Διάβαζα πριν κάποιες μέρες την ιστορία της Νόα Ποτόβεν, μιας δεκαεφτάχρονης Ολλανδέζας που είχε πέσει θύμα βιασμού επανειλημμένα από τα δώδεκα της. Η μικρούλα, μετά από χρόνια μάχη με τα ψυχικά τραύματα που της δημιούργησε η σεξουαλική της κακοποίηση και μη μπορώντας ποτέ να ξεπεράσει την βαριά κατάθλιψη και τη νευρική ανορεξία πήρε την απόφαση να αφαιρέσει την ίδια της τη ζωή. Διάβαζα το άρθρο με τα μάτια μου γουρλωμένα από τη φρίκη για το τι μπορεί να προκαλέσει ένα κτήνος σε μια ανθρώπινη ψυχή.
Σκεφτόμουν τη Νόα στα δώδεκα, να κουτσομπολεύει για χαζομάρες με τις κολλητές της, να νιώθει τα πρώτα σκιρτήματα στην εφηβική καρδούλα της, τους πρώτους παιδικούς έρωτες, τα πρώτα επαγγελματικά όνειρα, και κάπου εκεί, μες στη χαρά της νιότης, να εμφανίζεται ένα τέρας και να μουτζουρώνει βίαια με ένα μαύρο πινέλο αυτή την αθώα παιδική ψυχή. Η Νόα δεν αυτοκτόνησε, τη δολοφόνησαν. Ο βιασμός της, αλλά και κάθε βιασμός, είναι μια ψυχρή δολοφονία και έτσι πρέπει να λογίζεται. Μπορεί η καρδιά να μη σταματάει να χτυπάει αλλά ο άνθρωπος που ήσουν μερικά λεπτά πριν, μόλις ξεψύχησε. Η Νόα δεν ξανάνιωσε ποτέ παιδί, δεν ξανακουτσομπόλεψε με τις φίλες της για καθημερινές χαζομάρες, πολύ πιθανό να μην ξαναερωτεύτηκε ποτέ κάποιο αγόρι και να μην αναρωτήθηκε ξανά για το τι δουλειά θα κάνει. Από πάνω της απλώθηκε ένα μαύρο πέπλο, μια σκοτεινιά που έμελλε να της στερήσει την ίδια της τη ζωή.
Η Νόα το πάλεψε για πέντε χρόνια. Δεν τα κατάφερε. Ο βιαστής της, αν ποτέ βρέθηκε, δικάστηκε για το έγκλημα της σεξουαλικής κακοποίησης και σε πέντε έξι χρονάκια θα είναι έξω. Άραγε στη συνείδησή του θα γνωρίζει ότι πήρε μια ψυχή; Θα βλέπει στον καθρέφτη ένα δολοφόνο;
Και εμείς ακόμα συζητάμε για το νομικό ορισμό του βιασμού. Για το αν ο βιασμός είναι όντως το σεξ χωρίς συναίνεση. Για το αν φταίνε οι γυναίκες που φοράνε προκλητικά ρούχα. Αν η Νόα είχε μεγαλώσει στην Ελλάδα και τη λέγαν Κατερίνα, δε θα κατάφερνε να το παλέψει ούτε για πέντε χρόνια. Θα άκουγε γύρω της να συζητάνε για το αν έφταιγε αυτή που προκάλεσε τα πρωτόγονα ένστικτα του βιαστή της. Θα κατέληγε να σκέφτεται αν έπρεπε να φορέσει λίγο μακρύτερη φούστα εκείνη τη μέρα. Θα κατηγορούσε τον εαυτό της για το βιασμό της. Για τη δολοφονία της.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
