Ξέρετε τι θα έπρεπε να τους τρομάξει τη χτεσινή άγρια νύχτα πιο πολύ κι από τις φωτιές (τους), κι από τα χημικά τους, κι από τον ορυμαγδό των συφοριασμένων χειροβομβίδων τους κρότου λάμψης; Το πείσμα και η επιμονή δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, που δεν εγκατέλειψαν τη διαδήλωση για να γυρίσουν στον καναπέ τους, όπως προφανώς κάποιοι υπολόγιζαν. Που απομακρύνονταν για λίγο από το πεδίο της μάχης μπάτσων με κουκούλες και μπάτσων με κράνη για να επανέλθουν με τα πανό και τις σημαίες τους πάλι και πάλι και πάλι στο δικό τους πεδίο μάχης –αποφασιστικό, οργισμένο, ειρηνικό, μαζικό και γι’ αυτό επίφοβο.
Είναι σπάνιο αν όχι μοναδικό αυτό που έγινε χτες στο κέντρο της Αθήνας. Άνθρωποι της δουλειάς, νέοι, ηλικιωμένοι, γυναίκες, πλημμύρισαν τους δρόμους γύρω από το Σύνταγμα, γιουχάισαν τους αστυνομικούς, αντιμετώπισαν σχεδόν με κέφι την ασφυξία από τα χημικά, κορόιδεψαν με χειροκροτήματα και σφυρίγματα τους επαναστάτες της κουκούλας όπου αυτοί εμφανίζονταν, αλλά δεν εγκατέλειψαν το μέτωπο, δεν το έβαλαν στα πόδια, δεν έφυγαν τρομαγμένοι από τις θέσεις τους. Άλλοι με πλακάτ αριστερών οργανώσεων, άλλοι με πανό συνδικάτων, άλλοι με ελληνικές σημαίες, έδωσαν για ώρες τη δική τους μάχη.
Και την κέρδισαν από μια άποψη, όσο κι αν είναι βέβαιο ότι στους εμπρησμούς και στα αίσχη των στημένων μαχών κουκούλας-κράνους θα πέσουν οι προβολείς της δημοσιότητας. Γιατί αποδείχτηκε κάτι πολύ σημαντικό, που οι αυτουργοί των μνημονίων θα το βρουν μπροστά τους, σε κάθε τους βήμα από δω και πέρα: Ένας ολόκληρος κόσμος δεν είναι πια απλώς αγανακτισμένος, θυμωμένος, ταπεινωμένος. Είναι εξεγερμένος και αποφασισμένος να μην επιτρέψει να περάσει το βάρβαρο καθεστώς των δανειακών συμβάσεων, της τρόικας, των Γερμανών και των αγορών.
Και ας το προσέξουν, οι πιο νουνεχείς τουλάχιστον απ’ αυτούς. Ο κόσμος αυτός δεν είναι πια του χεριού τους –δεν καίει, ούτε ρημάζει, ούτε επιτίθεται στα κουτουρού. Είναι ένας κόσμος ψύχραιμα αποφασισμένος να μην επιτρέψει να καταστραφεί η ζωή του και η χώρα. Ένας κόσμος πράος στην αποφασιστικότητά του και ψύχραιμος στην απόφασή του. Και θα έπρεπε να τρέμουν όλοι οι αμνήμονες των μνημονίων αυτήν ακριβώς τη δύναμη που αποκαλύφθηκε χτες ότι έχει συσσωρεύσει η ελληνική κοινωνία: την οργή των πράων…
*Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ την Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
