Υπάρχουν ωστόσο κάποια δεδομένα, τα οποία δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε. Μια ματιά στην ετήσια έκθεση του δικτύου καταγραφής περιστατικών ρατσιστικής βίας, είναι αρκετή για κάποια χρήσιμα και δυσάρεστα συμπεράσματα.
Από τα 74 περιστατικά που κατέγραψε το δίκτυο μέσω συνεντεύξεων, τα 38 στράφηκαν εναντίον μελών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και τα 33 αφορούσαν μετανάστες, πρόσφυγες ή αιτούντες άσυλο. Σε ό,τι αφορά δε τους δράστες, από τα 62 περιστατικά, στα 59 οι δράστες ήταν ελληνικής εθνικότητας.
Επομένως, καθίσταται φανερό πως άτομα σαν την Άννα, βρίσκονται σε κίνδυνο απλά και μόνο που ζουν στη χώρα μας. Χωρίς λοιπόν να μπορούμε να προβούμε σε αυθαίρετα συμπεράσματα για τους λόγους της βάναυσης επίθεσης την οποία δέχτηκε, καταλαβαίνουμε πως ανήκει σε 2 κοινότητες που αποτελούν πολύ συχνά θύματα επιθέσεων, λεκτικών και σωματικών.
Το ακόμη πιο δυσάρεστο όμως, είναι το γεγονός πως δέχτηκε και μια άλλου είδους επίθεση, ακόμη και μετά το θάνατό της, με την αναφορά της στην έκθεση της αστυνομίας ως «άνδρας», κάτι που αναπαράχθηκε αρχικά και από πολλά ΜΜΕ, σε μια κλασική περίπτωση misgendering.
Ως misgendering, εννοούμε τη μη χρήση αντωνυμιών, άρθρων και λέξεων που απευθύνονται σε διαφορετικό φύλο από το φύλο του ατόμου για το οποίο μιλάμε, ενώ ο όρος deadname δηλώνει τη χρήση του προηγούμενου ονόματος ενός διεμφυλικού ή μη δυαδικού ατόμου, χωρίς τη συγκατάθεσή του.
Η αναφορά που έγινε λοιπόν από την ΕΛΑΣ, αποτελεί μια ακόμη θλιβερή διαπίστωση για την απαξίωση των τρανς ατόμων και εν προκειμένω και για την απαξίωση του θανάτου του θύματος. Όταν ένα τρανς άτομο δολοφονείται, αποτελεί μια δεύτερη δολοφονία το να αναφέρεται κανείς στη ζωή και τον θάνατό του χρησιμοποιώντας αντωνυμίες άλλου φύλου, από αυτό που αυτοπροσδιοριζόταν. Αποτελεί προσβολή στη μνήμη του ατόμου και παντελή έλλειψη σεβασμού προς το πρόσωπο που έχει φύγει από τη ζωή.
Συμπερασματικά, μπορεί να μην ξέρουμε ακόμη τα κίνητρα πίσω από τη δολοφονία της Άννας, αναμένοντας τα αποτελέσματα της επίσημης έρευνας της αστυνομίας, ωστόσο για δύο πράγματα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι.
Πρώτον, ο συστημικός ρατσισμός εναντίον ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και ατόμων διαφορετικής εθνικότητας, καθιστά τη χώρα μας ως έναν επικίνδυνο τόπο για όσους ανήκουν στις παραπάνω μειονότητες, με τον κίνδυνο αυτό να αφορά ακόμη και την ίδια τους τη ζωή.
Και δεύτερον, καλές οι συζητήσεις για ίσα δικαιώματα, γάμους ομόφυλων ανθρώπων και σεβασμό στη διαφορετικότητα, όμως όταν αυτός ο σεβασμός αγνοείται ακόμη και μετά τον θάνατο μιας τρανς γυναίκας, η οποία αναφέρεται ως άντρας στην ίδια την έκθεση της αστυνομίας, τότε καταλαβαίνουμε ότι έχουμε ακόμη πάρα πολύ δρόμο να διανύσουμε.
Γι’ αυτό, στη μνήμη της Άννας, εκτός από τη διαλεύκανση της δολοφονίας της, καλό θα ήταν να υπάρχει και σεβασμός στον τρόπο που έζησε, στις επιλογές της και σε αυτά που πρέσβευε, ώστε να μη διαπράττεται και δεύτερη δολοφονία της, αυτή τη φορά με ευθύνη όλων μας.
Πηγή: oneman.gr
