Στις 15 Οκτωβρίου 2023, πέρυσι τέτοια μέρα, υποδεχόμουν εκστασιασμένος τα καλά μαντάτα που κατέφταναν με καταιγιστικό ρυθμό στο κινητό μου όλο το βράδυ. Έφυγα από το τραπέζι στο «Λούη» για να γράψω λιγάκι μεθυσμένος, αλλά το μεθύσι προερχόταν από τη χαρά. Όχι από την τσικουδιά.

Γκρεμοτσάκισμα Μπακογιάννη στην Αθήνα και ανάληψη της δημαρχίας από τον προοδευτικό, νηφάλιο και τέλος πάντων κανονικό άνθρωπο Χάρη Δούκα. Ήττα του Ζέρβα και νίκη Στέλιου Αγγελούδη στη βαθιά συντηρητική Θεσσαλονίκη. Καταβύθιση του δεξιού Αγοραστού στον καταβυθισμένο θεσσαλικό κάμπο, τη γειτονιά των Τεμπών. Επανεκλογή του εξαίρετου Πελετίδη στην Πάτρα. Θρίαμβος του αριστεριστή Σίμου Ρούσσου στο Χαλάνδρι, παρά τις χυδαίες απειλές του Άδωνη.

Ήταν η πρώτη ορατή ρωγμή στο καθεστώς Μητσοτάκη, η πρώτη –έστω σιωπηρή- σύμπραξη των δημοκρατικών δυνάμεων σε πολλούς Δήμους και Περιφέρειας της ταλαίπωρης χώρας κόντρα στον σκοταδισμό, η πρώτη –και ίσως μοναδική μέχρι σήμερα- ένδειξη ότι ο κοιμώμενος λαουτζίκος ξυπνάει και αντιστέκεται.

«Η νύχτα της κατραπακιάς», τιτλοφόρησα το σχόλιο που έγραψα εκστασιασμένος την επόμενη μέρα εδώ, στο Κουτί της Πανδώρας. «Ο λαός που “δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά” , ξαφνικά θυμήθηκε. Ή κατάλαβε. Τα γκολπόστ μετακινήθηκαν αριστερότερα και ο εκνευρισμός εξαπλώθηκε, παρασύροντας ταυτόχρονα δεξιούς υποψηφίους που νόμιζαν ότι είχαν το γαϊδούρι τους δεμένο και κοιμήθηκαν μακάριο ύπνο, με συμμάχους τα πετσωμένα κανάλια», σημείωνα.

Σήμερα, διαβάζοντας ξανά το ίδιο κείμενό μου, το αποδίδω σε αθεράπευτη αφέλεια ή ίσως στην αισιοδοξία που με είχε κυριεύσει εκείνες τις μέρες, εμένα, τον παγκόσμιο πρωταθλητή της υπομονής. Το ΠαΣοΚ του φοβερού Ανδρουλάκη πανηγύρισε την εκλογή Δούκα σαν να ξανάγινε κυβέρνηση, αλλά ο πραγματικός νικητής εκείνης της Κυριακής ήταν ο ΣυΡιζΑ. Ο ΣυΡιζΑ όχι των ομπρελοφόρων, που ήδη κατευθύνονταν ομαδικά προς την εξώπορτα, αλλά του νεοφερμένου, και ξένου προς το ελληνικό modus operandi, Στέφανου Κασσελάκη.

«Η ήπια και φωτισμένη στάση του ΣυΡιζΑ (“στηρίζουμε τα δημοκρατικά ψηφοδέλτια ανεξαρτήτως κομματικού προσήμου”), ξεκινώντας από τη μάχη της Αθήνας, έδειξε ένα κόμμα πιο ώριμο και λιγότερο αγκυλωμένο από τους ανταγωνιστές του», έγραφα. Ήταν μία χαρμόσυνη Κυριακή, για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παρ’ όλο που δεν μπόρεσε να αναδείξει δικούς του δημάρχους. Ίσως, η τελευταία της Ιστορίας του.

Οι περυσινοί δήμαρχοι και περιφερειάρχες παραμένουν φυσικά στο πόστο τους, αλλά ο Δούκας, που στους πρώτους 9-10 μήνες της θητείας του έδωσε θετικά δείγματα γραφής στην πολύπαθη Αθήνα, μπέρδεψε τον ίσκιο του με το μπόι του. Η απόφασή του να διεκδικήσει την προεδρία του ΠαΣοΚ, χωρίς καλά καλά να διαθέτει μηχανισμό στήριξης, αποδείχθηκε βουτιά στο κενό.

Ο παρακολουθούμενος από το Predator και επιπροσθέτως ολοκληρωτικά ανύπαρκτος Νίκος Ανδρουλάκης ξανάγινε πρόεδρος με το σαρωτικό 60 τακατό μολονότι την πρώτη Κυριακή των αρχαιρεσιών αποδοκιμάστηκε από το 70% των ψηφοφόρων του κόμματός του. «Είναι σαν να χωρίσεις για να ξαναπαντρευτείς τελικά την ίδια γυναίκα», σάρκασε κάποιος στο άλλοτε Twitter. Το ταμείο του ΠαΣοΚ ζεστάθηκε με επταψήφιο νούμερο από τον οβολό όσων συμμετείχαν στις ψηφοφορίες για νέο αρχηγό και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Η ζημιά της Κυριακής είναι φυσικά ο Δούκας, που πήγε στην κάλπη δήμαρχος και γύρισε κλητήρας. Η ήττα του στην κάλπη δεν ήταν δα εκλογικό Βατερλώ, αλλά μοιάζει με τέτοιο όταν προσμετρηθούν στα συμπεράσματα τα απογοητευτικά ποσοστά του στις γειτονιές που τον ανέδειξαν δήμαρχο: 3ος στον Δήμο Αθηναίων με 19,64% πίσω από Γερουλάνο και Διαμαντοπούλου, αλλά και 4ος στην Περιφέρεια Αττικής με 17,93%, όπου τον πέρασε και ο Ανδρουλάκης. Τι άλλο είναι αυτό εκτός από προειδοποιητικό μαύρισμα και ανώμαλη προσγείωση;

Ο Χάρης Δούκας νόμιζε ότι εξελέγη δήμαρχος Αθηναίων ως Χάρης Δούκας, ενώ στην πραγματική ζωή υπερψηφίστηκε επειδή δεν τον έλεγαν Μπακογιάννη. Και, ναι, επειδή ο ΣυΡιζΑ του Κασσελάκη ενίσχυσε την αντιδεξιά ψήφο, πράττοντας το αυτονόητο, αντί να στείλει τους ψηφοφόρους του για τσίπουρα, όπως έκαναν το ΚΚΕ και άλλες «δημοκρατικές δυνάμεις».

Υπάρχει άνθρωπος που απώλεσε τόσο πολιτικό κεφάλαιο μέσα σε ένα δίμηνο όσο ο Δούκας από τότε που σηκώθηκε από τον δημαρχικό θώκο για να γίνει Παπανδρέου στη θέση του Ανδρουλάκη; Πολύ φοβάμαι, ότι αυτή η κίνηση θα αποδειχθεί νάρκη για τις μελλοντικές φιλοδοξίες του.

Το ΠαΣοΚ, βέβαια, θα βγει δεύτερο κόμμα στις επόμενες εκλογές, ακόμα και με τον χλιαρό Ανδρουλάκη πρόεδρο, αφού η πάλαι ποτέ στήθος με στήθος κόντρα του με τον ΣυΡιζΑ ανήκει στην Αρχαία Ιστορία. Ο πράσινος ήλιος δεν πρόκειται να ανατείλει ξανά όσο αποτελεί δεκανίκι του Μητσοτάκη –του πραγματικού νικητή των εκλογών στο ΠαΣοΚ- αλλά ο ΣυΡιζΑ κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να επιστρέψει ο ίδιος εκεί απ’ όπου ήρθε, δηλαδή στο 3 τοις εκατό και στη μάχη επιβίωσης.

Ο Κασσελάκης μπορεί να παραήταν «Δαπίτης» για τα γούστα των παλαιοκομματικών και των παραπολυαριστερών, αλλά δεν παύει να είναι εκλεγμένος από τη βάση πρόεδρος, με διαδικασία της οποίας η εγκυρότητα ουδέποτε αμφισβητήθηκε. Αυτός ο ξενόφερτος πολιτικός μπορεί να υπέπεσε σε μία σειρά από σφάλματα ως πρόεδρος (με πιο κραυγαλέο όλων την αναφορά του σε «μαύρα ταμεία του κόμματος»), αλλά έπεισε μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων του ΣυΡιζΑ ότι είναι πολύ πιο αριστερός από τους αυτόκλητους ιδιοκτήτες και θεματοφύλακες του ταλαίπωρου κόμματος. Και ασφαλώς έφερε κάτι καινούριο, όταν το παλιό ανέδιδε τη δυσοσμία της μούχλας.

Πόσων το χέρι θα πάει να ψηφίσει τον Φάμελλο, τον Πολάκη, τη Γεροβασίλη, τον Φαραντούρη και όποιον άλλον διεκδικήσει την αρχηγία; Το δικό μου πάντως, ως απλός πολίτης και ψηφοφόρος μιλάω, όχι. Οι πραξικοπηματικές λογικές δεν συμβαδίζουν με το ήθος της Αριστεράς και σίγουρα δεν συμβαδίζουν με το δικό μου. Πολύ φοβάμαι, ότι σαν την αφεντομουτσουνάρα μου κυκλοφορούν πολλοί εκεί έξω. Είτε αποκλειστεί τελεσίδικα ο Κασσελάκης από την αρχηγία του κόμματος στο προσεχές Συνέδριο είτε όχι, δικαιούται να θεωρεί εαυτόν διαυγέστερο εκφραστή της αριστεροσύνης.

Eφ’ όσον μάλιστα αποδειχθεί αληθής η πληροφορία που θέλει τον Αλέξη Τσίπρα να απολογείται γονυπετής στον Ευάγγελο Βενιζέλο επειδή τον ενέπλεξε στο σκάνδαλο Novartis, ο πρώην πρωθυπουργός και άλλοτε εικόνισμα του χώρου χάνει με τη σειρά του το όποιο ηθικό πλεονέκτημα σε αυτή τη θλιβερή εσωκομματική ίντριγκα.

Όταν ο τελευταίος κλείσει την πόρτα για να βαφτεί το κτίριο στα ροδοπράσινα της «ευρύτερης κεντροαριστεράς», που τάχα θα ρίξει τον ξεκαρδισμένο Μητσοτάκη, δεν θα έχει μείνει τίποτε ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους της Κουμουνδούρου. Οι πρώτοι που θα εξαφανιστούν είναι εκείνοι που υπερψήφισαν τον Κασσελάκη και που θα τον ξαναψηφίσουν εάν από κάποιο θαύμα δουν το όνομά του στη μελλοντική λίστα των υποψηφίων αρχηγών του ΣυΡιζΑ. Διότι γνωρίζουν πια, ότι οι ανίκανοι για όλα είναι ικανοί για όλα.

Ειδήσεις σήμερα:

Μάνεσης: Το επικό άδειασμα από τον Δήμαρχο Πάφου για τις ιδιωτικές φοιτητικές εστίες που τελικά ήταν… δημόσιες (video)

Πρώτα Κικίλιας, τώρα Μηταράκης: Ο Μητσοτάκης έχει βάλει στόχο να κάψει όλα τα στελέχη της ΝΔ;

Ασλανίδης κατά ΕΡΤ: 1.200.000 μπήκαν στο live streaming της συναυλίας για τα Τέμπη – Την εξέδρα την έδειξαν για λίγα δευτερόλεπτα

Σάλος με το ρατσιστικό σχόλιο που έκανε η Σούπερ Κική για τον Χρήστο Μάστορα: «Την έφαγε ο Αλβανός τη Μαρινέλλα, ξέρουν αυτοί από μάγια