Και τελικά, υπάρχει αντιπολίτευση;

Εδώ, στην Ελλάδα, που γεννήθηκε το θέατρο, δεν πλήττουμε ποτέ, αφού έχουμε μπροστά μας ένα θέαμα που θα ζήλευαν και τα μεγαλύτερα ροντέο, με την ελληνική πολιτική σκηνή να έχει μετατραπεί σε ένα ατέλειωτο σόου, στο οποίο οι πρωταγωνιστές, αντί να λύνουν τα προβλήματα της χώρας, μονομαχούν μεταξύ τους για την προσοχή του κοινού.

Είναι σαν μια κακή αναπαράσταση του 1ου Big Brother, εκεί αρχές του 2000, που όλοι παρακολουθούσαν καθηλωμένοι καθαρίζοντας φασολάκια τις σπόντες, τις ίντριγκες και τα κουτσομπολιά των παικτών, περιμένοντας να δουν ποιος θα φύγει στο τέλος.

Κάπως έτσι παρακολουθούμε και σήμερα τις εξελίξεις στα κόμματα της αντιπολίτευσης, μόνο που τώρα δεν πρόκειται για παιχνίδι και τα φασολάκια έχουν ακριβύνει επικίνδυνα.

Μαζί και η ΝΔ, που κάθεται άνετα στις εξέδρες, τρώγοντας ποπ κορν, παρακολουθώντας το σόου και τσεκάροντας τις διαγραφές με τη σκέψη «Αφήστε τους να παίζουν, μέχρι να κουραστούν, εμείς θα καθίσουμε εδώ και θα βλέπουμε, πάλι στην εξουσία θα είμαστε έτσι όπως το πάνε».

Γενικά τα μέλη της, αντιπολίτευσης (όποιας έμεινε) τα πάνε μια χαρά! Αντί να συνεργαστούν για να βρουν λύσεις στα προβλήματα της χώρας, προτιμούν να κατηγορούν ο ένας τον άλλον και να δημιουργούν εντάσεις. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι μένουν άπραγοι…

Στο ΠΑΣΟΚ όλοι ακούνε κι όλοι ακούγονται, αλλά ποιος τους ακούει;

Το καλύτερο γράφτηκε στο twitter: πήραν λέει τηλέφωνο το νέο ή παλιό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ μέλη της ΝΔ για συγχαρητήρια κι από συνήθεια με τις υποκλοπές, δε μιλούσαν, μόνο άκουγαν! Κακοήθειες…

Φανταστικό σκηνικό: οι υποψήφιοι τηλεφωνούν ο ένας στον άλλον, προσπαθώντας να οργανώσουν την επόμενη τους κίνηση, αλλά το αίσθημα ότι κάποιος άλλος ακούει πάντα πλανάται στον αέρα. Ένας πολιτικός μιλάει δυνατά στο τηλέφωνο και σταματά ξαφνικά. “Είναι σίγουρα ο σύντροφός ή μας παρακολουθούν; Πάλι!” Ακόμα μια φορά στο κέντρο της πολιτικής επικαιρότητας, όχι μόνο λόγω της εκλογικής αναμέτρησης για την ηγεσία, αλλά περισσότερο για χιουμοριστικούς λόγους εξαιτίας του περιβόητο σκανδάλου των υποκλοπών, αφού θα περίμενε κανείς ότι τα τηλεφωνήματα μεταξύ υποψηφίων θα αφορούσαν το όραμα και το μέλλον του κόμματος κι όχι προσωπικές κόντρες.

Οι… πράκτορες που βρίσκονται πίσω από τις υποκλοπές έχουν αρχίσει να μπερδεύονται με τόσες συνομιλίες, ποιος ακούει πραγματικά ποιον; Ποιος θέλει να είναι τελικά ο επόμενος αρχηγός; Ακόμα κι οι παρακολουθήσεις έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους μέσα στο χάος των εσωκομματικών συζητήσεων και των διαφωνιών, αφού πλέον πρόκειται για ένα πολιτικό δράμα που θα μπορούσε άνετα να μετατραπεί σε κωμωδία του παραλόγου: “Στην επόμενη στροφή, ο τελευταίος που θα καταφέρει να μιλήσει χωρίς να ακούγεται, κερδίζει την προεδρία!”.

Κι ενώ στην ηγεσία παίζουν “γύρω-γύρω όλοι στη μέση ο Ανδρουλάκης” , τα σημαντικά ζητήματα της κοινωνίας μπαίνουν στο περιθώριο, με το κόμμα που κάποτε αποτελούσε την ισχυρή φωνή της σοσιαλδημοκρατίας, τώρα να μοιάζει να είναι περισσότερο απασχολημένο με το ποιος θα κάτσει στη “μεγάλη καρέκλα” παρά με τις πολιτικές που υποτίθεται ότι θα πρέπει να προωθήσει.

Συνεχίζουν τις “Μουσικές Καρέκλες”, μόνο που τώρα, όταν η μουσική σταματά όλοι ψάχνουν απεγνωσμένα τι πρέπει να κάνουν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι, την ίδια στιγμή, χάνουν συνεχώς την επαφή με την κοινωνία. Το σημαντικότερο ερώτημα όμως είναι αν θα καταφέρουν να βρουν μια νέα ηγεσία και ταυτότητα στο κόμμα, που θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ή θα παραμείνει το ΠΑΣΟΚ αιχμάλωτο της εσωτερικής του φαγωμάρας, αφήνοντας την πραγματική πολιτική στην άκρη;

Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που κάποτε υποσχόταν «πρώτη φορά Αριστερά», μοιάζει πλέον να έχει εξελιχθεί σε κλητήρα με ειδίκευση στην… αποστολή εξωδίκων. Οι εσωκομματικές εκκαθαρίσεις και οι διαγραφές είναι πλέον μια καθημερινή ρουτίνα και σιγά-σιγά θα προσφέρονται κι ως στοιχηματικές επιλογές. Σα να λέμε, το νέο τους μότο θα μπορούσε να είναι: “Εξωδικοποίηση, τώρα!”, “Φύγε εσύ! Έλα εσύ!” κι άλλα παρόμοια. Φαντάσου ένα γραφείο γεμάτο δικηγόρους να συζητούν έντονα, ετοιμάζοντας τις επόμενες διαγραφές και προειδοποιήσεις, ενώ οι συντροφικές ιδεολογικές διαφωνίες μετατρέπονται σε νομικές αντιπαραθέσεις, ε, αυτό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα!

Τα νέα τους πολιτικά όπλα φαίνεται πως είναι οι διαγραφές και τα εξώδικα, με το κόμμα να θυμίζει πλέον μεσαιωνικό βασίλειο, όπου οι «αιρετικοί» που δεν ευθυγραμμίζονται με την τρέχουσα γραμμή εξορίζονται με επισημότητα, συνοδεία φανφάρων, ενώ κάθε αποχώρηση συνοδεύεται από μια τελετουργική κίνηση, όπου οι ηγέτες του κόμματος προχωρούν σε συμβολικές «καθαρίσεις», μέχρι το μεσαιωνικό παλάτι να καταρρεύσει. Βέβαια καλό θα ήταν κάποιος να μας εξηγήσει κι εμάς ποια είναι αυτή η γραμμή που πρέπει να ακολουθεί κάποιος… Αλλά τι μας νοιάζει εμάς;

Και, βέβαια, το μεγάλο ερώτημα είναι: τι γίνεται με την πολιτική δράση όσο το κόμμα αναλώνεται σε διαγραφές και εξώδικα; Τα ουσιαστικά προβλήματα της κοινωνίας μοιάζουν να βρίσκονται στην άκρη αφού ο ΣΥΡΙΖΑ είναι περισσότερο απασχολημένος με το ποιος μένει και ποιος φεύγει από τον εσωκομματικό κύκλο, παρά με τα ζητήματα που πραγματικά απασχολούν τους πολίτες, κάνοντας την… ιδεολογική καθαρότητα αυτοσκοπό, με τίμημα τη σύνδεση του με τους ψηφοφόρους του.

Όταν ένα κόμμα που γεννήθηκε μέσα από τη διαφωνία και τη ριζοσπαστικότητα αρχίζει να αντιμετωπίζει την ίδια του τη διαφωνία με νομικές απειλές, το μέλλον του φαντάζει πιο δυσοίωνο από ποτέ. Κι εμείς ψάχνουμε ποιος θα μείνει για να υπερασπιστεί τον απλό πολίτη, όταν όλοι πια θα έχουν πια διαγραφεί.

Συνοψίζοντας, το ΠΑΣΟΚ παλεύει με τις υποκλοπές, ο ΣΥΡΙΖΑ βγάζει εξώδικα σαν να μοιράζει προσκλήσεις για πάρτι, και η ΝΔ… απλώς κάθεται ήρεμη, συνεχίζοντας το θεάρεστο έργο της και ίσως σκέφτεται να ανοίξει σχολή διαχείρισης κρίσεων – για τους άλλους, όχι γι’ αυτή.

Η ελληνική πολιτική σκηνή μπορεί να είναι ένα διαρκές θέαμα, έχοντας έναν μοναδικό τρόπο να μας διασκεδάζει και να κρατάει το ενδιαφέρον μας. Κι ενώ γελάμε με τις εσωκομματικές έριδες και τα πολιτικά παιχνίδια, η αλήθεια είναι ότι η χώρα παραμένει χωρίς σοβαρή αντιπολίτευση. Ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση για το μέλλον δεν είναι ποιος θα κερδίσει την επόμενη ηγεσία, αλλά ποιος θα θυμηθεί ότι, πίσω από τα παιχνίδια εξουσίας, οι πολίτες χρειάζονται ουσιαστικές λύσεις.

Ποιος ξέρει; Ίσως κάποια μέρα τα κόμματα να αφήσουν τις εσωτερικές έριδες κι αποφασίσουν να συνεργαστούν. Ίσως το ΠΑΣΟΚ βρει έναν πρόεδρο που να μην είναι στόχος παρακολουθήσεων κι ο ΣΥΡΙΖΑ ανακαλύψει ότι η πραγματική δύναμη δεν κρύβεται στα εξώδικα.

Μέχρι τότε εμείς ας αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για σενάρια όπως η συγκυβέρνηση Λατινοπούλου-Βελόπουλου, ποτέ δεν ξέρεις…

Ειδήσεις σήμερα:

Μπάγια Αντωνοπούλου: Τι απαντά το σωματείο εργαζομένων του ΟΑΣΑ – «Ο συνάδελφος είναι χάλια» (video)

Τουρκία: Η στιγμή που «χτυπά» ο ισχυρός σεισμός – Κατέρρευσαν κτήρια (video)

Ασλανίδης κατά ΕΡΤ: 1.200.000 μπήκαν στο live streaming της συναυλίας για τα Τέμπη – Την εξέδρα την έδειξαν για λίγα δευτερόλεπτα

Θεσσαλονίκη: Εκατομμυριούχος αγρότης που είχε κερδίσει το Λαϊκό Λαχείο έπεσε θύμα απάτης – Η «επένδυση» για μάσκες

Δείτε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο koutipandoras.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr