκέρδειας και μπορούν να πουληθούν. Είναι η εποχή που ακόμη και εκείνα τα πράγματα που μπορούσαν να μεταδοθούν, μα ποτέ να ανταλλαχτούν σαν εμπόρευμα, να δοθούν, μα ποτέ να πουληθούν, να αποκτηθούν, μα ποτέ να αγοραστούν -αρετή, αγάπη, γνώμη, επιστήμη, συνείδηση κ.λπ.-, όλα πέρασαν στο εμπόριο. Είναι η εποχή της γενικής διαφθοράς, της παγκόσμιας αγοραπωλησίας, ή, για να μιλήσουμε με τους όρους της πολιτικής οικονομίας, η εποχή που καθετί, ηθικό ή φυσικό, έγινε εμπορική αξία (…)».
Αυτό έγραφε ο Μαρξ στην «Αθλιότητα της Φιλοσοφίας». Τον 19ο αιώνα μάλιστα, πριν ο νεοφιλελευθερισμός αφήσει τα προσχήματα και εντάξει την ελευθερία της ανηθικότητας στην ελευθερία του εμπορίου. Αλλά ποιος Μαρξ μπροστά στον Μητσοτάκη…
Πηγή: Η Αυγή
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
