Η μέρα που έφυγε ο "πρίγκιπας"

Σαν σήμερα άφησε την τελευταία του πνοή το 1990 ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της ελληνικής ροκ σκηνής, Παύλος Σιδηρόπουλος. Ο «πρίγκιπας» όπως έμεινε στην ιστορία αν και έζησε μόλις μέχρι τα 42 του χρόνια, άφησε πίσω του παρακαταθήκη τη μουσική του, η οποία έμελλε να αλλάξει το ελληνικό ροκ. 

Γεννημένος στις 27 Ιουλίου 1948 στην Αθήνα έζησε μέχρι τα επτά του στη Θεσσαλονίκη. Ως παιδί, δεν σπούδασε μουσική – παρόλο που το ταλέντο του είχε φανεί από πολύ νωρίς – διότι δεν το θέλησε ο πατέρας του. Στα εφηβικά του χρόνια άρχισε να ακούει κυρίως ροκ εντ ρολ. Ο πατέρας του είχε έρθει από τον Πόντο και κατέληξε στην Αθήνα όπου άνοιξε εργοστάσιο παραγωγής χαρτιού για φωτογραφίες.΄Ηταν δισέγγονος του Ζορμπά και ανηψιός της Ελλης Αλεξίου. Σε αυτές τις δύο διαφορετικές του ρίζες έβλεπε την αιτία της συνύπαρξης σε αυτόν του rocker και του σκεπτικιστή.Ξεκίνησε την καριέρα του το 1970 από τη Θεσσαλονίκη όπου είχε πάει για σπουδές στο Μαθηματικό. Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δελληγιαννίδη (κιθαρίστα των Olympians) και φτιάχνουν το ντουέτο “Δάμων και Φιντίας”.

«Η μουσική είναι η μόνη γλώσσα που όλος ο κόσμος καταλαβαίνει. Ο μόνος τρόπος συννενόησης. Είναι μια αδερφοσύνη. Να το θυμάσαι, φίλε μου. Κάποτε δε θα χρειάζεται να μιλάμε». 

Στα τέλη του 1977, δημιούργησε, μαζί με τους Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο, το γκρουπ «Σπυριδούλα» και κυκλοφόρησαν έναν από τους πιο επιτυχημένους  δίσκους της ελληνικής ροκ δισκογραφίας, τον «Φλου». Ωστόσο, και αυτό το συγκρότημα διαλύθηκε, αφήνοντας πίσω του έναν ολοκληρωμένο ροκ ήχο και μια σειρά συναυλιών. 

Το 1979 Σιδηρόπουλος έκανε και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο ως πρωταγωνιστής στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου «Ο Ασυμβίβαστος», ενώ  ερμήνευσε και τα τραγούδια της ταινίας, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται τα πολύ γνωστά “Να μ’ αγαπάς” και “Κάποτε θα ‘ρθουν”.  Σε συνέντευξή του, είχε παραδεχθεί πως μετείχε στην ταινία «με μαύρηκαρδιά» γιατί του είχε φανεί πολύ μελό: «Μια μέρα,  με πήρε τηλέφωνο ο Αντρέας και μου είπε:  “Έχω γράψει ένα έργο για πάρτη σου, μοιάζει πολύ με τη ζωή σου.” Η αλήθεια είναι ότι εγώ το βρήκα λίγο μελό. Ο Αντρέας μου επεσήμανε ότι στην πορεία θα  το άλλαζε και θα το έκανε πιο πειστικό και ανθρώπινο, αλλά τελικά δεν το έκανε. Ομολογώ ότι συμμετείχα στην ταινία με μαύρη καρδιά».

Οι αλλεπάλληλες συνεργασίες με καλλιτέχνες σταμάτησαν το 1980, με τον Παύλο να είναι πλέον «Απροσάρμοστος» μέχρι το τέλος. 

Την ίδια περίοδο ξεκίνησε και ο γύρος του θανάτου για τον Παύλο Σιδηρόπουλο που σε ηλικία 31 ετών ερωτεύθηκε την ηρωΐνη. Οι αλλαγές στη ζωή του αποτυπώθηκαν ανάγλυφα στα τραγούδια  και τους στίχους του. Παρά τις προσπάθειες για αποτοξίνωση δεν κατάφερε να μείνει «καθαρός». 

Η θανάσιμη ένεση τον βρήκε μετά το θάνατο της αγαπημένης του μητέρας στο σπίτι μίας φίλης του στο Νέο Κόσμο και άφησε την τελευταία του πνοή κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο “Ευαγγελισμός”.