Η Πορτογαλία “σταμάτησε”, στην πρώτη γενική απεργία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα από το 1988

Ο τομέας των μεταφορών παρέλυσε. Πάνω από τα δύο τρίτα των δρομολογίων όλων των τρένων ακυρώθηκαν, όπως και το 60% των αστικών συγκοινωνιών. Το μετρό της Λισαβόνας έκλεισε και τα φέρι μπόουτ έμειναν δεμένα στους ντόκους των λιμανιών. Αλιευτικά λιμάνια νεκρώθηκαν. Τα αεροπλάνα καθηλώθηκαν στο έδαφος. Σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, δικαστήρια, δημοτικές και άλλες δημόσιες υπηρεσίες δεν λειτούργησαν. Τράπεζες, ΜΜΕ και πετρελαϊκές εταιρίες έκλεισαν.
Ήταν η πρώτη απεργία ύστερα από 22 χρόνια στην οποία συντονίστηκαν τα συνδικάτα δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Τα συνδικάτα αναφέρουν ότι ο αντίκτυπος τον ιδιωτικό τομέα ήταν μεγάλος, ιδίως στην αυτοκινητοβιομηχανία όπου εργάστηκε λιγότερο από το 10% των εργατών στην Autoeuropa ,κοντά στη βόρεια πόλη του Πόρτο, και σε όλο το βιομηχανικό της σύμπλεγμα . Επίσης μεγάλη συμμετοχή υπήρξε στη μεταλλουργία, στην τσιμεντοβιομηχανία, στα ναυπηγεία, στην κλωστοϋφαντουργία, στον κλάδο ποτών και τροφίμων κ.α.
Η απεργία άρχισε τα μεσάνυχτα, όταν οι εργάτες έφτιαξαν απεργιακές φρουρές σε όλη τη χώρα και έξω από το διεθνές αεροδρόμιο της Λισαβόνας.
Οι εργαζόμενοι εξέφρασαν βαθύ θυμό έναντι της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης που σχεδιάζει νέο γύρο περικοπών δαπανών και αυξήσεων των φόρων ύψους 5 δισ. ευρώ και εισάγει τα μέτρα προς ψήφιση στο Κοινοβούλιο αύριο. Η πρόθεσή της είναι να μειώσει το έλλειμμα από 7,3% του ΑΕΠ σε 4,6% το επόμενο έτος για να “καθησυχάσει τις αγορές”, εν μέσω των γνωστών πλέον εκβιασμών προς τους εργαζόμενους ότι θα ενσκήψει ο “μηχανισμός της τρόικας”. Μερικά από τα μέτρα είναι η μείωση κατά 5% του μισθού των δημοσίων υπαλλήλων και η αύξηση του ΦΠΑ σε 21 και στη συνέχεια σε 23%. Τους σοσιαλδημοκράτες, που έχουν κυβέρνηση μειοψηφίας, συντρέχει η δεξιά αντιπολίτευση στην εφαρμογή των μέτρων λιτότητας, η οποία δήλωσε ότι δεν θα μπλοκάρει τον προϋπολογισμό του 2011. Πράγμα που σημαίνει ότι ο προϋπολογισμός λιτότητας θα ψηφιστεί.
” Η κλίμακα της απεργίας”, δήλωσε ο γ.γ. του Κ.Κ. Πορτογαλίας Τζερόνιμο ντε Σούσα, “είναι ακόμη πιο σημαντική γιατί επιτεύχθηκε παρά την καλλιέργεια κλίματος εκβιασμών και πιέσεων. Ιδεολογικών πιέσεων για την υποτιθέμενη μη χρησιμότητα των αγώνων. Εκβιασμών που προήλθαν από την παράνομη επιβολή παροχής μίνιμουμ υπηρεσιών που αποσκοπούσαν να περιορίσουν το δικαίωμα στην απεργία. Οικονομικών πιέσεων που στόχευαν ειδικά τους εργαζόμενους με επισφαλείς σχέσεις εργασίας, με την απειλή της απόλυσης και την απώλεια επιδομάτων. Έλαβαν δε χώρα παράνομες οχλήσεις σε πολλούς τόπους από αστυνομικές δυνάμεις που συνέβαλαν σε παραβιάσεις του απεργιακού νόμου”.
Α. Αλαβάνου
(Πηγές: France 24, ιστοσελίδα του Κ.Κ.Π.)
http://aristerovima.gr