«Να πιέσουμε την Ευρώπη για να αλλάξει πολιτική στο θέμα του προσφυγικού-μεταναστευτικού». Ωραία πρόταση. Να πιέσουμε λοιπόν. Πώς; Με δηλώσεις, κινητοποιήσεις, διαμαρτυρίες. Εχουν γίνει και θα υπάρξει συνέχεια. Ωστόσο, χωρίς αποτέλεσμα μέχρι τώρα. Ποιοι να πιέσουν; Οι πολίτες γενικώς; Τους απασχολούν άλλα θέματα, περισσότερο σοβαρά κατά την κρίση τους. Στις εκλογές επιλέγουν δεξιά κόμματα γιατί νομίζουν ότι θα τους προσφέρουν ασφάλεια. Τα κόμματα της Αριστεράς να πιέσουν; Πιέζουν αλλά η πολιτική τους δεν επιβραβεύεται από τα εκλογικά σώματα. Αντιθέτως η επιρροή τους υποχωρεί και καταγγέλλονται από τους πολιτικούς αντιπάλους τους ότι είναι «εθνική εξαίρεση» Τα κινήματα αλληλεγγύης να πιέσουν; Κάνουν ό,τι μπορούν κάτω από αντίξοες συνθήκες και αντί για ευγνωμοσύνη εισπράττουν κατηγορίες ότι βάζουν πλάτη στους διακινητές.
Οι κυβερνήσεις να πιέσουν; Μα οι περισσότερες, για να μην πούμε όλες, βολεύονται μια χαρά με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Σκεπάζουν το πρόβλημα, πιστεύοντας ανοήτως ότι σύντομα θα εξομαλυνθούν τα πράγματα. Αδιαφορούν για τις αιτίες που παράγουν το φαινόμενο κυρίως γιατί ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης ανήκει στο πολιτικό προσωπικό που διοικούσε στο παρελθόν και διοικεί σήμερα τις συγκεκριμένες χώρες. Στο όνομα της δημοκρατίας μετέτρεψαν τις χώρες απ’ όπου προέρχονται οι περισσότεροι πρόσφυγες και μετανάστες σε ερείπια. Η λέξη αυτοκριτική έχει εξοριστεί από το λεξιλόγιο των συστημάτων εξουσίας. Δεν θέλουν ν’ αλλάξει η γραμμή στο μεταναστευτικό-προσφυγικό γιατί αν συμβεί αυτό θα υποχρεωθούν να δεχθούν στις περιοχές τους πρόσφυγες και μετανάστες.
Από την άλλη πλευρά, οι κυβερνήσεις των χωρών πρώτης υποδοχής, δηλαδή της Ελλάδας και της Ιταλίας (κυρίαρχη η Δεξιά και στις δύο), δεν έχουν καμία διάθεση να το κάνουν, κι ας λένε καμιά κουβέντα παραπάνω όταν έχουμε τραγικά γεγονότα σαν αυτό στην Πύλο. Ξέρουν πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να συναινέσουν οι άλλες χώρες. Βλέπουν ότι οι συνήθεις ύποπτες κυβερνήσεις της Ουγγαρίας και της Πολωνίας δεν έχουν καμιά συνέπεια εφαρμόζοντας ακραίες πολιτικές στο προσφυγικό-μεταναστευτικό. Αντιθέτως διευκολύνονται από την υποτίθεται αυστηρή σε θέματα ανθρωπισμού ευρωπαϊκή γραφειοκρατία. Οπότε γιατί να αντιδράσουν πιο επιθετικά οι κυβερνήσεις των χωρών πρώτης υποδοχής; Δεν έχει νόημα. Χαμένος κόπος. Παίρνουν τα χρήματα από τα ευρωπαϊκά ταμεία για να ενισχύσουν τις δυνάμεις αποτροπής, στήνουν φράχτες και πουλάνε πατριωτισμό στους πολίτες τους, παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο με τις παράνομες και βίαιες επαναπροωθήσεις και η ζωή συνεχίζεται κανονικά. Εκτός από τις ζωές εκείνων που βρίσκονται στον πάτο της θάλασσας. Καλύτερα εκεί παρά να λιάζονται στις πλατείες μας.
Ανάγωγα
Είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης: «Η κυβέρνηση αυτή ισχυροποίησε τη θέση της χώρας διεθνώς με την πολιτική του ρεαλιστικού και υπεύθυνου πατριωτισμού». Ποιος πατριωτισμός είναι ρεαλιστικός και υπεύθυνος; Αυτός που περιέγραφε τη Συμφωνία των Πρεσπών ως εθνικό έγκλημα ή αυτός που χαριεντίζεται με τους πολιτικούς ηγέτες της Βόρειας Μακεδονίας; Αυτός που κατηγορούσε τον Τσίπρα ότι πούλησε τη Μακεδονία για να πάρει τις συντάξεις ή αυτός που καταχώνιασε τις καταγγελίες στον σκουπιδοτενεκέ; Πατριωτισμός ρεαλιστικός και υπεύθυνος ή πατριδοκαπηλία;
Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
Facebook
Twitter
Tα σχόλια στο site έχουν απενεργοποιηθεί. Μπορείτε να σχολιάζετε μέσα από την επίσημη σελίδα στο Facebook
Σχόλια
Επικοινωνία
