Ημερολόγιον ντελίβερi

Παραγγελία πελάτη που είναι 2ευράκι σίγουρο. Ίσως και παραπάνω μερικές φορές. Η παραγγελία είναι 17,5 ευρώ. Οπότε, λες ότι το ‘χεις στο τσεπάκι το “κράτα τα ρέστα”. Πας γρήγορα, μη κρυώσουν οι πίτσες και τον δυσαρεστήσεις, θέτοντας σε κίνδυνο το πολυπόθητο μπορμπούρι.

Χτυπάς το κουδούνι, ανοίγουν, ανεβαίνεις πάνω και είναι στην πόρτα η γυναίκα του. Για πρώτη φορά. Ωραία, καθωσπρέπει κυρία, ευγενέστατη. Κρατάει 20ρικο, το οποίο χαλβαδιάζεις διακριτικά προσπαθώντας να μην το δείξεις. Παίρνει τις πίτσες, δίνει με χάρη το 20ρικο και σου λέει με χαμόγελο, “κράτα 18”. Και αισθάνεσαι σα να έχεις ακούσει αιφνιδιαστικά το χειρότερο πράγμα στον κόσμο. Σα να δέχτηκες απροετοίμαστος κλοτσιά καράτε στο στομάχι. Ο πόνος είναι ίδιος αλλά προσπαθείς να μην το δείξεις. Παλεύεις να συγκρατήσεις το δάκρυ που είναι έτοιμο να κυλήσει από τα μάτια σου και με πολύ μεγάλη δυσκολία προσπαθείς να μην γκρεμιστεί από το πρόσωπό σου το ευγενικό χαμόγελο με το οποίο, μόλις πριν από λίγο, είχες στολιστεί μέσα στο ασανσέρ. Λες ευχαριστώ και την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια, ελπίζοντας το ασανσέρ να είναι ακόμα στον όροφο γιατί με δυσκολία συνεχίζεις να διατηρείς το ευγενικό χαμόγελο.

Αλλά γιατί κυρία μου; Γιατί δεν αφήνεις τον άντρα σου να βγει και να πληρώσει, που το ξέρει το θέμα , το ‘χει κάνει τόσες φορές και γνωρίζει τη σωστή διαδικασία; Τρεις πίτσες, 17,50 ευρώ, και θα σωθεί ο οικογενειακός προϋπολογισμός με το 2ευρο; Θα είναι πιο νόστιμη τώρα η πίτσα; Γιατί παρεισφρύεις στη σχέση μεταξύ συζύγου και ντελιβερά που έχει σφυρηλατηθεί εδώ και μήνες και έχει αντέξει σε βροχές, κρύα και κακουχίες;

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr