Χθες ήταν μια ακόμη μαύρη μέρα για τη χώρα μας καθώς δύο νέοι άνθρωποι επιτελώντας το καθήκον τους στα μέτωπα της φωτιάς έχασαν τη ζωή τους μετά την πτώση του καναντέρ στη Κάρυστο.
Ο Ιάσονας Αποστολόπουλος με ανάρτησή του στο facebook θέτει προβληματισμούς για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται από το κράτος η ανθρώπινη ζωή θυμίζοντας και τι ειπώθηκε για το δυστύχημα των Τεμπών.
«Θυσία» είπαν για τα παιδιά στα Τέμπη, «αυτοθυσία» λένε τώρα για τους πιλότους που σκοτώθηκαν στην Κάρυστο. Το κράτος δεν έχει ποτέ καμία ευθύνη, η απόδοση τιμών/ευθυνών είναι προς τους νεκρούς.
Όχι, δεν είναι δυο ήρωες που θυσιάστηκαν. Ήταν δύο εξουθενωμένοι, εξαντλημένοι εργαζόμενοι σε ένα σώμα με χιλιάδες κενές οργανικές θέσεις, με απαρχαιωμένα μέσα (Canadair του 1975) που δουλεύουν νυχθημερόν για να αποκαθιστούν τις έκτακτες βλάβες.
Γι αυτούς, είμαστε αναλώσιμ@».
Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση του Ιάσονα Αποστολόπουλου
Αυτά τα δύο δυστυχήματα, δυστυχώς, έχουν κάτι κοινό, την αντιμετώπιση της κυβέρνησης που για τα μεν θύματα των Τεμπών ακούστηκε η λέξη «θυσία» ή αν θυμάστε το «βάλε πλάτη» του πρωθυπουργού και τώρα οι δύο πιλότοι «αυτοθυσιάστηκαν» στο βωμό του καθήκοντος.
Οι απαντήσεις αυτές για το θάνατο νέων ανθρώπων που είτε πηγαίνουν στη δουλεία τους, είτε πηγαίνουν ένα ταξίδι και χάνουν τη ζωή τους είναι τουλάχιστον εξοργιστικές.
Ο κυνισμός με τον οποίο αντιμετωπίζεται η απώλεια ανθρώπων δεν μπορεί να χωρέσει τα όρια της λογικής αλλά όπως σχολίασε ο Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών, Θεόδωρος Λιβάνιος, για τη πτώση του καναντέρ «Δυστυχώς ή ευτυχώς η ζωή συνεχίζεται».
