Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι πολύ τυχερός άνθρωπος. Κάνει προεκλογική εκστρατεία μέσω τηλεόρασης, σε μία εποχή που η τηλεόραση δεν είναι διαδραστική. Δεν καταγράφει δηλαδή αντιδράσεις από το κοινό προς τον συνεντευξιαζόμενο. Έτσι μπορεί να περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι παίζοντας τον αντίστροφο ρόλο από αυτόν που του άρεσε να παίζει. Δεν είναι πια ο Τσάρος της Οικονομίας. Ούτε αυτός ήξερε, (μόνο αυτός) πώς θα σώσει τη χώρα. Είναι ένας Λούκι Λουκ στο άγριο Γουεστ της προεκλογικής περιόδου. Μοναχικός περιφέρεται και υποστηρίζει πως έκανε αυτό που ο ίδιος θεωρούσε σωστό. Και συμπληρώνει πως ο,τιδήποτε άλλο θα ήταν λάθος. Δεν λέει βεβαίως γιατί το να κάναμε στάση πληρωμών το 2009 με την Γερμανία και την Γαλλία να έχουν 200 δις ομόλογα στο κεφάλι τους ήταν λάθος. Απλώς ήταν λάθος, αποφαίνεται το κολλεγιόπαιδο με τα πτυχία που τώρα έγινε η Πολυάννα της πολιτικής. Μάλιστα. Δεν ήταν ο καπετάνιος του Τιτανικού αλλά ο μούτσος. Και φταίει το παγόβουνο που είχε λάθος πορεία, επ ουδενί ο ίδιος.
Το μεγάλο του δε παράπονο, είναι που μπορεί να βγει έξω ως άνθρωπος να πιεί έναν καφέ. Σκληρό, πολύ σκληρό. Πιο σκληρό όμως είναι να μην έχεις να ένα ευρώ για να πιείς έναν καφέ.
ΕΚΔΟΡΟΣΦΑΓΕΑΣ
