Του Θανάση Καρτερού
Αισιόδοξος εμφανίστηκε ο Τσίπρας στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο της χρονιάς, όπου έθεσε τους στόχους για το πρώτο εξάμηνο του 2016. Αισιόδοξος και για την απαλλαγή από την επιτροπεία, και για τις συντάξεις, και για την εκκαθάριση του τηλεοπτικού τοπίου, και για τη μεταρρύθμιση στην Υγεία, και για μια σειρά άλλες εκκρεμότητες. Αισιόδοξος και για την κυβερνητική σταθερότητα και την αποτυχία των σχεδίων που θέλουν οικουμενικές και άλλες τερατογενέσεις, για να επαναλάβουμε τα λόγια του. Αισιόδοξος και για τη στήριξη της κοινωνίας στην προσπάθεια της κυβέρνησής του.
Πρωθυπουργός είναι, θα πείτε. Είναι υποχρεωμένος να είναι αισιόδοξος. Ίσως να έχει πάρει το μάτι του και τα λόγια του Τσώρτσιλ: Είμαι αισιόδοξος. Δεν φαίνεται να έχει καμιά χρησιμότητα να είμαι οτιδήποτε άλλο. Κοντά σε όλα αυτά όμως είναι βέβαιο ότι έχει πλέον καταλάβει, όπως και όλοι μας, ότι από μια άποψη και στο βάθος της η σημερινή αντιπαράθεση, σύγκρουση, αναμέτρηση είναι ακριβώς ανάμεσα στην αισιοδοξία και στην απαισιοδοξία. Ότι απέναντί του έχει ένα μέτωπο που εμφανίζει τα πάντα μαύρα κι άραχλα, προβλέπει καταστροφές και προαναγγέλλει Αρμαγεδδώνες,.
Ποιοι είναι πίσω από αυτό το μαύρο μέτωπο δεν είναι μυστικό. Αλλά όσο κι αν έχει μια δόση από μαύρο χιούμορ ο τρόπος με τον οποίο ξετρυπώνουν μια καταστροφή σε κάθε ευκαιρία, αυτή μόνο προπαγάνδα της πλάκας δεν είναι. Θέλουν να φθείρουν φυσικά την κυβέρνηση. Εντάξει. Φτιάχνουν όμως και ένα διαβρωτικό κλίμα για την οικονομία, για τη σταθερότητα, για τις τράπεζες, για την εμπιστοσύνη γενικώς. Κι αυτό αφήνει τη μούχλα του στα θεμέλια όχι του ΣΥΡΙΖΑ, ή της κυβέρνησης, αλλά της χώρας. Και χωρίς εμπιστοσύνη ξεχάστε τη την Αλεξάνδρεια της ανάκαμψης.
Τέλος πάντων, έτσι θα πάει το πράγμα. Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη… Υπάρχουν όμως, για όποιον θέλει να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο, κάποια πράγματα που δικαιολογούν μια συγκρατημένη -όπως λένε οι διπλωμάτες- αισιοδοξία. Και όχι μόνο αυτά που είπε ο πρωθυπουργός. Ότι, για παράδειγμα, αυτή η κυβέρνηση δουλεύει περισσότερο απ’ ό,τι μιλάει. Ότι οι περισσότεροι υπουργοί έκοψαν τα πολλά σούρτα φέρτα στα κανάλια και κοιτάζουν να μαζέψουν τα λερωμένα τ’ άπλυτα τα παραπεταμένα των προηγούμενων. Ότι μαθαίνουν γρήγορα το μάθημά τους – άλλο αντιπολίτευση, άλλο διακυβέρνηση και δημόσια διοίκηση. Ότι ο ίδιος ο Τσίπρας έχει ωριμάσει -πολιτικά εννοούμε- ραγδαία μέσα στον ένα -αλλά τι ένα!- χρόνο της πρωθυπουργίας του. Ότι, ότι, ότι…
Καλά θα πάνε λοιπόν. Στο κάτω-κάτω από τους παλιούς δασκάλους μας πρέπει να έμαθαν να συνδυάζουν την αισιοδοξία της θέλησης με την απαισιοδοξία της γνώσης…
ΦΩΤΟ: (EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ)
Πηγή: avgi.gr
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
