Η χώρα αυτή, δέσμια των δεξιών εθνικιστών – της αντίστοιχης ΝΔ δηλαδή- έζησε την υστερία μιας ανύπαρκτης και “φορετής” αρχαίας κληρονομιάς, προσπαθώντας να βρει μια υπαρξιακή πυξίδα ανεξαρτησίας μετά από τον αιματηρό εμφύλιο που διαμέλισε τη Γιουγκοσλαβία.
Οι συγκυρίες το έφεραν έτσι ώστε σήμερα να βρίσκονται συγχρόνως και στις δύο χώρες, προοδευτικές κυβερνήσεις που προσπάθησαν να βρουν μια λύση που να αποκαθιστά την ιστορία αλλά να δίνει και στις δύο χώρες το περιθώριο της αξιοπρεπούς συμβίωσης. Έπειτα δηλαδή από 25 χρόνια αδιάλλακτης στάσης, η κυβέρνηση της πΓΔΜ (και για γεωπολιτικούς λόγους) συζήτησε για πρώτη φορά στη βάση αυτών που και οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις έθεταν -σωστά- ως προαπαιτούμενο. Δηλαδή, σύνθετη ονομασία (με τον όρο Μακεδονία) και γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις.
Πριν από λίγες ώρες η Βουλή της πΓΔΜ, αναμετρήθηκε με την ιστορίας της και αποφάσισε ότι η χώρα θα αλλάξει ονομασία, Σύνταγμα και θα παραδεχθεί την αρχαιοελληνική ιστορία της Μακεδονίας. Όλα αυτά έχοντας ήδη αλλάξει όνομα στο κεντρικό της αεροδρόμιο και σε βασικές λεωφόρους της.
Αυτή η συνειδητή, δημοκρατική, αλλά δύσκολη απόφαση, δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη και παλαιότερη, παγκόσμια ιστορία. Να αλλάζει δηλαδή μια χώρα, ονομασία και Σύνταγμα έπειτα από διπλωματική και ειρηνική διαπραγμάτευση με ένα άλλο κράτος.
Αυτή τη συμφωνία οι τα δύο διεφθαρμένα αδερφά κόμματα των δύο χωρών, το VMRO του προέδρου Μιτσικόσκι (όχι δεν είναι φάρσα, έτσι λέγεται), η ΝΔ του Μητσοτάκη και σύσσωμος ο Δεξιός και νεοναζιστικός συρφετός και των δύο χωρών, την χαρακτηρίζουν “προδοτική”.
Ναι, ίσως και να είναι “προδοτική”. Για τους Βορειο-Μακεδόνες, όχι για εμάς.
Ποιος ξέρει ίσως το VMRO και ο Γκρουέφσκι συμμετέχουν στις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα ως συνιστώσα της ΝΔ, μοιράζονται άλλωστε κοινές ιδέες, συμφέροντα και έχουν εμπειρία σε σκάνδαλα.
Όχι, η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. δε λειτουργεί απαραίτητα προς το συμφέρον των πολιτών της γειτονικής μας χώρας. Τα Βαλκάνια ήταν, είναι και πολύ πιθανόν να παραμείνουν μια “μπαρουταποθήκη” και πάντα διεκδικήσιµος χώρος επιρροής “γερακιών” και “αρκούδων”.
Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι όμως ένα βήμα μπροστά στην ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών, μακριά από εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς.
Αντί να ασφυκτιούμε από το μίσος, ας μάθουμε να αναπνέουμε και να μοιραζόμαστε τον ίδιο αέρα.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
