Η «Ρένα» με την Υρώ Μανέ στο θέατρο Ακροπόλ

«Η θεατρική σεζόν 2018-2019 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, έκρυβε μια μεγάλη έκπληξη! Η Ρένα του Αύγουστου Κορτώ, που ξεκίνησε να παίζεται τον Δεκέμβριο του 2018 σημείωσε τεράστια επιτυχία, και πέρα από κάθε πρόβλεψη, συνέχισε το καλοκαίρι του 2019 να γεμίζει και τα ανοιχτά θερινά θέατρα ανά την ελληνική επικράτεια. Παρόλο που οι τελευταίες 5 παραστάσεις έγιναν στους Δήμους της Αττικής, η μεγάλη προσέλευση του κοινού, αλλά και η επίμονη αναζήτηση θέσεων και εισιτηρίων, μας έπεισε πως αξίζει στην παράστασή μας ένας νέος κύκλος παραστάσεων στο κέντρο της Αθήνας αυτή τη φορά, και μάλιστα στο επί της οδού Ιπποκράτους ανακαινισμένο Θέατρο Ακροπόλ.

Η καταπληκτική ερμηνεία της σπουδαίας ηθοποιού Υρώς Μανέ, αλλά και οι ερμηνείες των εξαιρετικών ηθοποιών, Άγη Εμμανουήλ, Κωνσταντίνου Φάμη, Μιχάλη Αβρατόγλου, καθώς και των μουσικών επί σκηνής Παναγιώτη Τσεβά και Χρήστου Νικολόπουλου, αφού συγκίνησαν χιλιάδες θεατές, ετοιμάζονται να κατακτήσουν τις καρδιές των Αθηναίων και πάλι.

Η Ιστορία της Ρένας ταυτίζεται με πικρά –κορυφαία γεγονότα της ιστορίας της Ελλάδας του 20ού αιώνα. Μια 100χρονη πόρνη η Ρένα του Κορτώ, που από 13χρονο κορίτσι χωρίς δεύτερη επιλογή, τη «βγάζουν στο κλαρί». Η Ρένα μεγαλώνει και εξελίσσεται χάρη στην θαυμαστή της αφέλεια και την μεγάλη της καρδιά, σε έναν τόπο που σπαράσσεται από πολέμους, αιματηρές διαδηλώσεις, φοιτητικές εξεγέρσεις. Και επιβιώνει… Ζει μεγάλους έρωτες και βιώνει μεγάλες ελπίδες κι άλλες τόσες μεγαλύτερες απογοητεύσεις. Κι όλα αυτά με το ασίγαστο αφοπλιστικό της χιούμορ, διανθισμένο με εξαιρετικές μουσικές και φωτογραφικό υλικό που μας ταξιδεύουν συνεχώς. Στο τέλος, αφού πρωτοστατεί στα συσσίτια για τους άπορους, την ανακαλύπτουμε στη γιορτή της Περηφάνιας. Σε ένα χρωματιστό σήμερα, χωρίς τον φόβο της καταστολής και των απαγορεύσεων που της ρήμαξαν τα νιάτα της». 

Νικαίτη Κοντούρη

«Η Ρένα είναι ένα ευτυχές κράμα προσωπικής και συλλογικής μυθολογίας: η πουτάνα με τη χρυσή καρδιά, η γυναίκα-μάνα κι ερωμένη (ενσάρκωση της στοργής που αποζητά ο καθένας), η ιστορία κι οι λαβωματιές της σε ανθρώπινη μορφή.

Όταν ξεπήδησε απ’ το κεφάλι μου, ήταν απλώς μια ιστορία – όπως και κάθε αφήγημα: λίγο παιχνίδι κι επινόηση, λίγο παρέα. Αλλά η αγάπη που της δόθηκε αρχικά απ’ τους αναγνώστες, ζωντάνεψε τη Ρένα, γεννώντας ένα πλάσμα ξέχωρο από μένα, και τόσο πεισματάρικο, που πολλοί ακόμα με ρωτούν για τις (ανύπαρκτες) ιστορικές καταβολές του.

Μα το σημείο καμπής, η στιγμή που η Ρένα γνώρισε την πιο αναπάντεχη αποθέωση, χαρίζοντάς μου το καμάρι που γυρεύουμε όλοι οι συγγραφείς για τα χάρτινα παιδιά μας, υπήρξε η θεατρική μεταφορά της: χάρη στην ευφυή διασκευή του Στέλιου Χατζηαδαμίδη, τη σκηνοθετική μαεστρία της Νικαίτης Κοντούρη, και – πάνω απ’ όλα – χάρη στο αστραφτερό, καθηλωτικό υποκριτικό δαιμόνιο της Υρώς Μανέ, το αγέραστο κορίτσι μου έγινε γυναίκα με σάρκα και οστά, και πέρασε σε μιαν ανέλπιστη κοινοκτημοσύνη.

Για όλα αυτά – και για πολλά άλλα: για κάθε μα κάθε θεατή ξεχωριστά – είμαι ευγνώμων».

Αύγουστος Κορτώ

«Η Ρένα θα μπορούσε να είναι μια ακόμα πουτάνα. Μια ακόμα ξεμωραμένη ηλικιωμένη πουτάνα με πολλές εμπειρίες. Δεν είναι όμως. Γιατί δεν είναι ούτε η πουτανιά που την ορίζει. Ούτε τα χρόνια. Ούτε η ίδια η ιστορία. Η λαχτάρα της για τη ζωή και ο έρωτάς της για το αύριο είναι που την ορίζουν. Η επιθυμία της να ξημερώσει ένα ακόμα πρωί, να πιει το καφεδάκι της μαζί με το τσιγάρο της στο μπαλκόνι και να κοιτάει όπου φτάνει το μάτι της και ακόμα παραπέρα. Και αν σε δει στο δρόμο μετά να σου πει: “Να ζήσεις όσο μπορείς πιο ευτυχισμένος. Ν’ αγαπήσεις και ν΄ αγαπηθείς».

Στέλιος Χατζηαδαμίδης