Εκτός Κυριακής. Και Σαββάτου. Και ενίοτε Δευτέρας. Και τρέχα γύρευε, τι συμβαίνει όταν το σπίτι είναι κλειστό.
Τα κυριακάτικα απογεύματα, οι κρατικές συχνότητες κλείνουν το μάτι στους φιλάθλους και γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων όλους όσους αφελώς νομίζουν ότι η ΕΡΤ έχει διαφορετική αποστολή.
Ζάπινγκ, Κυριακή, 6 η ώρα το απόγευμα. Αθλητική Κυριακή στην ΕΡΤ1 (την ώρα που κανονικά θα είχε δελτίο), μπάσκετ στην ΕΡΤ2, χάντμπολ στην ΕΡΤ3, Φόρμουλα 1 στην ΕΡΤ HD.
Για δύο και συχνά περισσότερες ώρες. Αθλητικές μεταδόσεις, ταυτόχρονα, και στα τέσσερα κανάλια της δημόσιας τηλεόρασης. Μέχρι τελικής πτώσης. Και αποβλάκωσης.
Το βραδάκι, τα ίδια. Το μεσημεράκι, τα ίδια. Το απομεσήμερο του Σαββάτου, τα ίδια. Το βραδυ της Δευτέρας, τα ίδια. Αποχαύνωση με αθλητικές μεταδόσεις ή εκπομπές σε δύο ή τρία ή και τέσσερα κανάλια ταυτόχρονα. Για το χατίρι της μπάλας, καταργούνται ακόμα και τα δελτία ειδήσεων, με εξαίρεση το κεντρικό της ΕΡΤ1 στις 9μμ, το οποίο ωστόσο μπορεί να ξεκινήσει με καθυστέρηση ή να έχει περιορισμένη διάρκεια (ακόμα και 5-10 λεπτών), ανάλογα με τις ανάγκες του ποδοσφαίρου. ΄Η του μπάσκετ. Ή του στίβου. Ή του βόλεϊ. Ή του σκέιτμπορντ, τώρα που γίνεται Ολυμπιακό άθλημα. Η μπάλα δεν σταματάει ποτέ.
Οι ειδησεογραφικές εκπομπές περιορίζονται στο πενθήμερο Δευτέρας-Παρασκευής, αλλά μόνο αν δεν τις εξορίσει καμία έκτακτη ποδοσφαιρική μετάδοση (ή καμία Γιουροβίζιον) και …αποκλειστικά τους χειμερινούς μήνες. Το τετράμηνο Ιουνίου-Σεπτεμβρίου, η ΕΡΤ έχει θερινή άδεια και λειτουργεί με προσωπικό ασφαλείας. Όποιος θέλει να δει ειδήσεις, ας γυρίσει στον ΣΚΑΙ, που τα λέει ωραία και αντικειμενικά. Για την κρατική τηλεόραση, προτεραιότητα έχει το άγιο ποδόσφαιρο. Το καντήλι του μένει διαρκώς αναμμένο.
Η «ίδρυση» αμιγώς αθλητικής συχνότητας δεν άλλαξε πολλά, αφού ο όγκος των μεταδόσεων ξεχειλίζει από το πρόγραμμα του EPT Sports και απλώνεται στην ΕΡΤ1, στην ΕΡΤ2, στην πτωχή πλην τίμια ΕΡΤ3. Οι λιγότερο προσοδοφόρες μεταδόσεις διεκπεραιώνονται μέσα από την ιστοσελίδα της ΕΡΤ στο διαδίκτυο. Μέχρι να μπουκώσει και αυτή.
Ο εκφυλισμός θα είχε μία κάποια εξήγηση, της αυξημένης ακροαματικότητας ενδεχομένως (με αφετηρία το σχεδόν μηδέν…), εάν δεν είχε τη ρίζα της σε ένα σκάνδαλο. Σκάνδαλο όχι της οικονομίας, αλλά της κοινής λογικής.
Η ΕΡΤ, δηλαδή το κράτος, δηλαδή η κυβέρνηση, σπατάλησε 51 εκατομμύρια ευρώ από τους φόρους που εμείς πληρώνουμε για να χρηματοδοτήσει το σε όλα τα επίπεδα χρεοκοπημένο πρωτάθλημα του Μαρινάκη, του Αλαφούζου, του Σαββίδη, του Μελισσανίδη, των Μπέων και των Ψωμιάδηδων. Των χουλιγκάνων, των κακοποιών και των πιστολέρο. Του Κοριόπολις, των στημένων αγώνων και της απάτης. Το ζωντανό λίκνο της ακροδεξιάς και του κοινωνικού αναλφαβητισμού.
Σαν να μην έφτανε αυτό, στήριξε οικονομικά και έβαλε στα σπίτια μας το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, εκείνο που έχει χαρακτηριστεί από επίσημα χείλη ως «το πιο διεφθαρμένο της Ευρώπης». Να βλέπεις κατά λάθος ένα ματς και να ψάχνεις μετά κλίβανο για απολύμανση! Επιπρόσθετα η ΕΡΤ έσπρωξε τα λεφτά της και στο μπάσκετ, ώστε να καμαρώνουμε τα πανό των δολοφόνων και να απολαμβάνουμε το άθλιο υβρεολόγιο των κερκίδων σε απόχρωση όχι μόνο ασπρόμαυρη, αλλά και πορτοκαλί.
Και σπρώχνει απτόητη, σε ό,τι άλλο κινείται. Προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Μέχρι και Barca TV και Bayern TV και Αjax TV και Juventus TV πληρώσαμε, από τα λεφτά που δεν έχουμε…
Παραχωρήθηκαν έτσι ζωτικός χώρος, ζεστό χρήμα και επίφαση νομιμοφροσύνης στο πιο λούμπεν κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, ενώ παραμερίστηκαν και φιμώθηκαν ανενδοίαστα όλα τα στοιχεία συγκροτούν το κοινωνικό χρέος της κρατικοδίαιτης ΕΡΤ. Η ενημέρωση. Η εκπαίδευση. Η ποιότητα. Η πολυφωνία. Η τέχνη. Ο πολιτισμός. Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός. Ο ακτιβισμός. Οι ματιές στην κοινωνία.
Ακόμα και όταν βρίσκουν χώρο για να αναπνεύσουν δειλά οι ουκ ολίγες αξιόλογες παραγωγές της ΕΡΤ (Η Ζωή Εν Τάφω, Roads κ.α.) ή οι αγορασμένες έναντι αδρού τιμήματος μολονότι ήδη χιλιοπαιγμένες από Νova και Cosmote TV ξένες σειρές και ταινίες, εξοβελίζονται σε ακατάλληλες ώρες προβολείς ή χαντακώνονται «απέναντι» σε εμπορικά ανίκητους ανταγωνιστές ιδιωτικών καναλιών.
Τα υπόλοιπα κενά γεμίζουν με επαναλήψεις επαναλήψεων. Αλίμονο δα, που θα παράγει πρωτογενές πρόγραμμα ένας οργανισμός με ίσαμε 10.000 εργαζόμενους.
Σπεύδω να τονίσω, για να μη παρεξηγηθώ, ότι το πολυάνθρωπο αθλητικό τμήμα κάνει καλά τη δουλειά του (με ελάχιστες, προφανείς εξαιρέσεις) και δεν φέρει την παραμικρή ευθύνη για τούτο το κατάντημα. Δεν χαράσσουν οι αθλητικοί συντάκτες την πολιτική του μαγαζιού ούτε έχουν δικαίωμα να παραπονεθούν για τον φόρτο εργασίας. Πλάκα πλάκα, υπάρχει δουλειά ακόμα και για τους αργόμισθους! Αποκλείεται να μην υπήρχαν τέτοιοι, προ της συμφωνίας του Γιώργου Βασιλειάδη με τη Super League…
«Μα ουδείς ενδιαφέρεται να ακούσει ειδήσεις από τη Συριζο-ΕΡΤ», ενίσταται η γαλαρία. Και από πού να τις ακούσει φίλτατε, από τον Πορτοσάλτε; Ή από τον Λοβέρδο; Αλλά αυτή είναι συζήτηση για κάποιο μελλοντικό σημείωμα. Ο τίτλος του θα είναι: «Καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα».
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
