Μπορεί η Δικαιοσύνη να είναι ταυτοχρόνως και ανεξάρτητη και ελεγχόμενη; Μπορεί, αν κάνουμε επιλεκτική χρήση των πορισμάτων της. Αν εκδίδει αποφάσεις που μας ευνοούν, είναι ανεξάρτητη και την αποθεώνουμε. Αν όμως εκδίδει αποφάσεις που δεν μας αρέσουν και μας βλάπτουν, τότε είναι ύποπτη για συναλλαγή με κάποιο σκοτεινό κέντρο και την καταγγέλλουμε. Για παράδειγμα η Δικαιοσύνη στο σκάνδαλο Novartis έπραξε το καθήκον της στέλνοντας στο αρχείο τους φακέλους των τεσσάρων, αλλά για τους άλλους έξι λειτούργησε κατ’ εντολήν της κυβέρνησης. Στην περίπτωση αυτή υπάρχει σοβαρό πρόβλημα αξιοπιστίας αυτών που αλλάζουν ρόλους σαν τα πουκάμισα.
Μπορεί μια υπόθεση να είναι ταυτοχρόνως και σκάνδαλο και σκευωρία; Στην περίπτωση αυτή τα πράγματα δυσκολεύουν. Οσοι ισχυρίζονται ότι μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο οφείλουν να πουν τι εννοούν. Ας πάρουμε το θέμα της Novartis. Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης είναι οπαδός αυτής της προσέγγισης. Στη συνέντευξη που έδωσε στην Ελλη Στάη (Open) δήλωσε για το επίμαχο ζήτημα: «Είναι σκευωρία. Είναι ένα κατασκεύασμα. Αυτό δεν σημαίνει, προς Θεού, ότι δεν υπήρχε σκάνδαλο ή δεν σημαίνει a priori, να το τονίσω αυτό, ότι όλοι είναι εξ ορισμού αθώοι».
Τι μας λέει εδώ ο πρόεδρος της Ν.Δ.; Οτι υπάρχει σκευωρία, αλλά υπάρχει και σκάνδαλο. Για τη σκευωρία ευθύνεται η κυβέρνηση, σύμφωνα με τον κ. Μητσοτάκη, ή, για να μεταφέρω τα λόγια συνεργατών του, «η συμμορία του Μαξίμου». Αν όμως έχουμε να κάνουμε με σκάνδαλο, τότε γεννάται το ερώτημα: Ποιοι είναι οι δράστες; Στη συνέντευξη δεν το είπε, το έχουν πει όμως στο πρόσφατο παρελθόν κι αυτός και πολλά στελέχη της Δεξιάς ότι εμπλεκόμενοι είναι η διοίκηση της εταιρείας φυσικά, που έδινε τις μίζες, και εκείνοι που χρηματίστηκαν.
Ποιοι χρηματίστηκαν; Οχι οι πολιτικοί προϊστάμενοι, λένε στη Δεξιά, αλλά γιατροί, μέλη επιτροπών και πολλοί άλλοι που κινούνται στον χώρο της Υγείας. Μάλιστα. Συνεπώς και ο αρχηγός της Δεξιάς και τα κορυφαία στελέχη της παράταξης θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι για το πάρτι που γινόταν επί χρόνια (τα ευρώ κυκλοφορούσαν σαν πετσετάκια), οι υπουργοί, οι υφυπουργοί, οι γενικοί γραμματείς υπουργείων, οι σύμβουλοι και συνεργάτες των υπουργών και των υφυπουργών (κι αυτοί πολιτικά στελέχη είναι) δεν είχαν ιδέα, δεν πήραν χαμπάρι τίποτε, αν και βοούσε ο τόπος.
Ασθενής υπερασπιστική γραμμή, αλλά ας τη δεχτούμε. Αρα στο δίλημμα που εκ των πραγμάτων τίθεται «οι πολιτικοί προϊστάμενοι ήταν συνεργοί ή ηλίθιοι;», ο κ. Μητσοτάκης υιοθετεί τη δεύτερη εκδοχή. Ωστόσο, δεν θυμάμαι κάποιον από τους αναφερόμενους στο πόρισμα να έχει παραδεχτεί ότι ήταν ηλίθιος.
Ο Άδωνης Γεωργιάδης είπε χτες ότι βάζει το χέρι του στη φωτιά και για τους δέκα. Διαβάζοντας το απόσπασμα της δήλωσης του κ. Μητσοτάκη πως «δεν σημαίνει a priori, να το τονίσω αυτό, ότι όλοι είναι εξ ορισμού αθώοι», σχηματίζεις την εντύπωση ότι αυτός δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά. Μάλλον φοβάται επειδή κάτι ξέρει και γι’ αυτό φυλάει τα νώτα του.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
