Η σεσημασμένη

H εξαπατημένη υπουργός Πολιτισμού εξακολουθεί να παραμένει στη θέση της, αφού αυτό είναι φυσιολογικό για τον πρωθυπουργό και τα παπαγαλάκια του -και πολλούς άλλους. Εχουμε λοιπόν συμφωνήσει, όχι δε σιωπηρά, ότι η αιδώς απουσιάζει από την άσκηση πολιτικής, άρα ας μη δυσφορούμε για την παχυδερμία που επιδεικνύουν οι πλείστοι εκ των ασκούντων εξουσία.

Τη στιγμή που δικαιολογείται μέσα στη Βουλή η άθλια συμπεριφορά της εξαπατημένης, δεν είναι δυνατό να μιλάμε για υψηλά, ικανοποιητικά έστω, επίπεδα πολιτισμού και ύπαρξη γενναιότητας, ειλικρίνειας και αυτοκριτικής στο κυβερνητικό σχήμα, που κι αυτό εξακολουθεί να κομπάζει για τον φιλελευθερισμό του.

Η θρασύτητα και ο παχυδερμισμός των κυβερνώντων θα ταλανίζουν την κοινωνία όσο αυτή η κοινωνία δεν κάνει χρήση της κριτικής της ικανότητας, ματιάς έστω, αλλά και συμμετοχής της στο πολιτικό παιγνίδι -διότι περί παιγνιδιού πρόκειται. Το ότι τα μίντια είναι χειραγωγούμενα, κατευθυνόμενα και αηδιαστικά κυβερνητικά δεν αφαιρεί την ευθύνη από την αδράνεια που σκορπίζει η στάση της κοινωνίας. Αδράνεια, απάθεια, ωχαδερφισμός είναι στάσεις που δεν θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν μια κοινωνία· μια τέτοια κοινωνία είναι καταδικασμένη στην υποταγή και στην εξορία της αλληλεγγύης -για φαντάσου.

Πέρα όμως από την αφασία της κοινωνίας, η υπουργός Πολιτισμού έχει σημανθεί πλέον ως εκείνη η αξιωματούχος που, προκειμένου να διατηρήσει τη θέση της, ανερυθρίαστα προδίδει τους συνεργάτες της, τους οποίους είτε η ίδια επέλεξε είτε της τους επέβαλαν άνωθεν· ό,τι και αν είναι είναι αποκρουστικό, οπότε… Ηθελα να ήξερα ποια γλώσσα θα βρει να συνομιλήσει με τους διακονούντες τον πολιτισμό (συγγραφείς, ηθοποιούς, αοιδούς, εικαστικούς, αρχιτέκτονες και δεν ξέρω ποιους άλλους).

Και ας δεχτούμε ότι η κυρία αυτή δεν ντρέπεται για τη συμπεριφορά της, αφού υπερτερούν το ήθος της, η επιστημονική της επάρκεια και ξέρω γω τι άλλο επιστράτευσαν προς υπεράσπισή της οι πενήντα έξι καλλιτεχνικοδιανοούμενοι· οι εχέφρονες πολίτες τι λένε; Και ας μην καλύπτονται αυτοί οι πολίτες πίσω από την αδυνατότητά τους να παρεμβαίνουν στο πολιτικό-οικονομικό-πολιτισμικό γίγνεσθαι της χώρας –μπορεί η κοινωνία να είναι θεσμικά ανίσχυρη, δεν παύει εντούτοις να είναι αυτή από την οποία εξαρτώνται τα πάντα, είτε διά της ψήφου της είτε διά της αντίδρασής της στα κακώς κείμενα και κακώς πραττόμενα από την Πολιτεία.

Θα φτάσει στο τέλος να μας πει η κυρία αυτή [το διατράνωσε ήδη ο πρωθυπουργός, μέσα στη Βουλή των Ελλήνων μάλιστα] ότι αν δεν ήταν αυτή η κυβέρνηση και αυτή η υπουργός Πολιτισμού δεν θα έπαιρνε σάρκα και οστά στην ελληνική κοινωνία το κίνημα MeΤoo -είναι πολύ πιθανό και ας είναι γελοίο. Ισως να μην καταλαβαίνουν ο πρωθυπουργός και οι περί αυτόν πόσο κρίσιμο είναι αυτό το ζήτημα, όπως βεβαίως και η περίπτωση Κουφοντίνα. Είναι ζητήματα που θα τους στιγματίσουν για το μέλλον τους -και αυτά τα στίγματα δεν εξαλείφονται εύκολα [εκτός εάν είναι τόσο κοντή η μνήμη της κοινωνίας -τι να πεις…].

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr