«Ο τρόπος με τον οποίο προχωρούν τα πράγματα στην Τουρκία θυμίζει τη ναζιστική Γερμανία», καταγγέλλει η 51χρονη γυναίκα σε συνέντευξή της στο Γαλλικό πρακτορείο από την Φρανκφούρτη όπου ζει.
«Πιστεύω ότι είναι ένα φασιστικό καθεστώς. Δεν είναι ακόμη η Γερμανία της δεκαετίας του 1940, αλλά αυτή της δεκαετίας του 1930», εξηγεί αναφερόμενη στην περίοδο κατά την οποία οι ναζί εδραίωσαν την εξουσία τους καταστέλλοντας κάθε αντιπολίτευση.
«Ένα κρίσιμο στοιχείο είναι η απουσία του δικαστικού συστήματος», καταγγέλλει η συγγραφέας, η οποία περιγράφει μια Τουρκία με υπερπλήρεις φυλακές και δικαστήρια όπου προεδρεύουν νεαροί δικαστές άπειροι, αλλά πιστοί στον πρόεδρο Ερντογάν.
«Ο Ερντογάν είναι σχεδόν παντοδύναμος», τονίζει η συγγραφέας. «Αποφασίζει από την τιμή των φαρμάκων ως το μέλλον του κλασικού μπαλέτου, τα μέλη της οικογένειάς του έχουν αναλάβει να διαχειρίζονται την οικονομία της χώρας», εξηγεί.
Η 51χρονη προειδοποιεί τη Δύση να μην εξαπατηθεί πιστεύοντας ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν τώρα που ο πρόεδρος έχει εδραιώσει την εξουσία του μετά τις εκλογές του Ιουνίου. «Πρόκειται για μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης», είπε.
Αν και η διαμονή της στη Γερμανία της προσφέρει μια κάποια ασφάλεια, η Ασλί βρίσκει την αναμονή για την απόφαση στη δίκη της «σχεδόν ανυπόφορη».
«Ένα από τα μεγαλύτερα βασανιστήρια στα οποία μπορούμε να υποβάλουμε έναν άνθρωπο είναι να κρατάμε άγνωστη την τύχη του», σημειώνει.
Η ίδια δικάζεται ερήμην κατηγορούμενη για «υπονόμευση της εθνικής ενότητας» και «τρομοκρατική προπαγάνδα», κυρίως λόγω της συνεργασίας της με την κουρδική εφημερίδα Ozgur Gundem, η οποία πλέον έχει κλείσει καθώς φέρεται να συνδέεται με το PKK.
Πέρασε 136 ημέρες στη φυλακή και είναι μία από τους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, που βρίσκονται στο στόχαστρο των τουρκικών αρχών, και πλέον στόχος της είναι να υπερασπιστεί όσους εξακολουθούν να κρατούνται στην πατρίδα της.
Αφέθηκε ελεύθερη από τη φυλακή στα τέλη Δεκεμβρίου 2016 και κατάφερε να πάρει πίσω το διαβατήριό της τον Σεπτέμβριο του 2017 οπότε έφυγε για τη Γερμανία, παίρνοντας τον δρόμο της αυτοεξορίας, όπως έχουν κάνει πολλοί Τούρκοι διανοούμενοι και καλλιτέχνες.
«Με έσπρωξαν να αναλάβω πολιτικό ρόλο, τον οποίο προσπαθώ να φέρω εις πέρας αξιοπρεπώς», εξηγεί. Όταν νιώσει έτοιμη, θα περιγράψει την εμπειρία της από τη φυλακή στο χαρτί.
