Και άγιος να ήταν υπέκυψε στον κανόνα: ακολουθώντας τον διάβολο, φτάνεις στην κόλαση

Ένας νέος βουλευτής, που έβαλε στην πολιτική ως «άριστο», προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εμπορεύεται, ως κοινός κερδοσκόπος, τα «κόκκινα δάνεια» των απλών ανθρώπων που χάνουν το σπίτι τους.

Ένας υπουργός ανακαλύπτει τις νομικές δεξιότητες ενός δικηγόρου επαρχίας και τον μπουκώνει με ένα εκατομμύριο ευρώ για έναν δημόσιο οργανισμό που έχει νομικό τμήμα και μπορεί να βρει τους καλύτερους νομικούς συμβούλους της χώρας.

Αυτά είχαν φτάσει στη Βουλή – Κατσής, Γκαρά – είχαν αναδειχθεί από δύο εφημερίδες – Documento, Δημοκρατία – η πιάτσα βοούσε.

Ο βουλευτής, όταν τον στριμώχνει στη γωνία ο τρισκατάρατος Πολάκης, του κάνει και πλακίτσα: «κι εσείς πουλήσατε το όνομα της Μακεδονίας μας». Θράσος και αίσθηση ατιμωρησίας.

Σ’ αυτό το σκηνικό ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι ο αρχηγός της ΝΔ και ο Πρωθυπουργός. Είναι ο μεγάλος προστάτης.

Των βουλευτών του, που κάνουν δουλειές με το κράτος. Των υπουργών του, που υπογράφουν αβέρτα απευθείας αναθέσεις. Του Κοντολέοντα και του Δημητριάδη του, που διαχειρίστηκαν τους κοριούς του Ανδρουλάκη.

Ίσως κάτι περισσότερο: είναι το πρότυπο. Το μοντέλο που συνδέει την πολιτική με το χρήμα.

Βουλευτές και υπουργοί κάνουν σε μικροκλίμακα, ό,τι κάνει ο ίδιος με τα εξοπλιστικά προγράμματα, τους «επενδυτές» και τις «ιδιωτικοποιήσεις», όπως ονομάζει την εκποίηση δημοσίου πλούτου: δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. «Μαξίμου ΑΕ», έλεγε η Φώφη.

Ήδη αρχίζει να ρίχνει στα λιοντάρια τους άλλους – για να μην τον πλησιάσει η ευθύνη, που μπορεί να αποδειχθεί προπομπός καμιάς Τουλουπάκη.

Ωστόσο στην υπόθεση Πάτση, που συγκλονίζει τη χώρα, το τραγικό πρόσωπο είναι ο άλλος Κυριάκος του κυβερνητικού ιστού: ο Πιερρακάκης.

Εμφανίσθηκε προ δεκαετίας με καλό βιογραφικό και φιλοδοξίες σταδιοδρομίας στον δημόσιο χώρο, αναζητώντας σκάφος, να τον προσσεληνώσει στον πλανήτη της πολιτικής.

Ξεκίνησε άσχημα: από τη Διαμαντοπούλου. Όταν είδε ότι τελειώνει το λάδι της, κατέφυγε στον Βαγγέλη Βενιζέλο, που τον σύστησε το κοινό το ΠΑΣΟΚ – όπου εντυπωσίασε.

Όταν ο Βενιζέλος ξόφλησε, τον πέρασε στον Μητσοτάκη – όπως και τη Μενδώνη. Τους πακετάρισε με τον Χρυσοχοΐδη και τους μοστράρισε ως «κεντρώο» προσωπείο, για να κρύβει την αποκρουστική ακροδεξιά του πτέρυγα.

Ο Πιερρακάκης κάνοντας τις απλές ψηφιοποιήσεις που είχαν αμελήσει να κάνουν στον καιρό τους ο Παππάς και ο ΣΥΡΙΖΑ – άρχισε να προβάλλεται ως «άσσετ» και… δελφίνος του Μητσοτάκη…

Ωστόσο το φωτοστέφανο του επιτυχημένου, άρχισε να εμφανίζει ρωγμές με τις απευθείας αναθέσεις και την εμπλοκή στο σκάνδαλο των υποκλοπών.

Τώρα η αντιπολίτευση του χρεώνει την «παρανομία και την ανηθικότητα των πρακτικών του Πάτση».

Και άγιος να ήταν ο πρώην κεντροαριστερός που κάνει καριέρα στη Δεξιά, υπέκυψε στον κανόνα: ακολουθώντας τον διάβολο, φτάνεις στην κόλαση.

Πηγή: Ieidiseis

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr