Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε έλληνας και κόμμα

Η αναμενόμενη αποχώρηση της Άννας Διαμαντοπούλου από το ΠΑΣΟΚ και η ίδρυση νέου κόμματος από την πλευρά της αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των αποτυχημένων πρώην προέδρων και υπουργών, οι οποίοι προσπαθούν απεγνωσμένα να μείνουν στον αφρό της επικαιρότητας, συνδυάζοντάς το ταυτοχρόνως με μια επικοινωνιακή αποκήρυξη του παρελθόντος τους. Την πιο πρόσφατη αρχή έκανε ο Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος με το κόμμα Σχέδιο Β τίθεται ξεκάθαρα υπέρ της επιστροφής της χώρας μας στη δραχμή, γνωρίζοντας μια πρωτόγνωρη για τον ίδιο προβολή από το μιντιακό κατεστημένο το οποίο βλέπει στο πρόσωπό του ένα χρήσιμο ανάχωμα στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Αλαβάνος έχει σπεύσει να ξεκαθαρίσει, άλλωστε, πως δεν θα στήριζε μια κυβέρνηση του πρώην κόμματός του.

Την ίδια ώρα, εκτός από την κα Διαμαντοπούλου τα «ιμάτια» του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να καρπωθεί κι ο Ανδρέας Λοβέρδος, στην αρχή με τη Κίνηση Πολιτών με την ονομασία ΡΙΚΣΣΥ (Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας) και στη συνέχεια με την ίδρυση του κόμματος Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα. Ο πρώην υπουργός αποπειράται με την αποχώρησή του από το ΠΑΣΟΚ και το νέο του σχηματισμό να καθαρθεί στην Κολυμβήθρα του πολιτικού Σιλωάμ. Την ίδια ώρα, η παρουσίαση του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος από το Νίκο Νικολόπουλο έρχεται να προστεθεί στη Νέα ΜΕΡΑ (Νέα Μεταρρυθμιστική Ριζοσπαστική Ανασυγκρότηση) του Χρήστου Ζώη, του Γιάννη Μανώλη κι άλλων αποχωρήσαντων από τους Ανεξάρτητους Έλληνες και μαρτυρά όχι μόνο την ανάγκη πολιτικής επιβίωσης των στελεχών τους, αλλά και το κενό που έχει δημιουργηθεί στην κεντροδεξιά από την άκρατη νεοφιλελεύθερη στροφή της ΝΔ.