Η μοναξιά των ψηφοφόρων

Με τι έπαρση μιλούν! Και πόσο εύκολα ξεχνούν! Στους σωτήρες της δεξιάς παράταξης αναφέρομαι. Με εμπαικτικό, υπεροπτικό χαμόγελο, με εγωισμό και καθόλου αμελητέα ικανοποίηση, εμφανίζονται στις πολιτικές συνάξεις και στα πολιτικά πάνελ.

Θεωρούν τους εαυτούς τους άριστους, το τάγμα των τέλειων που θα έρθει να σώσει τον φτωχό λαό από τις αποκοτιές και τις επιπολαιότητες. Γιατί επιπολαιότητα του λαού χαρακτηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση. Μας χτυπούν φιλικά στον ώμο λέγοντας «ελάτε, ελάτε, δεν πειράζει, νομίζατε πως θα αλλάξουν τα πράγματα! Μα δεν πειράζει, δεν πειράζει, εμείς είμαστε εδώ, θα σας ξαναθυμίσουμε ποια είναι η θέση σας…».

Κι εμείς τους κοιτάμε λες και θα έρθει στο αρχικό της σχήμα η χώρα (αυτό που δημιούργησε η Δεξιά) και κάποιοι είναι συμβιβασμένοι με αυτό. Η διάχυτη αίσθηση της μεγάλης μοναξιάς του ψηφοφόρου βρίσκει διέξοδο στην αδιαφορία.

Βλέπετε, τα καλοκαιρινά βράδια είναι όμορφα. Είναι πιο ευχάριστο να μιλά κανείς για έρωτα, παρά για πολιτική. Η πολιτική, όταν προκύπτει στις κουβέντες των παρεών, σκοτεινιάζει το καλοκαίρι με πυκνή ομίχλη. Τα πρόσωπα αλλάζουν, σκληραίνουν. Ξέρουμε ότι κάτι πρέπει να γίνει επιτέλους για να αλλάξει αυτή η χώρα, δεν μας πείθουν οι δεξιοί σωτήρες, έχουμε πράγματα να πούμε (και παράπονα) στη σημερινή κυβέρνηση, αλλά… νιώθουμε μόνοι. Ανίσχυροι. Και αυτό μας κουράζει.

Κατέβαινα το μικρό δρομάκι μπροστά από τον κινηματογράφο Πτι-Παλαί, πήγαινα να βρω την παρέα στην πλατεία, και, καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά που σας ανέφερα πιο πάνω, είδα φωτισμένη μια αφίσα, που έδειχνε μια υπέροχη γυναίκα, βουτηγμένη μέσα σε μια αιώνια θηλυκότητα, και πάνω της ήταν γραμμένο ένα όνομα, μπορεί και η λέξη έρωτας.

Φαντάστηκα πως, αν ήταν κάπως έτσι η πολιτική, θελκτική και πολλά υποσχόμενη, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα ασχολούνταν μαζί της. Αλλά δεν είναι. Η πολιτική «μοιάζει γυναίκα κουρασμένη από τον δρόμο», δίχως κάλλη, εξαπατημένη και ταλαιπωρημένη από τους εραστές της. Αποπνέει μοναξιά και την ίδια μοναξιά εμπνέει και στους ψηφοφόρους.

Εκείνο το βράδυ, η πλατεία ήταν γεμάτη κόσμο, κανείς από την παρέα δεν ήθελε να μιλήσει για τις εκλογές, τσουγκρίσαμε τις παγωμένες μπίρες και λέγαμε για παλιότερα καλοκαίρια, θάλασσες και διακοπές. Κανείς δεν σκεφτόταν την πολιτική, που ίσως… να στεκόταν κι αυτή μπροστά στην πολυπόθητη γυναίκα της αφίσας και να σκεφτόταν τι στο καλό πήγε λάθος και λιγοστεύουν όλο και περισσότερο οι αξιόλογοι εραστές της!

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr