Ακόμα μια ευχάριστη είδηση κόντρα στον σκοταδισμό και την τρανσφοβία έρχεται για δώσε ελπίδα και χαρά σε όσους ονειρεύονται μια κοινωνία συμπερίληψης, ορατότητας και ισότητας.
Σήμερα, στην εκπομπή «Το Πρωινό» ήταν καλεσμένη η πρώτη τρανς καθηγήτρια στην Ελλάδα, η Κάθριν Ράιλι, που διδάσκει αγγλικά σε φροντιστήριο, στην Αττική.
Η ίδια γεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Σικάγο, και μιλώντας στους παρουσιαστές εξομολογήθηκε το πως έζησε τις πρώτες στιγμές μετά την φυλομετάβασή της.
Όπως είπε η ίδια που αποτελεί την πρώτη τρανς καθηγήτρια: «όταν έκανα την φυλομετάβαση μου, πάρα πολλοί συγγενείς με έκαναν πέρα. Είπα θα πρέπει να βάλω πίσω το παράπονο μου και να συνεχίσω. Είχαν ένα παιδικό φίλο που με στήριξε πάρα πολύ, σε περίοδο που είχα υποστεί μεγάλο bullying. Σκοτώθηκε σε τροχαίο και ουσιαστικά πήρα την ευχή των γονιών του και πήρα το επώνυμο τους, το Ράιλι δεν είναι το οικογενειακό μας όνομα».
«Σε ηλικία 8-9 ετών αισθάνθηκα διαφορετικά, όχι μόνο τι ρούχα ήθελα να φορέσω ή με τι παιχνίδια θα παίξω, αλλά πως αισθανόμουν μέσα μου; Την εποχή εκείνη είχα μπερδέψει την ταυτότητα μου. Σε μικρή ηλικία η μαμά μου με κούρευε και έλεγα θέλω να έχω μακριά μαλλιά, όπως τα κορίτσι. Ήθελα να φορέσω ένα ωραίο φόρεμα που έβλεπα και γενικώς να κάνω ότι κάνουν τα κορίτσια. Αυτό είναι η ταυτότητα φύλου. Σε ότι αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό, θα μπορούσαν να μου αρέσουν οι άνδρες ή οι γυναίκες ή να μου αρέσουν και τα δύο φύλα. Εμένα μου αρέσουν οι άνδρες και είμαι straight. Θα μπορούσαν να μου αρέσουν οι γυναίκες και να είμαι λεσβία», είπε η Κάθριν Ράιλι.
Όπως συμπλήρωσε, «δεν είχα ανοιχτεί καθόλου στους δικούς μου ανθρώπους. Φοβόμουν να ανοιχτώ, ήταν άλλα τα στερεότυπα τότε. Έλεγα «να απογοητεύσω» τον μπαμπά μου και την μητέρα μου. Η μητέρα μου είχε καταλάβει κάτι. Δεν θα έλεγα ότι είχα τα καλύτερα σχολικά χρόνια, υπέστην πολύ bullying».
«Σε ηλικία 30 ετών ήμουν εγώ, όταν το έμαθαν οι γονείς μου και το έμαθαν με βίαιο τρόπο. Έκανα «διπλή ζωή» τότε, το έμαθαν κάποια ξαδέλφια μου και το είπαν στους γονείς μου. Η μαμά μου το πήρε πιο βαριά, για έξι μήνες ήταν σε κατάθλιψη. Με αγαπάει πολύ. Φοβόταν πολύ για μένα, πως θα με αντιμετωπίσει η κοινωνία. Ο μπαμπάς μου με στήριξε, αλλά με ρώτησε «τι δουλειά θα κάνεις; Πως θα ζήσεις;» και προβλημάτισε και μένα. Αλλά ευτυχώς δεν αντιμετώπισα πρόβλημα να βρω δουλειά».
Σε ότι αφορά την αποδοχή της από τα παιδιά, είπε «Το χειρότερο που έχω ακούσει από παιδιά είναι γιατί η φωνή μου είναι τόσο χοντρή και τους το έχω εξηγήσει. Όλα τα παιδιά ξέρουν ότι είμαι τρανς. Με αγαπούν πολύ. Όταν αποκαλύφθηκε σε όλους ότι είμαι τρανς, φοβήθηκα ότι θα χάσω την δουλειά μου, αλλά αμέσως τα παιδιά ήρθαν κοντά μου και μου είπαν “μείς σας αγαπάμε γιατί είστε καλή κυρία”».
