Καμιά προσευχή για τους χρυσαυγίτες

Με το που βλέπεις τα αποτελέσματα της Χρυσής Αυγής, ειδικά στην Αττική και στον Δήμο της Αθήνας, σου έρχεται να το ρίξεις αμέσως στις αναλύσεις. Η κρίση, η φτώχεια, η οργή, η ακροδεξιά Ν.Δ., ο Μπαλτάκος, οι αδυναμίες της Αριστεράς. Λογικό. Εγώ πάντως δεν μπήκα στον πειρασμό των αναλύσεων, μπήκα στον πειρασμό των μπινελικίων. Βρισιές μού έρχονται στο στόμα και όχι αναλύσεις, μου ‘ρχεται να πω βαριές κουβέντες σε όσους ψήφισαν τους ναζιστές, παρ’ όλο που γνώριζαν ότι πρόκειται για ναζιστές. Δεν μπορώ να βρω καμιά δικαιολογία, δεν θέλω να δώσω το παραμικρό ελαφρυντικό σε όσους μετέτρεψαν την ψήφο τους σε οξυγόνο για τα τέρατα.

Εκείνοι που έριξαν το χαρτάκι τους στην κάλπη των μελανοχιτώνων γνώριζαν τα πάντα, τα είχαν δει όλα. Είδαν τους αγκυλωτούς σταυρούς, τις φωτογραφίες του Χίτλερ, τα ναζιστικά πηλήκια, τα όπλα, τα μαχαίρια, τα ρόπαλα, τους ημίγυμνους που πυροβολούσαν στα νταμάρια, τα τάγματα εφόδου, τους συνεργάτες μέσα στον στρατό και την αστυνομία, τα παιδομαζώματα, τα κατηχητικά, τις βρισιές, τα χαστούκια. Έμαθαν ποιος σκότωσε τον Σαχτζάτ Λουκμάν, ποιος έδειρε τους Αιγύπτιους ψαράδες στο Πέραμα, ποιος χαράκωσε τον δεκατετράχρονο Αφγανό στην Πλατεία Αττικής. Είδαν με τα μάτια τους τον Παύλο Φύσσα να ξεψυχάει μαχαιρωμένος στην αγκαλιά της κοπέλας του και μετά πήγαν και έδωσαν 11% στον Παναγιώταρο και 16% στον Κασιδιάρη.

Έδωσαν 11% στον Παναγιώταρο, στον υπόδικο, στον τραμπούκο, στο κτήνος που εμπόδιζε τον κόσμο να πάει στα δήθεν ανθελληνικά θέατρα, βρίζοντας ηθοποιούς και σκηνοθέτες με τα χυδαιότερα λόγια που μπορεί να φανταστεί άνθρωπος. Τι να πεις σε αυτούς που κοίταξαν κατάματα τον αρχετυπικό χρυσαυγίτη και μετά πήγαν και του το έριξαν δαγκωτό; Τίποτα δεν μπορείς να τους πεις, να ελπίσεις μόνο μπορείς, να εικάσεις ότι δεν είναι ίδιοι με τον ξυρισμένο διάνο που επέλεξαν να τους εκπροσωπήσει στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας. Ότι του έδωσαν την ψήφο τους και όχι την ψυχή τους.

Τι να πεις και στο 16% των Αθηναίων ψηφοφόρων που επέλεξε για δήμαρχο τον επιχειρησιακό αρχηγό της εγκληματικής οργάνωσης, τον μπρατσαρά με τον αγκυλωτό σταυρό, που έτρεχε ημίγυμνος στα νταμάρια και πυροβολούσε τις πινακίδες; Γι’ αυτό πήρε ο Κασιδιάρης μεγαλύτερο ποσοστό από τον Παναγιώταρο, επειδή ήταν ημίγυμνος μπρατσαράς, κάτι σαν ηπερήρωας που προστατεύει τους καλούς από τους κακούς. Τριάντα χρόνια λάιφ στάιλ έχουν αφήσει βαθύτατα αποτυπώματα στα μυαλά των ανθρώπων.

Τι να κάνουν και οι φτωχοί, με τόσα βάσανα έχει θολώσει η κρίση τους. Δεν είναι μόνο οι φτωχοί. Ο Κασιδιάρης πήρε 20% στον Κολωνό, πήρε όμως και 14% στο Κολωνάκι. Πήρε 16% στον Δήμο της Αθήνας, όπου ψηφίζουν δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι των Βορείων και των Νοτίων Προαστίων. Και στο κάτω- κάτω, η φτώχεια δεν είναι δικαιολογία για τα πάντα. Δεν υπάρχουν ελαφρυντικά για την αποκτήνωση.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr